Του Σωκράτη Αριστοτέλους
Τέλειωσε το μάθημα και καθόμασταν έξω στην αυλή που την πλαισίωναν οι ανθισμένες πορτοκαλιές. Βρισκόταν εκεί και ο μακαρίτης ο παπά Σωφρόνης, ο εφημέριος τότε του Αγ. Μέμνονα. Άνοιξε ο οικοδεσπότης κουβέντα με τον παπά για τον αγρότη και τις δυσκολίες που τότε αντιμετώπιζε. Και τότε ο παπά Σωφρόνης, γέρος λευκασμένος από τα χρόνια, ύψωσε το χέρι του, μιλούσε και υποστήριζε τον αγρότη, και έλεγε ότι πρέπει να υποστηριχθεί γιατί είναι η ραχοκοκαλιά του τόπου και σε μια φάση της ομιλίας του είπε τα εξής:
«Τα ροζιασμένα χέρια του αγρότη κάνουν τα χώματα ψωμί που μ’ αυτό όλοι τρεφόμαστε».
Τα λόγια τούτα αν και πέρασαν 64 χρόνια, πάντα τα θυμούμαι, βλέποντας αλλά και ζώντας τις αμέτρητες αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ο αγρότης.
