Ρεπορτάζ: Μιχάλης Αντωνίου
Απέραντη θλίψη σκόρπισε ο θάνατος του 47χρονου Γιώργου Δημητρίου, πατέρα τριών παιδιών απο την Σωτήρα, που έχασε την μάχη με τον κορωνοϊό.
Όπως κατήγγειλαν οι δικοί του ο άτυχος 47χρονος, έπαιρνε αγωγή απο «τσαρλατάνους» γιατρούς, ενώ ο ίδιος ήταν ανεμβολίαστος.
Ο θάνατος απο μόνος του είναι ένα θλιβερό γεγονός, και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ωστόσο μετά λύπης μου παρατηρώ, να εγείρονται συνεχώς τα ίδια ερωτήματα, οι εμβολιασμένοι να ρωτούν αν ήταν ανεμβολίαστος και αντιστρόφως. Δηλαδή οι ανεμβολίαστοι να ρωτούν αν ήταν εμβολιασμένος.
Το θέμα που εγείρεται ωστόσο είναι ο έντονος προβληματισμός του κόσμου ως προς την εμβολιαστική κάλυψη. Αξίζει να σημειωθεί ότι γνωστός γιατρός όπως μου ανέφερε, δεν τους δίνεται το βήμα να βγουν σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ και να αναφέρουν περιστατικά τα οποία έζησαν. Όπως μου ανέφερε χαρακτηριστικά «είδα αρκετά περιστατικά εμβολιασθέντων με επιπλοκές». Στην ερώτηση μου γιατί δεν βγαίνει να τα πει σε κάποιο κανάλι μου απάντησε πως «δεν μας αφήνουν».
Και πριν προτρέξετε να με χαρακτηρίσετε «ψέκα» κλπ, να αναφέρω πως και γω όπως και ο περισσότερος κόσμος πλέον, αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης και οι θανάτοι πέραν απο θλίψη προκαλούν και τρόμο, με αρκετούς να τείνουν προς τον εμβολιασμό τελικά.
Παρόλα αυτά η πολιτική διαχείριση της πανδημίας, συνεχίζω να πιστεύω πως είναι αισχρή,όπως το βίντεο με πρωταγωνήστρια την «κοκέτα» νοσηλεύτρια που βρίσκεται τάχα στην ΜΕΘ να μην μπορεί να αναπνεύσει. Μια νεαρή γυναίκα «στην τρίχα». Αλήθεια πόσο πιθανόν είναι να γυριστεί ένα τέτοιο βίντεο σε πραγματικές συνθήκες ΜΕΘ; Η πνευμονολογική εταιρεία αναγκάστηκε μετά να παραδεχθεί πως όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν νοσηλευτές και ιατρικό προσωπικό.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ωστόσο ήταν η κουβέντα που είχα με ένα κύριο τις προάλλες. «Γιε μου» μου λέει, «τούτο που ζιούμε τωρά εν σιειρόττερο τζιαι που το ‘74.» συνεχίζοντας, να ρίχνει την ευθύνη στην κυβέρνηση με τους λάθος χειρισμούς της που δίχασε τον κόσμο. « Εμείς εφάμεν τα ψουμιά μας εν εσάς που λυπούμαι, έσιετε να τραβήσετε…»
Αυτά τα λόγια γυροφέρνουν στο μυαλό μου συνεχώς. Εύχομαι να τελειώσει όλο αυτό. Γιατί ο διχασμός μίσους νιώθω να μεγαλώνει…
