Ευτυχία, αγωνία, φόβος, προσμονή, χαρά, λύπη, άγχος, εκνευρισμός, δάκρυα με το παραμικρό; Τα συναισθήματά σας στην περίοδο της εγκυμοσύνης μοιάζουν να έχουν επιβιβαστεί στο πιο τρελό rollercoaster! Αλλάζουν συνεχώς και κάθε τρίμηνο έχει τα…δικά του.
Οι συναισθηματικές αλλαγές σχετίζονται με τις αντίστοιχες ορμονικές και είναι απόλυτα φυσιολογικές και αναμενόμενες. Τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη είναι οι ορμόνες που κατά κύριο λόγο διαμορφώνουν το συναισθηματικό προφίλ της εγκύου. Φυσικά, η αναμονή της έλευσης ενός μωρού αλλάζει αντικειμενικά τις ισορροπίες σε ένα ζευγάρι και αυτός είναι ένας λόγος που από μόνος του μπορεί να οδηγήσει σε γόνιμους προβληματισμούς και δικαιολογημένο άγχος. Αυτό που πρέπει να κάνει μια έγκυος, με τη βοήθεια του συντρόφου της και της οικογένειάς της, είναι να αναγνωρίσει τα συναισθήματά της, να τα μοιραστεί και να τα αποδεχτεί, για να μπορέσει έπειτα να τα διαχειριστεί.
Να λοιπόν ένας μίνι οδηγός συναισθημάτων ανά τρίμηνο:
ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ
Κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου υπάρχει σίγουρα μεγάλη χαρά, αν η εγκυμοσύνη είναι επιθυμητή, έντονος προβληματισμός, αν η εγκυμοσύνη δεν είναι προγραμματισμένη και σε κάθε περίπτωση μεγάλος φόβος και ανησυχία για τυχόν απώλεια του μωρού, μιας και η κύηση δεν έχει ακόμα εμπεδωθεί. Επομένως, η αμφιθυμία της γυναίκας είναι πολύ συνηθισμένη, ιδιαίτερα αν πρόκειται για την πρώτη εγκυμοσύνη, οπότε και η νέα κατάσταση είναι για αυτήν εντελώς άγνωστη. Μέσα σε όλα, πολλές γυναίκες αισθάνονται ναυτίες, κούραση και υπνηλία που φυσικά δεν βοηθούν καθόλου στο να έχουν καλή διάθεση. Οι δε σωματικές και ορμονικές αλλαγές, συνδυαζόμενες με τις πρακτικές αλλαγές, που σίγουρα έρχονται, μπορεί να προκαλέσουν στρες, εντάσεις, θυμό και ταυτόχρονα τύψεις για την έγκυο που δεν μπορεί να αισθανθεί αποκλειστικά και μόνο τον ενθουσιασμό που τα κοινωνικά πρότυπα “επιβάλλουν” να αισθάνεται μια έγκυος.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΡΙΜΗΝΟ
Κατά το δεύτερο τρίμηνο, η υποψήφια μαμά αισθάνεται μεν πιο σίγουρη για την κύηση και συνήθως οι ναυτίες υποχωρούν, όμως τα συναισθήματά της είναι εξίσου έντονα, μπερδεμένα και ευμετάβλητα. Το σώμα αλλάζει, το βάρος αυξάνεται, η εξωτερική εμφάνιση μεταβάλλεται και πολλές εγκυμονούσες παύουν να εκτιμούν τον εαυτό τους, νιώθοντας ανασφάλεια και προβληματισμό. Ταυτόχρονα, ο μέλλων πατέρας πιθανόν να έχει και αυτός παράξενη στάση, άθελά του, μην ξέροντας πώς πρέπει να συμπεριφερθεί στη σύντροφό του και προσπαθώντας με τη σειρά του να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Αν και η επιθυμία της γυναίκας για σεξουαλική επαφή είναι, τουλάχιστον θεωρητικά, αυξημένη ανάμεσα στον 4ο και τον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης, το ζευγάρι πρέπει να βρει νέους ρυθμούς και να προσαρμοστεί ανάλογα με τις οδηγίες του γυναικολόγου αλλά και ανάλογα με τους φόβους του. Δεν είναι λίγες οι υποψήφιες μανούλες βιώνουν και τη λεγόμενη gender depression, την κατάθλιψη δηλαδή που προκύπτει από την απόκλιση ανάμεσα στην προσδοκία τους για το φύλο του παιδιού και την πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, υπάρχουν μαμάδες που ονειρεύονταν διακαώς ένα κοριτσάκι και χρειάζονται χρόνο για να…χωνέψουν ότι πρέπει να βάψουν το δωμάτιο γαλάζιο.
ΤΡΙΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ
Μπαίνοντας στην τελική ευθεία για να υποδεχτεί το μωράκι της, η έγκυος συνεχίζει να διακατέχεται από πρωτόγνωρα και αντικρουόμενα συναισθήματα. Η προσμονή μεγαλώνει και συνοδεύεται από το χαρακτηριστικό Σύνδρομο Δημιουργίας Φωλιάς, κατά το οποίο οι υποψήφιες μανούλες νιώθουν μια…ακατανίκητη επιθυμία να ετοιμάσουν το σπίτι που θα υποδεχτεί το μωράκι τους! Μαγειρεύουν συνεχώς, ψωνίζουν ρουχαλάκια, ετοιμάζουν το δωμάτιο, μετακομίζουν πράγματα…και όλα αυτά συνοδεύονται από μια πραγματικά αστείρευτη ενέργεια! Από την άλλη αρχίζουν να φοβούνται τόσο την ίδια τη γέννα, ως σωματική και ψυχική διαδικασία, όσο και τις πρακτικές αλλαγές που θα επιφέρει στη ζωή τους η άφιξη του μωρού, που πλησιάζει όλο και περισσότερο. Ταυτόχρονα, το σώμα επιβαρύνεται όλο και περισσότερο, η δυσφορία και η κούραση αυξάνονται. Αυτή η επιβαρυμένη κατάσταση κάνει τις γυναίκες ιδιαίτερα αφηρημένες, καθώς αποκτούν το λεγόμενο “baby brain”, χάρη στο οποίο μπορεί να ψάχνουν μονίμως τα κλειδιά τους, ή το θερμοσίφωνα ανοιχτό.
Αν η γυναίκα έχει (εύλογες) φοβίες και ταυτόχρονα φοβάται να μιλήσει για αυτές ή το περιβάλλον της δεν είναι έτοιμο να τις αποδεχτεί, τότε δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα, διότι οι φοβίες αυτές διογκώνονται και μόνο βλαβερές μπορούν να είναι, τόσο για τη μαμά όσο και για το μωρό που κυοφορεί. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η κατάθλιψη και το άγχος αυξάνουν τον κίνδυνο για πρόωρο τοκετό και μειώνουν την ικανότητα της γυναίκας για τη φροντίδα του εαυτού της και του μωρού της. Μια γυναίκα που περιμένει παιδί πρέπει να είναι προετοιμασμένη κατ’ αρχάς ότι θα έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο της τον εαυτό και κατά δεύτερον ότι θα πρέπει να ζητήσει βοήθεια, όταν νιώσει ότι τη χρειάζεται, από τους δικούς της ανθρώπους και από τον γιατρό της που θα την καθοδηγήσει ανάλογα. Τότε όλα θα γίνουν ευκολότερα!
