«Μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εντοπιστεί ένα πρόβλημα αλκοολισμού, δεδομένου ότι οι κοινωνικές αντιλήψεις για τον αλκοολισμό είναι στρεβλές, καθώς και οι μύθοι και τα στερεότυπα που επιμένουν και εμποδίζουν τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πότε χρειάζονται βοήθεια»
Η έκθεση, η οποία διεξήχθη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, βασίστηκε σε συνεντεύξεις με περισσότερα από 4.500 παντρεμένα ή ζευγάρια που συγκατοικούσαν, οι οποίες λάμβαναν χώρα κάθε δύο χρόνια σε διάστημα δύο δεκαετιών.
Η πολυπόθητη συμβατότητα
Εμπνευσμένη από μια θεωρία γνωστή ως «σύμπραξη κατανάλωσης αλκοόλ», ο βασικός στόχος της μελέτης ήταν να εξετάσει τη χρήση αλκοόλ σε ζευγάρια και τις επιπτώσεις στην υγεία. «Και βρήκαμε, με ενδιαφέρον τρόπο, ότι τα ζευγάρια στα οποία και οι δύο δήλωσαν ότι έπιναν αλκοόλ τους τελευταίους τρεις μήνες ζούσαν περισσότερο από τα άλλα ζευγάρια που είτε δήλωσαν και οι δύο ότι δεν έπιναν είτε είχαν ασύμβατες συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ στις οποίες ο ένας έπινε και ο άλλος όχι», εξήγησε η επικεφαλής συγγραφέας, Dr Kira Birditt.
«Αν πίνουμε «πολύ», τότε ίσως ο σύντροφός μας να έχει κάτι να πει για τη συμπεριφορά μας όταν είμαστε μεθυσμένοι, ή για την υγεία μας, το μεθύσι και τα έξοδά μας. Αν πίνουμε «πολύ λίγο», τότε ίσως μας θεωρήσουν λιγότερο διασκεδαστικούς ή επικριτικούς με κάποιο τρόπο»
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξη παρόμοιων συνηθειών κατανάλωσης αλκοόλ είναι τόσο ζωτικής σημασίας επειδή αντικατοπτρίζει άλλα είδη συμβατότητας στον τρόπο ζωής. «Έχουμε επίσης διαπιστώσει σε άλλες μελέτες ότι τα ζευγάρια που πίνουν μαζί τείνουν να έχουν καλύτερη ποιότητα σχέσης και αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι αυξάνει την οικειότητα», πρόσθεσε η δρ Birditt.
«Ένας από τους δείκτες μιας υγιούς σχέσης θα είναι η συμβατότητα, και η συμβατότητα μπορεί να είναι τόσο απλή όσο οι παρόμοιες επιλογές τρόπου ζωής», εξηγεί η coach και επιστήμονας σε θέματα συμπεριφοράς, Katarina Polonska.
«Κάποιος που επιλέγει να βγαίνει έξω και να διασκεδάζει κάθε Παρασκευή βράδυ και να επιστρέφει σπίτι στις 5 το πρωί είναι πιθανό να έχει πολύ λιγότερα κοινά με κάποιον που θέλει να περνάει μια νύχτα πίνοντας τσάι χαμομηλιού στον καναπέ κάθε Παρασκευή. Όσο περισσότερες συνάφειες υπάρχουν στις συνήθειες, τόσο μεγαλύτερη ταύτιση υπάρχει στη συμβατότητα του τρόπου ζωής».
Ή απλά παίρνεις λίγο χρόνο;
Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσετε αυτό, τόσο το καλύτερο. «Ο πρώην μου ήταν μεγάλος πότης και χώρισα μαζί του εν μέρει εξαιτίας αυτού», λέει η Yaz*, 56 ετών. «Είχε τα χαρακτηριστικά ενός αλκοολικού: ψέματα, πώληση πολύτιμων αντικειμένων όταν πήγαινα ταξίδι για 18 μήνες. Τον έψαξα πρόσφατα στο google και είδα ότι είχε χάσει τη δουλειά του λόγω του ότι ξόδευε 300 λίρες κάθε εβδομάδα σε αλκοόλ και έκλεβε τους πελάτες του. Δεν εξεπλάγην και λυπήθηκα, φυσικά, καθώς υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο λόγω αυτού του στρες».
Ωστόσο, μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εντοπιστεί ένα πρόβλημα αλκοολισμού, δεδομένου ότι οι κοινωνικές αντιλήψεις για τον αλκοολισμό είναι στρεβλές, καθώς και οι μύθοι και τα στερεότυπα που επιμένουν και εμποδίζουν τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πότε χρειάζονται βοήθεια.
Σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση Drink Aware, τα σημάδια του αλκοολισμού περιλαμβάνουν μειωμένο έλεγχο της χρήσης αλκοόλ, το να δίνεις όλο και μεγαλύτερη προτεραιότητα στην κατανάλωση αλκοόλ στην καθημερινή σου ζωή και να βιώνεις ανεπιθύμητες σωματικές ή ψυχικές επιπτώσεις από την κατανάλωση αλκοόλ.
Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος το αναγνωρίζει αυτό στον εαυτό του και, αφού αποφασίσει να μείνει νηφάλιος, αρχίζει να βγαίνει με ανθρώπους που πίνουν; «Στην πραγματικότητα δεν έχω βγει ποτέ με κάποιον που είναι νηφάλιος», λέει η Bella*, 29 ετών, η οποία έκοψε το ποτό το 2018.
«Στο πρώτο ραντεβού, παραγγέλνω πάντα μια κόκα κόλα διαίτης και οι άνθρωποι συνήθως δεν με ρωτούν γι’ αυτό. Αλλά στο δεύτερο, ρωτάνε: «Λοιπόν, δοκιμάζεις τον «ξηρό Ιανουάριο» [ το κίνημα νηφαλιότητας για ένα μήνα]; Ή απλά παίρνεις λίγο χρόνο;».
»Έχω αρκετή ανασφάλεια γι’ αυτό με αγνώστους, ειδικά όταν φαίνονται ξένοι προς την ιδέα της νηφαλιότητας. Έτσι, συχνά λέω ψέματα και τους λέω ότι έχω να πιω ένα ή δύο χρόνια, παρόλο που είμαι έξι χρόνια νηφάλια».
Λιγότερη πλάκα;
Ακόμα και όσοι δεν καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ ή δεν παλεύουν με τον εθισμό, μπορεί να έρχονται αντιμέτωποι με την ασυμβατότητα της κατανάλωσης αλκοόλ, και αυτό οφείλεται εν μέρει στον τρόπο που κρίνουμε τις συνήθειες κατανάλωσης των άλλων ανθρώπων.
«Αν πίνουμε περισσότερο ή λιγότερο αλκοόλ από κάποιον άλλον, τότε αυτό μπορεί να συνοδεύεται από μια ολόκληρη σειρά ρητών ή σιωπηρών επικρίσεων», λέει η σύμβουλος Georgina Sturmer.
«Αν πίνουμε «πολύ», τότε ίσως ο σύντροφός μας να έχει κάτι να πει για τη συμπεριφορά μας όταν είμαστε μεθυσμένοι, ή για την υγεία μας, το μεθύσι και τα έξοδά μας. Αν πίνουμε «πολύ λίγο», τότε ίσως μας θεωρήσουν λιγότερο διασκεδαστικούς ή επικριτικούς με κάποιο τρόπο».
Για ορισμένα ζευγάρια, αυτό είναι ένα διαρκές ζήτημα. «Ο σύντροφός μου δεν πίνει σχεδόν καθόλου, αλλά εγώ λατρεύω το ποτό, και αυτό προκαλεί αρκετές συγκρούσεις στη σχέση μας», παραδέχεται η Jess*, 46 ετών.
«Όταν ήμουν ελεύθερη, πήγαινα σε παμπ με ένα βιβλίο μόνη μου, επειδή τα αγαπώ τόσο πολύ, και δεν μπορούσα να περιμένω να βρω κάποιον να το μοιραστώ αυτό. Αλλά παρόλο που τα πρώτα μας ραντεβού ήταν σε παμπ, αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα δεν του αρέσουν οι παμπ, ούτε το ποτό -, προφανώς παρήγγειλε νερό αντί για τα G&Ts που του έφερνα».
Η Τζες είναι με το φίλο της εδώ και εννέα χρόνια, αλλά εξακολουθεί να παλεύει με την ασυμβατότητα. «Όταν πίνω στο σπίτι, συνοδεύεται πάντα από αρκετή κριτική και γκρίνια. Είναι ίσως το πράγμα για το οποίο τσακωνόμαστε περισσότερο, γιατί με τρελαίνει, και θα ήθελα πολύ να μπορούμε να βγαίνουμε έξω μαζί, αντί να πίνω μόνη μου στο σπίτι με εκείνον να με κοιτάει απαξιωτικά».
*Τα ονόματα έχουν αλλάξει | Με πληροφορίες από The Independent | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Casablanca – A Lesson In Storytelling | ΥouTube
