Την ύψιστη τιμή που αποδόθηκε στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, απέδωσε την Περασμένη Παρασκευή το βράδυ η πολιτεία στον υποστράτηγο Τάσο Μάρκου.
Από τις μετρημένες φορές που η πολιτεία στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.
Το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφασή του, απέδωσε σε μια από τις μεγαλύτερες ηρωϊκές φυσιογνωμίες του τόπου, την αρμόζουσα τιμή. Το Στρατιωτικό Μετάλλιο ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΑΡΙΣΤΕΙΟΥ ΑΝΔΡΕΙΑΣ “για τις ηρωϊκές του πράξεις στο πεδίο της μάχης για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Δημοκρατίας”.
Το μετάλλιο, επέδωσε στην οικογένεια του Τάσου Μάρκου και συγκεκριμένα στον γιό του Πάρι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, στη διάρκεια των αποκαλυπτηρίων μνημείου για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ στο Παραλίμνι.
Αναγνωρίζοντας το μεγαλείο
Στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξήρε τους αγώνες του ήρωα, υπογραμμίζοντας πως “η σύγχρονη ιστορία τον έχει κατατάξει μεταξύ των μεγάλων”. Φανερά συγκινημένος, ο Νίκος Αναστασιάδης ανέφερε ότι “αποτελεί πραγματικά στιγμή περηφάνειας για μένα, η πράξη τιμής που το κράτος εκ μέρους μου, αποδίδει σήμερα στον ήρωα, στον αγνοούμενο υποστράτηγο μας, Τάσο Μάρκου”.
Επισημαίνοντας ότι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποδίδεται αυτή η ύψιστη τιμή σε πολίτη, ο Πρόεδρος τόνισε πως “ο Τάσος, που έγινε θρύλος, τη δικαιούται όσο κανένας άλλος”.
“Οι πράξεις και οι υπηρεσίες του Τάσου Μάρκου για την υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδας μας”, είπε, “υπερέβαιναν κατά πολύ την απλή εκτέλεση του καθήκοντος”.
Οι τιμές, το χρέος και το… υστερόγραφο
Η πολιτεία, λοιπόν, έπραξε το ελάχιστο οφειλόμενο σε έναν άνθρωπο – σύμβολο, που με αυταπάρνηση υπερασπίστηκε την ελευθερία όποτε λάμβανε το προσκλητήριο της πατρίδας.
Η δράση του πρωταγωνιστική στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ το ’55 – ’59 και κατά την τουρκανταρσία το ’63, ενώ κατά την τουρκική εισβολή έγραψε χρυσές σελίδες υπερασπιζόμενος την πατρίδα και τη χαμένη αξιοπρέπεια του κυπριακού Ελληνισμού.
Είναι πάντως γεγονός πως ό,τι κι’ αν γράψει ή πει κανείς για τον υποστράτηγο Τάσο Μάρκου είναι λίγο. Αναμενόμενο. Καθώς, οι σκέψεις, οι λέξεις αδυνατούν να αποδώσουν το μεγαλείο των θρύλων.
Η πορεία των αθανάτων, παραμένει ένα χρέος ανεξόφλητο. Χρέος των εν ζωή απέναντι σε μια εμβληματική φυσιογνωμία που με πράξεις -όχι λέξεις- υπερασπίστηκε τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Οι λέξεις χάνουν τη βαρύτητα τους μπροστά στις πράξεις ηρωϊσμού.
Ακτινογραφώντας την πολυκύμαντη ζωή του, είναι ξεκάθαρο πως ο Τάσος Μάρκου θα αδιαφορούσε σήμερα για τη δόξα.
Οι ανδρειωμένοι απαρνούνται τον εγκλεισμό στα όρια της φήμης. Έτσι κι’ αλλιώς κατά το αριστοτελικό τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι. Είναι διότι η πορεία τους γεμίζει τον χωροχρόνο με φως και το στοίχημα ή καλύτερα το βαρύ χρέος είναι να αρπάξεις λίγη από τη λάμψη τους.
“Μια λάμψη ο άνθρωπος κι’ αν είδες, είδες…” Αυτή την υπερηφάνεια που προκαλεί η λάμψη των εμβληματικών, οφείλουμε να μην την αποστερούμε από το σήμερα, αλλά και το αύριο, που είναι τα παιδιά μας.
Μνήμη, λοιπόν. Μνήμη. Αυτή είναι η ύψιστη τιμή στους ήρωες.
Πηγή: SigmaLive / Πέτρα Αργυρού
