Το έργο απεικονίζει ένα ζευγάρι σφικτά αγκαλιασμένο, στο κάτω του μέρος σπίτια και μία βαλίτσα, αποτυπώνοντας με τον τρόπο αυτό η γλύπτρια το δράμα των χιλιάδων προσφύγων από τη Συρία, το Αμφανιστάν και άλλων εμπόλεμων ζωνών, οι οποίοι εγκαταλείπουν με μία βαλίτσα στο χέρι τις εστίες τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον σε χώρες της Ευρώπης, αλλά και να υπενθυμίσει ότι στην Κύπρο 42 χρόνια μετά εξακολουθούν να υπάρχουν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.
Πρόσφυγες, ξεριζωμένοι, διωγμένοι άνθρωποι στην κάθε γης Πατρίδα, χαμένοι τρομαγμένοι με παρηγοριά την σφικτή αγκαλιά όλων με αγάπη και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά, τα εγγόνια μας γι`αυτό τον Πλανήτη.
Πηγή: Φιλελεύθερος
Discussion about this post