Σήμερα, 18η Νοεμβρίου, η Ευρώπη επαναβεβαιώνει την υπόσχεσή της να βάλει τέρμα στη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Η σημερινή μέρα έχει καθιερωθεί ως ευρωπαϊκή ημέρα ενάντια στην σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, αφού εδώ και καιρό έχει διαπιστωθεί ότι το φαινόμενο δεν είναι μεγάλο και δεν είναι καθόλου παροδικό.
Στην Κύπρο, οι τελευταίοι έξι τουλάχιστον μήνες επιβεβαιώνουν κάθε προηγούμενο υπολογισμό. Τα στοιχεία από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες αποκαλύπτουν το «μυστικό» που για χρόνια όπως φαίνεται κρατούσε καλά φυλαγμένο η κυπριακή κοινωνία. Αύξηση παρατηρείται και στις υποθέσεις που αφορούν σεξουαλικά αδικήματα σε βάρος παιδιών.
Το 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία που προσφάτως δόθηκαν στη δημοσιότητα, 32 υποθέσεις, το 2012 καταγράφηκαν 41 υποθέσεις και το 2013, 36. Κατά το 2014 η Αστυνομία διερεύνησε 48 υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών ενώ από τις αρχές του 2015 μέχρι και σήμερα έχουν καταχωρισθεί πέραν των 28 υποθέσεων. Εξάλλου από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι ενώ το 2011 και το 2012 διερευνήθηκαν 38 και 54 υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας αντίστοιχα, το 2013, 23, από το 2014 και έπειτα παρατηρείται αύξηση στα περιστατικά παιδικής πορνογραφίας, που διαχειρίστηκε η Αστυνομία.
Το 2014 το Γραφείο Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Αστυνομίας διαχειρίστηκε 106 υποθέσεις και όπως οι αριθμοί καταδεικνύουν, ο αριθμός των υποθέσεων που θα καταγραφούν μέχρι το τέλος του 2015 θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, αφού μέχρι σήμερα έχει γίνει διαχείριση πέραν των 100 περιπτώσεων.
Και τα στοιχεία που το υπουργείο Υγείας καταγράφει και συγκεκριμένα οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας επιβεβαιώνουν το μέγεθος του προβλήματος. Οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας έχουν υπό την ευθύνη τους και τη λειτουργία του τμήματος παίδων και εφήβων, το οποίο φιλοξενεί τα παιδιά/θύματα. Το ζήτημα κρίνεται ιδιαίτερα σοβαρό και οι ΥΨΥ περιέλαβαν σχετική αναφορά στην επίσημη έκθεσή τους για τους προϋπολογισμούς του ερχόμενου έτους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «η δυνατότητα να αποκαλύπτονται με περισσότερη ευχέρεια από ό,τι στο παρελθόν προβλήματα όπως αυτά της σεξουαλικής κακοποίησης νεαρών και ενηλίκων ατόμων και η διά νόμου υποχρέωση να εξετάζονται, να παρακολουθούνται και να εντάσσονται σε θεραπευτικά προγράμματα θύματα και θύτες επιτάσσει την εξειδίκευση λειτουργών ψυχικής υγείας σε αυτά τα σοβαρά και ευαίσθητα από όλες τις απόψεις θέματα».
Κατά το 2013 παραπέμφθηκαν στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας παίδων και εφήβων σαράντα δύο άτομα κάτω των 17 ετών που είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης ή/και κακοποίησης. Το 2014 ο αριθμός αυτός ανήλθε στα πενήντα τέσσερα άτομα.
«Η ουσία βρίσκεται στην ψυχή κάθε παιδιού»
«Η ουσία και η σημασία του θέματος δεν βρίσκεται ούτε στα ποσοστά, ούτε σε χρονικές περιόδους. Ακόμα και ένα στα χίλια παιδιά να ήταν το ποσοστό, η ουσία και η σημασία θα παρέμεινε η ίδια γιατί αυτή βρίσκεται στην ψυχή κάθε παιδιού», αναφέρει στο μήνυμά της για τη σημερινή ημέρα η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά. Η εγκληματική αυτή συμπεριφορά «διεισδύει στο βάθος της ψυχής του παιδιού, και αφήνει πληγές που δύσκολα επουλώνονται, γιατί οι πλείστες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, την απώλεια. Η αίσθηση της απώλειας της παιδικότητας, της εμπιστοσύνης, των προσωπικών ορίων, της ασφάλειας και της προστασίας, της καθαρότητας του σώματος και της ψυχής, του σεβασμού και του αυτοσεβασμού, της αυτοπεποίθησης και της σεξουαλικότητας, επιφέρει στο παιδί έναν καταιγισμό αρνητικών επιπτώσεων στη συναισθηματική και την κοινωνική του ανάπτυξη», προσθέτει η Επίτροπος.
Η απάντηση στο ερώτημα, συνεχίζει η Λήδα Κουρσουμπά, «ποιος θα δώσει πίσω στα παιδιά αυτά που έχασαν και ποιος θα απολογηθεί για την όποια εγκληματική αμέλεια έχει επιδειχθεί από την πολιτεία και την κοινωνία, φέρνει, ενδεχομένως, τους όποιους αρμόδιους αλλά και όλους μας σε δύσκολη θέση. Γι’ αυτό θα ήταν, ίσως, σοφότερο να επικεντρωθούμε σε προτάσεις που να υποστηρίζουν και να προστατεύουν τη σεξουαλική ανάπτυξη των παιδιών και να αποτρέπουν μελλοντικά κοινωνικά αδιέξοδα και ηθικές κρίσεις. Δράσεις μέσα από τις οποίες το κάθε παιδί να έχει την ευκαιρία να οικοδομήσει και να επικοινωνήσει αποτελεσματικά τα προσωπικά του όρια, να αναπτύξει δεξιότητες και σχέσεις επικοινωνίας με το περιβάλλον του, ώστε να μπορεί να εκφράζει συνειδητά τις ανησυχίες, τις ανάγκες και τις επιλογές του». Η απάντηση στο ερώτημα, λοιπόν, «δεν είναι ποιος, γιατί είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να δώσουμε στα παιδιά αυτά που δικαιούνται, αλλά πότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι η αδιαφορία μας και η αναποτελεσματικότητα του συστήματος καταδικάζει καθημερινά χιλιάδες παιδικές ψυχές».
Πηγή: Φιλελεύθερος
