Η Εθνική μετρά αντίστροφα για την επιστροφή της στις επίσημες υποχρεώσεις, προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές που άφησαν οι συνεχόμενες αποτυχίες, αλλά και τα διαζύγια με Μαρκαριάν και Καραγκούνη, αλλά συνάμα συνεχίζονται οι διεργασίες για την επόμενη μέρα.
Κι αν για τον Νίκο Νταμπίζα τα πράγματα είναι δεδομένα, όπως έχουμε αποκαλύψει και τον θέλουν πολλοί στην ΕΠΟ σε έναν επιτελικό ρόλο, κάτι δηλαδή που είχε στο παρελθόν ο Τάκης Φύσσας, τα πράγματα για τον προπονητή παραμένουν ρευστά.
Στην ΕΠΟ έχουν προταθεί πολλά ονόματα προπονητών που είναι για διάφορα βαλάντια. Η Ομοσπονδία, βέβαια, δεν πρόκειται να ακολουθήσει τη λογική με βαρύ συμβόλαιο, αλά Ρανιέρι και το μπάτζετ που θα διαθέσει δεν θα ξεπερνά τις 500.000 ευρώ. Οπότε μιλάμε για μια συμφέρουσα επιλογή, όχι μόνο στο οικονομικό κομμάτι, αλλά και στο αγωνιστικό. Ψάχνει δηλαδή τον άνθρωπο που θα έχει την όρεξη να παλέψει για μια καλύτερη Εθνική, θα έχει τη δίψα να διακριθεί και θα γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα.
Οπως καταλαβαίνετε, πέραν των προτάσεων που έχουν φτάσει στα γραφεία της Ομοσπονδίας, οι άνθρωποι της ΕΠΟ εξετάζουν και τις περιπτώσεις εκείνες που είχαν σκεφτεί πριν αναλάβει ο Σέρχιο Μαρκαριάν. Κι αν ο Γιώργος Δώνης έχει εγκαταλειφθεί ως περίπτωση από τη στιγμή που έχει ομάδα, ένας άλλος στριφογυρνά στο μυαλό και δεν είναι άλλος από τον Τιμούρ Κετσπάγια.
Στην ΕΠΟ δείχνουν ξεκάθαρα την πρόθεσή τους να πάνε στο επιτυχημένο μοντέλο του παρελθόντος. Γι’ αυτό το λόγο ο Γκιρτζίκης είχε τηλεφωνική επαφή με τον Φερνάντο Σάντος για να του ζητήσει συμβουλές. Θέλουν να πάνε στο μοντέλο του προπονητή που θα φτιάξει την Εθνική βάσει των δυνατοτήτων του Έλληνα ποδοσφαιριστή και όχι βάσει αυτού που πιστεύει ότι είναι καλύτερο. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι θεωρούσε ότι η Εθνική μπορεί να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο. Να παίξει κάτι που δεν ήταν μαθημένη και -για να το πούμε πιο απλά- δεν ήταν στο DNA της.
Στην ΕΠΟ δεν θέλουν αυτή τη συνταγή. Θέλουν κάτι από Ρεχάγκελ και Σάντος. Μία ομάδα σφιχτή, δυσκολοκατάβλητη που θα παίζει για το αποτέλεσμα και την ουσία και όχι για τα μάτια του κόσμου. Άργησαν, αλλά κατάλαβαν ότι μπορεί το 1-0 και του κούτσου-κούτσου μπολ να μην ήταν αρεστό σε πολλούς, ήταν όμως άκρως αποτελεσματικό και ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Πολλοί, λοιπόν, θεωρούν ότι ο Κετσπάγια είναι μια ενδεδειγμένη λύση. Είναι άνθρωπος που θέλει να επιστρέψει στην ποδοσφαιρική επικαιρότητα, έχει δίψα και στόχους και σέβεται την Εθνική ομάδα, αναγνωρίζοντας τα όσα έχει καταφέρει. Η επιθυμία του να δουλέψει για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι δεδομένη. Το είχε δηλώσει και στο πρόσφατο παρελθόν όταν το όνομά του είχε ακουστεί (τον ήθελαν στην ΕΠΟ, αλλά προτιμήθηκε το “θέλω” του Καραγκούνη).
Τότε είχε προτιμηθεί ο Μαρκαριάν, για τον οποίο ακόμα και ο ίδιος ο Καραγκούνης έφτασε στο σημείο να πει στο περιβάλλον του πως η καλύτερη λύση θα ήταν -εκ των υστέρων- ο Κετσπάγια, βλέποντας ότι τελικά ο Ουρουγουανός δεν απέδιδε αυτά που θα περίμενε (σε ψυχολογικό και αγωνιστικό κομμάτι).
Τον Κετσπάγια τον σκέφτονται στην ΕΠΟ και έχει αρκετές συμπάθειες. Έχει πολλά συν, αλλά κι ένα μεγάλο μείον. Το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό και το “διαζύγιο” σαν αποτυχημένος. Βέβαια, άλλο ο σύλλογος κι άλλο η Εθνική ομάδα. Άλλες απαιτήσεις έχει ο Ολυμπιακός και άλλες το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ειδικά τώρα που, αφήνοντας πίσω τα προκριματικά του Euro και κοιτάζει σε βάθος χρόνου αυτά του Μουντιάλ όπου κρίνεται πλέον επιτακτική η ανάγκη πρόκρισης στα τελικά για να ανακτήσει το χαμένο πρεστίζ και να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου.
