Του Αντρέα Πιττάτζιη:
Φοράνε καρωτά φουλάρια στο πέτο του ακριβού τους κουστουμιού. Πίνουν espresso σε μια πολυσύχναστη καφετερία και αγναντεύουν την κατάμαυρη άμμο της Λεμεσού. Δίπλα τους κάτι θεόρατα κτίρια που ξύνουν τον ουρανό, στων οποίων τα εγκαίνια κάθονταν στο πρώτο τραπέζι των επισήμων.
Ο αχός των κυμάτων του Βαρωσιού ακόμα αντηχεί στα αυτιά τους. Για αυτούς, η ανάπτυξη της Ελεύθερης Αμμοχώστου ήταν συνέπεια του Αττίλα κι οτι χωρίς τον Αττίλα θα ήμασταν ακόμα ρακένδυτοι χωριάτες και φθαρτέμποροι. Για τούτο όταν μιλάνε για μας, δεν μπορούν καν να ψελλίσουν τη λέξη Αμμόχωστος. Για αυτούς ο συσχετισμός των κούλλουφων με την Πόλη, μοιάζει ιεροσυλία. Κατ’ οικονομία μας αποκαλούν κοτσινοχώρκα.
Τους είπαν ότι ενώνονται οι Δήμοι. Απολαμβάνοντας όμως το espresso τους δίπλα από τη μαύρη άμμο της Λεμεσού, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι οι νεόπλουτοι μπορεί να αποκτήσουν δύναμη. Η ιδέα τους φαντάζει προδοτική. Γιατί θέλουν στη δέστρα των θεόρατων κτιρίων τους να υψώνουν τα λάβαρα της Αμμοχώστου. Γιατί θέλουν κρατώντας τα λάβαρα να μπαίνουν στα Υπουργεία, στα Προεδρικά, στα Κόμματα και να κανονίζουν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους. Πρόσχημα το Βαρώσι. Πρόσχημα η προσφυγιά. Αν ενωθούν οι χωριάτες, τότε θα πάψουν να έχουν το πρώτο λόγο στις καρέκλες των επισήμων της εκκλησιάς.
Για τούτο βρήκαν μια δράκα ολιγόμυαλων τους οποίους μπορούν να εκμεταλλευθούν και μερικούς φιλόδοξους των οποίων τους μηρούς μπορούν να θωπεύσουν. Τους «άππωσαν» ότι η ένωση της Επαρχίας θα καταστρατηγήσει την δύναμη, τους προϋπολογισμούς και τα συμφέροντά τους. Τους έπεισαν. Και τους έπεισαν να σηκώσουν τη σημαία της αδελφοκτόνας επανάστασης. Ξεκίνησαν να βρίζουν το Παραλίμνι, την Δερύνεια. Να θέλουν το δικό τους γκέτο. Κάποιοι που παλιά ήσαν ρομαντικοί είπαν και «mea culpa»…
Έχω άλλα βάσανα τώρα κι αδικίες να αντιμετωπίσω. Για αυτό κράτησα το στόμα μου κλειστό. Μα τα χείλη μου ματώσανε. Και βλέποντας όλους αυτούς τους κάπηλους δεν μπορώ πια να μείνω απαθής. Γιατί βγάλανε τις μάσκες. Μας έδειξαν τί πραγματικά τους γνοιάζει. Και δεν είναι η ευημερία των πολιτών της αρκωτηριασμένης μας επαρχίας. Αλλά η συντήρηση του status quo. Η συνέχιση κατηγοριοποίησης της ακρωτηριασμένης Επαρχίας ως αγροτική. Με 2 ορόφους. Με χαμηλούς συντελεστές. Με εποχιακό τουρισμό. Επαίτες που τρων από τ’ αποφάγια των τρικούβερτων τραπεζιών των άλλων Επαρχιών.
Ο Δήμος Αμμοχώστου να ασχοληθεί με τους πρόσφυγες. Ούτε με τους συντελεστές μας. Ούτε με τις ενώσεις μας. Ούτε με το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Η σημαία της Αμμοχώστου δεν κυματίζει στους ουρανοξύστες της Λεμεσού αλλά στην Επαρχία της.
Είμαι και Βαρωσιότης και Παραλιμνίτης και Αγιαναπίτης και Δερυνειώτης και Φρεναρίτης και Σωτηρκάτης και Αυγορίτης και Λιοπετρίτης και Ασιερκώτης και Βρυσουλιώτης. Είμαι Αμμοχωστιανός!
Αντρέας Πιττάτζιης, Νομικός