Αυτή η ιστορία μας κάνει να θαυμάσουμε τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα. Μας μαθαίνει ότι η βαθιά αγάπη, κρατά το ζευγάρι μαζί και στη ζωή και στο θάνατο.
Μπορεί η νόσος του Αλτσχάιμερ να τους στέρησε τη ζωή που κάποτε είχαν, να τους έκλεψε τις αναμνήσεις και τα όνειρα, αλλά δεν κατάφερε να κλέψει την αγάπη τους. Ίσως επειδή τα συναισθήματά τους, ήταν τόσο δυνατά, τόσο έντονα και τόσο σίγουρα…
«Θα σε αγαπώ μέχρι το τέλος…»
Το ζευγάρι Μιχάλη και Αγγελικής Καραγιάννη από την Αλαμινό, από τον περασμένο Μάιο, ζει σε οίκο ευγηρίας. Ο κύριος Μιχάλης είναι 89 ετών και η κυρία Αγγελική 92 ετών. Πρόσφυγες και οι δυο. Παντρεύτηκαν το 1952 και απέκτησαν οκτώ παιδιά. «Ήταν πάντα ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι, ποτέ δεν είχαν έντονους καυγάδες και πάντα στήριζε ο ένας τον άλλον. Πέρασαν πολύ δύσκολες στιγμές, ο πατέρας μου πιάστηκε αιχμάλωτος το 1974 και τα δυο από τα αδέλφια μου, που ήταν στρατιώτες, δεν έδωσαν κανένα σημείο ζωής για αρκετό καιρό. Όμως, όσες δοκιμασίες, όσες δυσκολίες και αν τους έφερε η ζωή, εκείνοι ήταν πάντα δεμένοι και πολύ αγαπημένοι» αναφέρει η κόρη τους Κατερίνα.
Πριν τέσσερα χρόνια…
Αρρώστησε η κυρία Αγγελική με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ο κύριος Μιχάλης μαζί με τα παιδιά τους τη φρόντιζε. Τον περασμένο Μάιο αρρώστησε με την ίδια ασθένεια και ο κύριος Μιχάλης. Από τότε ζούνε και οι δυο σε οίκο ευγηρίας στην επαρχεία Λάρνακας. Τα παιδιά τους που πάνε καθημερινά και τους βλέπουν, διαπίστωσαν ότι τίποτα δεν άλλαξε μεταξύ τους. Κάνουν ότι ακριβώς και πριν…
Ο κύριος Μιχάλης κάθε βράδυ δίνει ένα φιλί στη σύζυγο του, τη σκεπάζει και μετά πάει για ύπνο. Το πρωί όταν ξυπνήσουν, πρώτα θα τη φιλήσει και μετά θα βγει από το δωμάτιο. Μάλιστα συχνά, κόβει λουλούδια από το κήπο του οίκου και της τα προσφέρει. Ολόκληρο το προσωπικό είναι κατενθουσιασμένο. «Είναι κάτι που δεν συναντάς συχνά σε ζευγάρια αντιμέτωπα με τη διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ. Είναι ενωμένοι σαν μία γροθιά! Ο κύριος Μιχάλης που είναι σε καλύτερη κατάσταση από την κυρία Αγγελική, πολλές φορές μας λέει ότι θέλει να πεθάνουν μαζί. Τελικά, η δύναμη της αγάπης μπορεί να νικήσει κάθε ασθένεια, ακόμα και την νόσο του Αλτσχάιμερ που δεν αφήνει το μυαλό να λειτουργεί όπως και πριν» αναφέρει η διευθύντρια του οίκου.
Όση ώρα ήμασταν εκεί, την κρατούσε από τη μέση, για να τη νιώθει συνέχεια κολλημένη στο πλευρό του. Κάθε φορά που έγερνε το κεφάλι της στον ώμο του, τη φιλούσε τρυφερά στο στόμα κι εκείνη τον αγκάλιαζε με το βλέμμα της. Μαζί. Πάντα μαζί. Μια αγάπη που σίγουρα όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε και να μη χάσουμε ποτέ…