Οι περιπέτειες της «νταντάς Φάιν», της κοκέτας, ανύπαντρης γυναίκας με τη χαρακτηριστική «κατσαρή»φωνή, κράτησαν συντροφιά για 6 χρόνια στο τηλεοπτικό κοινό και μεταδόθηκαν πρώτα από το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS. Όλα ξεκίνησαν μέσα σε μια αεροπορική πτήση, όταν η πρωταγωνίστρια της σειράς, Φραν Ντρέσερ εντόπισε ένα μεγάλο στέλεχος του CBS να κάθεται λίγες μόλις θέσεις μακριά της.
Η επιθυμία της να πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά την όπλισε με το απαιτούμενο θάρρος για να προσεγγίσει ευγενικά τον άνθρωπο που θα μπορούσε να της κανονίσει το πολυπόθητο ραντεβού. Εκείνος, γοητευμένος από την Ντρέσερ, δέχτηκε να την ξαναδεί λίγες εβδομάδες αργότερα στο γραφείο του. Ένα χρόνο αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου 1993, το πρώτο επεισόδιο της σειράς «The Nanny», ήταν στον αέρα.
Η ίδια μαζί με τον τότε σύζυγό της Πίτερ-Μαρκ Τζέικομπσον, ανέλαβαν την δημιουργία και την παραγωγή της σειράς. Στο σενάριο υπάρχουν πολλά βιογραφικά στοιχεία της Φραν Ντρέσερ, όπως τα ονόματα των γονιών της, Σύλβια και Μόρτι, βιώματα των παιδικών της χρόνων και κωμικές καταστάσεις από τη ζωή της. Το βασικότερο στοιχείο είναι η ατυχία στην προσωπική της ζωή.
Στη σειρά, η νταντά εμφανίζεται στο σπίτι των Σέφιλντ, ύστερα από μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση. Συγκεκριμένα, από έναν χωρισμό λίγο πριν από τον γάμο. Μπορεί στην πραγματικότητα, η Φραν Ντρέσερ να παντρεύτηκε τον Τζέικομπσον, με τον οποίο είχε σχέση από τη σχολή υποκριτικής, όμως η εξέλιξη ήταν όμοια.
Το ζευγάρι χώρισε στη διάρκεια της τελευταίας σεζόν του σήριαλ, γιατί όπως αποκάλυψε ο επί σειρά ετών σύντροφός της, κατάλαβε ότι ήταν γκέι.
Ένα ακόμα περιστατικό από την προσωπική της ζωή, επηρέασε σημαντικά τη σειρά. Το 1985 η Ντρέσερ έπεσε θύμα βιασμού μαζί με μια φίλη της. Η ηθοποιός από τότε απέκτησε μεγάλες φοβίες. Είχε συχνά την αίσθηση ότι την ακολουθούσε κάποιος στον δρόμο. Έτσι, δεν είχε ποτέ ζωντανό κοινό στα γυρίσματα.
Πίστευε ότι κάποιος από αυτούς θα μπορούσε να την ακολουθήσει και να της κάνει κακό. Τα γέλια που ακούγονται στα επεισόδια είναι ηχογραφημένα από ηθοποιούς.
Το υπερβολικό της χτένισμα, το έντονο μακιγιάζ και το κιτς ντύσιμο της πρωταγωνίστριας, ήταν βασικά κομμάτια του ρόλου, που την έκαναν ακόμα πιο αγαπητή στο κοινό.
Ένα από τα πιο παράδοξα περιστατικά ήταν τα επανειλημμένα γράμματα διαμαρτυρίας του κοινού για την επιτηδευμένη προφορά του ηθοποιού, που υποδυόταν τον Σέφιλντ.
Θεωρούσαν ότι υπερέβαλε στην προσπάθεια του να μιλήσει ως Βρετανός και τον παρέπεμπαν να πάρει μαθήματα από τον συμπρωταγωνιστή του στη σειρά, που έπαιζε τον ρόλο του οικονόμου Νάιλς.
Αγνοούσαν όμως κάτι βασικό. Ότι ο κύριος Σέφιλντ ήταν γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λονδίνο και η προφορά του μόνο «πλαστή» δεν ήταν. Από την άλλη, ο Νάιλς ήταν γέννημα θρέμμα του Αρκάνσας και ήταν αυτός που υποκρινόταν τον Βρετανό…ξεγελώντας φανερά τους τηλεθεατές!
Όσο για την αντιπαθητική συνεργάτιδα του Σέφιλντ, Σι Σι (CC) στο τελευταίο επεισόδιο αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά ολόκληρο το όνομα της που ήταν «Chastity Claire», ενώ στην πραγματικότητα ήταν η ηθοποιός Λόρεν Λειν, που διένυε και τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης της στον τελευταίο κύκλο της σειράς.
Η ηθοποιός Μάντλιν Ζιμα ήταν το μικρό χαριτωμένο κοριτσάκι που έπαιζε τον ρόλο της μικρότερης κόρης του χήρου παραγωγού του θεάτρου. Σε συνέντευξη της έχει δηλώσει ότι τα 6 χρόνια της σειράς ήταν τα χειρότερα της ζωής της, γιατί δεν της φέρονταν φυσιολογικά. Ένιωθε περισσότερο αντικείμενο, παρά άνθρωπος.
Το τραγούδι των τίτλων της σειράς αρχικά ήταν το «If My Friends Could See Me Now», από το μιούζικαλ Sweet Charity, αλλά δεν άρεσε σε κανέναν. Το τραγούδι που επικράτησε τελικά δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες της σειράς και χαρακτηρίστηκε ως «σήμα κατατεθέν».
Μέσα από την σειρά παρέλασαν πολλά μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου και της μουσικής. Από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ μέχρι την Τζόαν Κόλινς και την Σελίν Ντιον. Όλο το καστ, είχε αναπτύξει άκρως φιλικές σχέσεις, με εξαίρεση την Μάντλιν Ζιμα, που ως παιδί ήταν απόμακρο και φοβισμένο από την αλλαγή στη ζωή της.
Ακόμα και σήμερα οι φιλίες έχουν παραμείνει δυνατές και οι ηθοποιοί δεν χάνουν ευκαιρία να βρεθούν σε κοινές παρέες και κοινωνικές εκδηλώσεις.