Μπορεί μία απλά άτυχη στιγμή να γίνει η αφορμή για κάτι μεγάλο, κάτι σπουδαίο που θα σε φέρει στην κορυφή; Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Στην περίπτωση, όμως, του Θωμά Καρβέλα (ή Τομ Κάρβελ) ισχύει μόνο το πρώτο.
Και ένα σκασμένο λάστιχο στάθηκε η αφορμή ή μάλλον η ιδέα για τον δαιμόνιο Έλληνα μετανάστη στην Αμερική, όχι μόνο να ζήσει το όνειρό του, αλλά να είναι η απτή απόδειξη τι εστί «αμερικανικό όνειρο». Κι από τη μία στιγμή στην άλλη να φέρει την επανάσταση στην αγορά του παγωτού και να γίνει ο «βασιλιάς» αυτού, μυώντας τους Αμερικανούς σε νέες συνήθειες.
Ο Θωμάς Καρβέλας γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Στα 4 του χρόνια η οικογένειά του αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αμερική και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη, για μια καλύτερη ζωή. Ο πρώτος καιρός δεν ήταν εύκολος, αλλά με τα χρόνια ο πατέρας του κατάφερε να «χωθεί» και στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης προμήθευε ελληνικά εστιατόρια της Νέας Υόρκης με κρασί.
Όσο για τον ίδιο τον Θωμά, για τα προς τα ζην της οικογένειας, από νωρίς βγήκε στη βιοπάλη κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού. Ξεκίνησε να δουλεύει σε μία εταιρεία αυτοκινήτων, όμως, όταν διαγνώστηκε με φυματίωση και οι γιατροί τον συμβούλευσαν να μετακομίσει σε μια περιοχή εκτός της Νέας Υόρκης. Τελικά αποδείχτηκε ότι η γνωμάτευση του γιατρού ήταν λανθασμένη.
Ο Τομ Κάρβελ, όπως πλέον λεγόταν, από μικρός είχε δείξει ότι πρόκειται για ένα δαιμόνιο μυαλό, με επιχειρηματική κλίση. Μέχρι που επιχείρησε να κατασκευάσει έτοιμα προς πώληση κοτέτσια, ενώ δοκίμασε την τύχη του στη μουσική ως μέλος ενός τζαζ συγκροτήματος.
Στα 26 του μετακόμισε στο Γουεστσέστερ όπου έπιασε δουλειά ως οδηγός σε φορτηγό που μετέφερε παγωτά. Και αυτή η δουλειά ήταν η αρχή της μετέπειτα καθιέρωσής του. Μάλιστα, χρειάστηκε να δανειστεί 15 δολάρια από τη σύζυγό του για να αγοράσει το δικό του φορτηγάκι και να βγει στους δρόμους, πουλώντας παγωτό.
Μέχρι που ένα σκασμένο λάστιχο, του έδωσε τη μεγάλη ιδέα…
Ήταν καλοκαίρι του 1934, όταν ο Κάρβελ οδηγούσε το φορτηγάκι του στους δρόμους της της Νέας Υόρκης. Μία πολύ ζεστή ημέρα, το φορτηγάκι του έπαθε λάστιχο και το παγωτό που μετέφερε, κινδύνευε να λιώσει κάτω από τον καυτό ήλιο.
Έτρεξε, λοιπόν, σε ένα κοντινό κατάστημα πώλησης κεραμικών ειδών, προκειμένου να προμηθευτεί ηλεκτρικό ρεύμα και να σώσει το εμπόρευμά του. Αλλά αυτό είχε σχεδόν λιώσει. Ο δαιμόνιος Έλληνας, όμως, δεν πτοήθηκε και ξεκίνησε να το πουλάει. Οι περαστικοί λάτρεψαν αυτό το είδος του σχεδόν λιωμένου παγωτό και μέσα σε λίγη ώρα, ο Κάρβελ πούλησε όλο το εμπόρευμά του.
Μάλιστα, λέγεται πως εκείνη την ημέρα, έβαλε στην τσέπη του 3.600 δολάρια, ποσό εξωφρενικό για την εποχή εκείνη. Και αυτό ήταν. Ο δαιμόνιος Έλληνας μόλις είχε συλλάβει μία απίστευτη ιδέα. Να πουλάει στον κόσμο αυτό το σχεδόν λιωμένο παγωτό ή αλλιώς το soft ice cream.
Για τα επόμενα δύο χρόνια στο σημείο εκείνο που έσκασε το λάστιχο του φορτηγού του, έστηνε τον πάγκο του, πουλώντας (ή καλύτερα ξεπουλώντας) το παγωτό που είχε ενθουσιάσει τον κόσμο. Μάλιστα, χάρη στις μηχανικές του γνώσεις έφτιαξε μια μηχανή στην οποία παρασκεύαζε με ζαχαροπλαστική κρέμα, το γνωστό παγωτό μηχανής κατοχυρώνοντας επιπλέον, την ευρεσιτεχνία.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, η επιχείρηση του άρχισε να αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μέσα σε λίγο διάστημα πούλησε τη μηχανή παγωτού σε καταστήματα στην Αμερική. Και το 1947 προχώρησε σε άλλη μία προχωρημένη ιδέα: στο franchise της εταιρείας, ιδρύοντας παράλληλα δική του σχολή, όπου εκπαίδευε τους καινούργιους υπαλλήλους.
Τα επόμενα χρόνια, ο Τομ Κάρβελ το ελληνόπουλο της Αμερικής είδε την επιχείρησή του να γίνεται μία αυτοκρατορία και ο ίδιος να αποκαλείται ο «βασιλιάς του παγωτού». Και για του λόγου το αληθές, μέχρι το 1980 υπήρχαν περισσότερα από 700 καταστήματα στην East Coast.
Ο ίδιος είχε πάντα ενεργό ρόλο και ουδέποτε κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα του μεγάλου αφεντικού. Έβγαινε μπροστά, ενώ επειδή πίστευε ότι η εικόνα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση των προϊόντων, ήταν ο πρώτος γενικός διευθυντής εταιρείας που πρωταγωνιστούσε σε διαφημιστικά στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.
Όταν, δε, τον ρωτούσαν γιατί πήρε την πρωτοβουλία να γίνει αυτός το κεντρικό πρόσωπο, απαντούσε με χιούμορ: «Δεν μπορούσα να βρω κάποιον φθηνότερο από εμένα». Στα σοβαρά, όμως, ο Τομ Κάρβελ πίστευε πως η διαφήμιση των προϊόντων πρέπει να απευθύνεται σε ανθρώπους που μοιάζουν με τους ίδιους. «Τα διαφημιστικά μας απευθύνονται σε ανθρώπους που μοιάζουν με εμάς, μιλούν σαν και εμάς και ακούγονται σαν και εμάς» συνήθιζε να λέει.
Τα παγωτά μηχανής Carvel είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στην Αμερική. Μάλιστα, εμφανίστηκαν σε επεισόδια των Simpsons, αλλά και πολλές τηλεοπτικές σειρές. Ενώ σταθερά αποτελούν από τα αγαπημένα των καταναλωτών, μικρών και μεγάλων.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 άρχισε να φτιάχνει πρωτότυπες τούρτες παγωτό, αφού πάντα ήθελε να κάνει τη διαφορά. Οι τούρτες αυτές είχαν πρωτότυπα σχήματα, όπως εκείνο του «Άη Βασίλη» κι εννοείται πως και αυτές έγιναν ανάρπαστες.
Επαγγελματικά, ο Τομ Κάρβελ άγγιξε την κορυφή, φτιάχνοντας μία αμύθητη περιουσία. Στην προσωπική του ζωή, με τη σύζυγό του δεν κατάφεραν να αποκτήσουν παιδιά. Πέθανε το 1990 σε ηλικία 84 ετών, ενώ λέγεται πως έναν χρόνο πριν προσπάθησε – χωρίς επιτυχία – να αλλάξει τη διαθήκη του, μιας και είχε υπόνοιες ότι ο δικηγόρος και η γραμματέας του ενεργούσαν πίσω από την πλάτη του.
Μάλιστα, για πολλά χρόνια η ανιψιά του βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με τους υπαλλήλους τους θείους του, τους οποίους υποπτευόταν για υπεξαίρεση, ενώ άφηνε και υπόνοιες ότι ο θείος της δεν πέθανε από φυσικά αίτια. Μέχρι κι εκταφή ζήτησε, όμως οι δικαστικές αρχές απέρριψαν το αίτημά της.
Μια ιστορία που είχε πολλές πτυχές…