Ελληνικό καλοκαίρι… Ήλιος, θάλασσα, διακοπές, ξεκούραση, χαλαρά… Βέβαια, φέτος τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά, ελέω κορονοϊού που ήρθε κι έχει αλλάξει τη ζωή μας και πολλές από τις καθημερινές μας συνήθειες, προκειμένου να προστατευτούμε απέναντι στην πανδημία. Αλλά μιας και το καλοκαίρι έχει έρθει κι έχουμε πάρει μια καλή πρώτη γεύση, ο κορονοϊός δεν άλλαξε τις «φυλές του καλοκαιριού» και πολλά από τα χούγια τους.
Είναι εδώ, δίπλα σου (μπορεί να ανήκεις κι εσύ σε μία από αυτές, γιατί όχι;) και να σου υπενθυμίζουν – εκτός από την υπερβολή ζέστη – πως το καλοκαίρι είναι εδώ τόσο ίδιο και τόσο διαφορετικό, ελέω κορονοϊού. Αλλά ας δούμε ποιες είναι οι περίφημες φυλές των ανθρώπων που συναντάς δίπλα σου το καλοκαίρι.
Είπαμε, με τον κορονοϊό αρκετοί άνθρωποι έμαθαν πως πρέπει να πλένουμε και τα χεράκια μας, σχολαστικά. Αυτό που δεν έμαθαν, είναι πως πρέπει να χρησιμοποιούμε το αποσμητικό, ευλαβικά! Γιατί, μπορεί στα Μέσα Μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τραμ, προαστιακό) να συναντάς πλέον επιβάτες που φορούν τη μάσκα τους (υπάρχουν κι εκείνοι που την έχουν στο χέρι), αλλά η φυλή των επιβατών που είναι τσακωμένη με το αποσμητικό, είναι εδώ για να σου υπενθυμίζει ότι έχουμε καλοκαίρι.
Και λόγω ζέστης ιδρώνουμε. Και ο ιδρώτας μυρίζει και χρειάζονται τακτικά ντους και αποσμητικό στη μασχάλη. Γιατί, μπορεί η μάσκα να σε προστατεύει από τον ιό του κορονοϊού, όμως, δεν κάνει το ίδιο με το δυσοσμία του διπλανού σου στο λεωφορείο. Και μπορεί στα Μέσα Μεταφοράς, πλέον, να μην υπάρχει το γνωστό στριμωξίδι, αλλά το ανακάτεμα των μυρωδιών συνεχίζεται κανονικά.
Βέβαια, στα Μέσα Μεταφοράς συναντάς και άλλες φυλές επιβατών. Αυτοί που μιλάνε στο κινητό σαν να είναι μόνοι τους στο μέσο, αυτοί που κοιμούνται και ροχαλίζουν (ναι αμέ, μια βόλτα με τον Προαστιακό μέχρι την Κόρινθο μεσημεράκι και θα ακούσετε «συμφωνία» ροχαλητού), αυτοί που αρπάζονται με το παραμικρό γιατί το καλοκαίρι είτε κάνει ζέστη στο μέσο, είτε πολύ κρύο. Αν ναι, υπάρχουν και οι κυρίες (λίγο μεγαλύτερης ηλικίας), που βγάζουν τις σαγιονάρες τους και απλώνουν τα πόδια τους στο απέναντι κάθισμα.
Αθάνατη φυλή της παραλίας είναι η υστερική μάνα. Από την ώρα που θα καταφθάσει στη θάλασσα μέχρι την ώρα που θα αποχωρήσουν, οι εντολές δίνουν και παίρνουν. Πάντα, με δυνατή φωνή από την ξαπλώστρα προστάζει το παιδί.
Μέχρι πέρυσι, που ο κορονοϊός ήταν άγνωστη λέξη, άκουγες τα κλασικά: «όχι βαθιά», «Μην κάνεις βουτιές», «Να σου παραγγείλω ένα τοστάκι;» και άλλα τέτοια. Φέτος, μαζί με αυτά – γιατί πρόκειται για αθάνατες ατάκες μάνας – έχουν προστεθεί και: «Βάλε αντισηπτικό», «Μην ακουμπάς την ξαπλώστρα, μπορεί να έχει κορονοϊό». Εννοείται, πάντα δυνατά γιατί αν δεν ακούσουν και όλοι οι υπόλοιποι λουόμενοι, τι νόημα έχει;
Μέχρι πέρυσι, τους συναντούσες κυρίως σε πιο οργανωμένες παραλίες ή σε αυτές με κόσμο, που όμως αδιαφορούσαν για το πόσο ενοχλητικό ήταν το «τάκα τούκα» από τις ρακέτες τους. Τώρα, τη «φυλή της ρακέτας» τη συναντάς παντού. Ο κορονοϊός επιβάλλει απόσταση ασφαλείας και η πάλαι ποτέ ερημική παραλία που πήγαινες για μπάνιο, τώρα έχει γεμίσει με κόσμο που θέλει να αποφεύγει την πολυκοσμία.
Και μαζί τους ήρθαν και οι φαν της ρακέτας με αυτό το «τάκα τούκα» να ηχεί στα αυτιά σου και το μπαλάκι να έρχεται μονίμως στα πόδια σου, ενίοτε και στο κεφάλι σου.
Μπορεί τα γυμναστήρια να ήταν μέχρι πρόσφατα κλειστά, λόγω κορονοϊού και μπορεί πολλοί στην περίοδο της καραντίνας να «τσιμπήσαμε» λίγα κιλάκια παραπάνω, αλλά ο «σφίχτης» και τα «κορμί» που σέβονται το καλογυμνασμένο σώμα τους, ακόμα και στον εγκλεισμό δεν υπέκυψαν σε διατροφικές «αμαρτίες».
Απόδειξη; Από τις πρώτες μου επισκέψεις στην παραλία, είδα να σκάνε μύτη άνδρες – «σφίχτες» και γυναίκες με καλλίγραμμα κορμιά (και μπραζίλιαν μαγιό) που φέτος έχουν το ρόλο της… «φωνής της ενοχικής μου συνείδησής» που στην καραντίνα έτρωγα δίχως αύριο.
Πρόσφατα, είδαμε εικόνες απίστευτου συνωστισμού σε μπιτς μπαρ. Τέτοιες εικόνες με τα ίδια μου τα μάτια δεν έχω δει, ακόμα. Αλλά ένας συνωστισμός έξω από τα καλοκαιρινά μαγαζιά και κυρίως στα απέναντι πεζοδρόμια, υπάρχει.
Αλλά και φέτος, τα καλοκαιρινά μαγαζιά το βράδυ εξακολουθούν να είναι… My Style Rocks κι εσύ σε ρόλο Λάκη Γαβαλά να βαθμολογείς τους θαμώνες.
Άλλη αγαπημένη κατηγορία και με μεγάλη ποικιλία επιβατών. Στα πλοία της γραμμής, λοιπόν, για τα ελληνικά νησιά, συναντάς τον επιβάτη της τελευταίας στιγμής, που μονίμως προλαβαίνει το καράβι στο τσακ. Συναντάς εκείνον που το σαλόνι του καραβιού νομίζει πως είναι το σαλόνι του σπιτιού του κι εκτός ότι «χύνεται» στους καναπέδες και απλώνει τα πόδια του σαν να μην υπάρχει άλλος δίπλα του, ενίοτε έχει και άποψη για το τι θα παίξει στην τηλεόραση. Μάλιστα, ζητάει από το πλήρωμα του πλοίου να αλλάξει κανάλι. Αφού δεν ζητάει και το τηλεκοντρόλ, πάλι καλά να λέω, ε;
Συναντάς, εννοείται και τους νέους, κυρίως, στο κατάστρωμα που άμα το δρομολόγιο είναι βραδινό, ξαπλώνουν όπου βρουν κι εσύ πηδάς κουτσό μια αριστερά και μια δεξιά για να μην τους πατήσεις.
Δεν ξέρω φέτος πώς θα κινηθεί η τουριστική περίοδος και τι και ποιοι τουρίστες θα επισκεφτούν την χώρα μας, αλλά δεν γίνεται «φυλές καλοκαιριού» και να μην περιλαμβάνεται σε αυτές και η φυλή του τουρίστα, κυρίως του Άγγλου και του Γερμανού που κάθε καλοκαίρι αφήνουν το στίγμα τους.
Θα έχεις τύχει κι εσύ σε ταβέρνα στο διπλανό τραπέζι, παρέα ή οικογένεια τουριστών να παραγγέλνουν όλοι μαζί όσα παραγγέλνει ένας από εμάς. Όλα στη μέση σαν να είναι ορεκτικό. Και στο τέλος ζητάνε και ταπεράκι μίας χρήσης για να πάρουν μαζί ο, τι περίσσεψε!
Επίσης, σε αυτή την κατηγορία συναντάς και τον βόρειο Ευρωπαίο με το πεδιλάκι, που το βράδυ βάζει και καλτσούλα. Κλασική καλοκαιρινή εικόνα.
Από μικρή που ήμουν θυμόμουν κάθε καλοκαίρι να έρχονται στο χωριό οι Αθηναίοι (ντόπιοι που πλέον ζούσαν μόνιμα στην Αθήνα) για να παραθερίσουν. Αυτό μου κάνει πραγματικά πολύ καλοκαίρι, μιας και οι αναμνήσεις είναι πολλές.
Ειδικά, όταν επρόκειτο για οικογένειες που με τα παιδιά παίζαμε όλο το καλοκαίρι μαζί, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ήταν οι λεγόμενοι «καλοκαιρινοί μας φίλοι», που μπορεί να μην ήμασταν μαζί όλο τον χρόνο και να μην μοιραζόμασταν πολλές στιγμές, όμως, εκείνες οι καλοκαιρινές ήταν έντονες και πλέον αποτελούν τις ωραιότερες παιδικές και καλοκαιρινές αναμνήσεις.