«Τα διαμάντια δεν θάβονται, γιατί είναι πολύτιμα. Εγώ γιατί να θάψω τα πολύτιμα όργανα του παιδιού μου;»

ImageHandler 14 Δωρεά οργάνων

Υπέρ ή κατά της δωρεάς οργάνων οι Κύπριοι;

Οι Κύπριοι…
 
Έχουν αποδείξει πολλές φορές τα αλτρουιστικά τους αισθήματα και ξέρουν καλά τι θα πει πραγματική αλληλεγγύη. Αυτό φαίνεται από τον αριθμό των ετήσιων δωρεών νεφρού από ζώντες δότες, από τον αριθμό των εγγραφών στο αρχείο δοτών μυελού των οστών και από τον αριθμό των αιμοδοτών. Παρόλο που η Κύπρος μας βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις στην Ευρώπη σε ότι αφορά τους ζώντες δότες,  η δωρεά οργάνων μετά θάνατον τη βρίσκει στις χαμηλότερες.

Γιατί η Κύπρος βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σε σχέση με τους μεταθανάτιους δότες; 
Υπάρχει προκατάληψη γύρω από τη συζήτηση της δωρεάς οργάνων στην κυπριακή οικογένεια;

Πριν μερικά χρόνια μια Κύπρια μάνα που έχασε το παιδί της σε τροχαίο…

 Αποφάσισε να προχωρήσει με τη δωρεά οργάνων του γιου της και είχε δηλώσει: «Κάποτε, δεν θυμάμαι που, διάβασα για μια μάνα που είπε το εξής: «Τα διαμάντια δεν θάβονται, γιατί είναι πολύτιμα. Εγώ γιατί να θάψω τα πολύτιμα όργανα του παιδιού μου;» και τα “διαμάντια” από το άψυχο σώμα του παιδιού της, έγιναν δώρο ζωής για κάποιους άλλους συνανθρώπους μας. Αυτό ακριβώς πιστεύω και αυτό ακριβώς θα κάνω. Θα κάνω το πιο πολύτιμο δώρο που μπορεί να προσφέρει άνθρωπος σε άνθρωπο και είμαι σίγουρη ότι και ο γιος μου αυτό θα ήθελε…». 

Τα όργανα τα οποία μπορούν να μεταμοσχευτούν είναι οι νεφροί, η καρδιά, το ήπαρ, οι πνεύμονες, το πάγκρεας και τμήμα του λεπτού εντέρου. Ιστοί και κύτταρα που μπορούν να μεταμοσχευτούν, είναι το δέρμα, τα οστά, οι χόνδροι, οι βαλβίδες της καρδιάς, ο κερατοειδής χιτώνας του οφθαλμού κ.α. 

Σημαντικό να αναφερθεί ότι… 

Στην Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία και Βέλγιο, όλοι θεωρούνται αυτόματα δωρητές οργάνων. Η Αυστραλία έχει από τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στον κόσμο όσον αφορά τις μεταμοσχεύσεις και έρευνες δείχνουν ότι οι Αυστραλοί στην πλειοψηφία τους υποστηρίζουν τη δωρεά οργάνων και ιστών.

12 Κύπριοι απαντούν τις πιο πάνω ερωτήσεις. 

Χριστίνα Αντωνίου (Λεμεσός): «Η δωρεά οργάνων δεν είναι ούτε θεωρία ούτε σύνθημα. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι από τη ψυχή ενός ανθρώπου που χαρίζεται στον συνάνθρωπό του. Μπορεί αυτό το “κομμάτι” να λέγεται νεφρός, καρδιά…
Πολλές φορές διάβασα άρθρα από ανθρώπους που σώθηκαν εξαιτίας κάποιων άλλων ανθρώπων που “έφυγαν”. Ένας έγραψε: «Ευχαριστώ από καρδιάς… Ο άνθρωπός σας ζει μέσα μου… Το ήπαρ του δικού σας παιδιού θα το προσέχω ως κόρη οφθαλμού. Είναι ότι πιο πολύτιμο έχω…»
Ναι! Υπάρχει μεγάλη προκατάληψη γύρω από τη συζήτηση της δωρεάς οργάνων στην κυπριακή οικογένεια. Είμαι υπέρ αυτής της διαδικασίας».

Ελένη Δημητρίου (Πάφος): Η Κύπρος βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις γιατί οι περισσότεροι φοβόμαστε να αγγίξουμε αυτό το θέμα και βλέπεις ότι όλοι, συμπεριφερόμαστε σαν να μην μας ενδιαφέρει και ούτε μας ενδιάφερε και ποτέ. Η αλήθεια κάποια στιγμή θέλησα να μάθω περισσότερα και διάβασα ένα άρθρο που ένας δωρητής ιστών και οργάνων, ρώτησε το γιατρό αν ο δότης είναι ζωντανός κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης των οργάνων του, καθώς και με ποιο τρόπο γίνεται η όλη διαδικασία. Η απάντησή του γιατρού ήταν απόλυτα διαφωτιστική: «Για να έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τα όργανα ενός δότη, πρέπει οπωσδήποτε να του τα αφαιρέσουμε ενώ αυτός είναι ακόμα ζωντανός!!! Και για να είμαστε απόλυτα σίγουροι πως δεν πρόκειται να ξυπνήσει, ο αναισθησιολόγος τον υποβάλλει σε ολική νάρκωση(!), με σκοπό να διασφαλιστεί έτσι η ομαλή εξέλιξη της επέμβασης». Αν αυτή είναι η αλήθεια…  Αυτό δεν είναι φόνος; Μακάρι να γίνει μια σωστή ενημέρωση για να μπορούμε, όσοι ενδιαφερόμαστε, να αποφασίσουμε αν πραγματικά θέλουμε να γίνουμε δωρητές οργάνων».  

Αιμιλία Καραπάσσιη (Ξυλοτύμπου): «Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ… Πιστεύω όμως ότι οι περισσότεροι από εμάς, δεν μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία γιατί δεν θέλουν να λείπει κανένα “κομμάτι” από το σώμα του νεκρού τους. Σίγουρα εκείνη τη στιγμή, τους πονάει  περισσότερο μόνο και μόνο η ιδέα. Ναι! δεν είναι εύκολο στην πράξη. Νομίζω όμως, όταν τελειώσει η διαδικασία του πένθους, τότε καταλαβαίνεις πόσο όμορφο είναι, να ζει κάποιος άλλος άνθρωπος εξαιτίας της δικής σου απόφασης…».  

 Ελευθερία Κωμοδρόμου (Αμμόχωστος): «Η Κύπρος βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τους μεταθανάτιους δότες, γιατί δεν υπάρχει σωστή και συνεχής ενημέρωση των πολιτών επί του θέματος και επειδή υπάρχει μεγάλη δυσκολία στο θέμα της προσέγγισης των στενών/οικείων ατόμων των θανόντων. 
  Οι περισσότερες οικογένειες δεν έχουν συζητήσει ποτέ αυτό το θέμα με τον θανόντα και δεν γνωρίζουν αν ο δικός τους άνθρωπος, θα ήθελε να δωρίσει τα όργανα του και σίγουρα, αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο αρνητικοί. 
 Είμαι υπέρ της δωρεάς οργάνων γιατί έτσι, θα έδινα ζωή σε κάποιον άλλον συνάνθρωπο μου». 

Παναγιώτα Ηλία (Λάρνακα): «Δυστυχώς σαν Κύπρος είμαστε πολύ πίσω όσον αφορά το θέμα αυτό. Δεν πιστεύω ότι γίνεται οποιαδήποτε συζήτηση στο σπίτι μέχρι να φτάσουμε εμείς οι ίδιοι σε αυτή τη θέση, δηλαδή να έχει κάποιο άτομο της δικής μας οικογένειας ανάγκη από όργανα. Αυτός είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις. Όταν ακούσουμε από τα  μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι κάποιοι συμπατριώτες μας έκαναν δωρεά οργάνων, δίνουμε συγχαρητήρια για το θεαθήναι ενώ στις συζητήσεις μεταξύ μας, λέμε: «μίκακο να τύχει θάνατος στην οικογένεια μας, αλλά ποτέ δεν θα χάριζα όργανα δικού μου ατόμου». 

Τατιάνα Ηρακλέους (Λευκωσία): «Πιστεύω πως ο λόγος που η Κύπρος βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, σε σχέση με τους μεταθανάτιους δότες, είναι η έλλειψη παιδείας γύρω από το θέμα. Ίσως μια εντατική εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού, για το πόσες άλλες ζωές μπορούν να σωθούν, να δημιουργούσε αύξηση στους αριθμούς των μεταθανάτιων δοτών. Παράλληλα από άρθρα που είχα διαβάσει στο παρελθόν, θεωρώ πως η εισήγηση που είχε γίνει παλιότερα από το Υπουργείο και προνοούσε ότι όλοι οι ενήλικες θα είναι δυνητικοί πτωματικοί δότες εκτός εάν ενόσω βρίσκονται στη ζωή δηλώσουν το αντίθετο, είναι πάρα πολύ καλή ιδέα, αφού και πάλι δίνεται το δικαίωμα σε όσους δεν συμφωνούν να το δηλώσουν. 
Δεν θεωρώ πως υπάρχει προκατάληψη στην κυπριακή οικογένεια γύρω από τη συζήτηση της δωρεάς οργάνων. Ως λαός έχουμε δείξει πολλές φορές την ευαισθησία μας για άλλους συνανθρώπους μας (κυρίως για θέματα που αφορούν την υγεία). Είναι πολλές οι φορές που χιλιάδες κόσμου, έσπευσαν σε κάλεσμα για δότη μυελού των οστών. Η αλήθεια είναι πως τις πλείστες φορές που ο κόσμος έσπευσε μαζικά, αφορούσε περιπτώσεις που δημοσιοποιήθηκε η ταυτότητα του ασθενούς και αυτό ίσως προκαλεί στον καθένα μας μια ταύτιση και πιο πολλή ευαισθησία με το πρόβλημα που περνά κάποιος άλλος. Άρα και πάλι πιστεύω πως με τις κατάλληλες υποδομές και εκπαίδευση του κοινού, τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα».

Ελένη Ιωάννου (Λάρνακα): «Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είμαι ενημερωμένη γύρω από το θέμα των μεταμοσχεύσεων…  Δυστυχώς ακολουθώ και εγώ τη νοοτροπία πολλών Κυπρίων. Αναρωτήθηκα ωστόσο πολλές φορές τι θα συνέβαινε εάν… Εάν εγώ βρισκόμουν στη θέση του δότη ή αν κάποιος δικός μου βρισκόταν στη θέση αυτή και καλούμουν εγώ να αποφασίσω αν θα γίνει η δωρεά οργάνων. Και κάπου εδώ επεμβαίνει ο φόβος! Και μόνο που το σκέφτομαι τρομάζω. Γιατί μιλάμε για θάνατο! Και αυτομάτως διώχνω τη σκέψη αυτή από το μυαλό μου. Δεν φρόντισα να ενημερωθώ γιατί είμαι προκατελημμένη γύρω από το θέμα του να προνοήσω για κάτι που αφορά το θάνατο τη στιγμή που όλα είναι καλά. Ντρέπομαι που το λέω αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αν από την άλλη εγώ ή κάποιος δικός μου βρισκόταν στη θέση του υποψήφιου λήπτη μοσχεύματος, εκεί θα άλλαζαν όλα. Και θα ενημερωνόμουν και θα θύμωνα με τους άλλους που δεν είναι ενημερωμένοι. Η αποφυγή ενημέρωσης αποτελεί θέμα ταμπού και προκατάληψης. Και εφόσον δεν φροντίζουμε να ενημερωθούμε, θεωρώ ότι είναι καλύτερο να μας επιβληθεί η ενημέρωση. Διαφορετικά θα συνεχίσει η κατάσταση αυτή. Ίσως αν γίνουν εκστρατείες ενημέρωσης ή αν τα ΜΜΕ προωθήσουν το θέμα, να αλλάξει κάτι. Είναι κρίμα να χάνονται ζωές ενώ μπορούν να σωθούν. Ένας δότης μπορεί να δώσει μόσχευμα σε 20 ανθρώπους, μπορεί να δώσει ζωή, ή να βελτιώσει την ποιότητα ζωής ενός συνανθρώπου του. Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει δότες αλλά και εν δυνάμει λήπτες. Ας αλλάξουμε νοοτροπία λοιπόν για το καλό όλων μας».

Χριστίνα Ματθαίου (Λευκωσία): «Κατά την άποψή μου, ο κυριότερος λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε ως Κύπρος στις τελευταίες θέσεις στη δωρεά οργάνων από μεταθανάτιους δότες, είναι η έλλειψη πληροφόρησης και εκπαίδευσης γύρω από αυτό το σοβαρό θέμα. Οι πλείστοι στην κυπριακή κοινωνία μαθαίνουν για τη δωρεά οργάνων σε περίπτωση που συμβεί στο κοντινό τους περιβάλλον κάποιο περιστατικό ή από την τηλεόραση που ανακοινώνεται μετά από ένα δυστύχημα ότι δόθηκαν τα όργανα του νεκρού. 
  Πιστεύω δεν είναι θέμα προκατάληψης αλλά άγνοιας. Το θέμα της δωρεάς οργάνων είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο καθένας για τον εαυτό του από πριν. Πρέπει να υπάρχει ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο ο κάθε ενήλικας πολίτης θα μπορεί να αποφασίζει αν θέλει να είναι δότης. Δεν είναι ηθικά ορθό αφότου πεθάνει κάποιος ή είναι κλινικά νεκρός να ζητούν από τους συγγενείς να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Τους βάζουν μπροστά από ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα». 

Ελένη Βλασίου (Λάρνακα): «Είναι ένα μεγάλο θέμα… Νομίζω είμαστε στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τη δωρεά οργάνων γιατί δεν υπάρχει η σωστή παιδεία και ενημέρωση. Επίσης, ανάμεσα στα μέλη μίας οικογένειας, δεν θα είναι ποτέ θέμα προς συζήτηση γιατί κανένας δεν θέλει να πιστεύει ότι ένας δικός του θα πάθει κάτι κακό. Εμείς το έχουμε συζητήσει με τον σύζυγο μου και είμαστε υπέρ». 

Παντελής Κλείτου (Λευκωσία): «Πιστεύω ότι η προκατάληψη προέρχεται από την λάθος ενημέρωση εκ μέρους της αρμοδίας αρχής. 
 Προσωπικά με προβλημάτισε το θέμα πριν λίγες μέρες, όταν άκουσα από κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό για τη δωρεά οργάνων». 

Ελένη Χαραλάμπους (Άχνα): «Οι Κύπριοι γενικά είναι πολύ δοτικοί άνθρωποι με πραγματικό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο τους και είναι λυπηρό να βρίσκεται η Κύπρος στις τελευταίες θέσεις στις δωρεές οργάνων. Πιστεύω ότι σημαντικό ρόλο έχει η ελλιπής πληροφόρηση γύρω από το θέμα. Μην ξεχνάμε ότι η ορθόδοξη πίστη είναι ενάντια σε αυτό οπότε οι Κύπριοι ως βαθιά θρησκευόμενος λαός, εναρμονίζεται με την γραμμή της πίστεως του. Είναι πιστεύω, ένα θέμα ταμπού για την κυπριακή οικογένεια-κοινωνία». 

Νίκος Στυλιανού (Λάρνακα): «Σίγουρα υπάρχει μεγάλη προκατάληψη γύρω από αυτό το θέμα και ίσως επειδή δεν υπάρχει καθόλου σωστή ενημέρωση. Είμαι υπέρ της δωρεάς οργάνων». 

 

Πηγή: ant1iwo.com