Η «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» παρουσιάζεται στα Αγγλικά σε μετάφραση Γιάννη Μηλίδη

Το ποιητικό έργο «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, μεταφράστηκε στα Αγγλικά από τον καθηγητή Γιάννη Μηλίδη και θα παρουσιαστεί στο κοινό της Μελβούρνης, την Κυριακή, 29 Ιουλίου, στις 3 μ.μ., στην Ποντιακή Κοινότητα, 345 Victoria St, Brunswick.

Την παρουσίαση οργανώνουν ο εκδοτικός oίκος Australian Scholarly Publishing, o Ελληνοαυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Μελβούρνης, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας και η Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα με την υποστήριξη της Κυπριακής Κοινότητας και της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης.

Ομιλητές θα είναι ο πανεπιστημιακός καθηγητής Δρ Θανάσης Σπηλιάς, μαζί με τον δικηγόρο και ποιητή Κωνσταντίνο Καλυμνιό. Ταυτόχρονα, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει μια έκθεση φωτογραφίας που δημιούργησε ο κ. Μηλίδης με θέμα «Αμμόχωστος: Μέρες Ελευθερίας – Μέρες Κατοχής». Η εκδήλωση θα τελειώσει με μουσικό πρόγραμμα από την ορχήστρα Αετός.

Ο ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΔΗΣ, ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ

«Με το μεγάλο συνθετικό ποιητικό του έργο ‘Αμμόχωστος Βασιλεύουσα’, ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης σπάει τις γραμμές του Αττίλα, επιστρέφει στην Αμμόχωστο πνευματικά, μιλά στους ανθρώπους της, δίνει φωνή στα ελεύθερα της πουλιά που κανείς δεν μπορεί να σκλαβώσει και να υποτάξει, δίνει ξανά φως, φωνή και ζωή στην πόλη και στους κατοίκους της, της ψέλνει ερωτικά τραγούδια για να την αφυπνίσει και να την δώσει να την αγκαλιάσουν και πάλιν οι νόμιμοι κάτοικοί της, οι οποίοι κατάλαβαν πόσο τους έλειψε η πόλη/θησαυρός που έχασαν μέσα από τα χέρια τους.

Στο έργο αυτό ο ποιητής παρουσιάζει το βάσανο των 40 χιλιάδων κατοίκων της Αμμοχώστου που τους αναγκάζει ο τουρκικός στρατός να βλέπουν από μικρή απόσταση, τα σπίτια τους εγλωβισμένα, ερειπωμένα και ακατοίκητα. Το συνθετικό αυτό έργο είναι επίσης ένα από τα καλύτερα έργα ποίησης που έχει να επιδείξει η κυπριακή ποίηση σε στιγμές εθνικής καταστροφής. Θέλω να τονίσω εδώ ότι η νεοελληνική ποίηση στάθηκε αδύναμη μπροστά στην εθνική καταστροφή του 1922. Πρεσβεύω όμως ότι οι κύπριοι ποιητές ανέβασαν πολύ ψηλά την ελληνική ποίηση με τους τρόπους που ανταποκρίθηκαν προς την εθνική καταστροφή του 1974.

Μετάφρασα το έργο αυτό στα Αγγλικά για να μάθει όλος ο αγγλόφωνος κόσμος πόσο και σε ποιο βαθμό υποφέρει ο λαός της Κύπρου όπου τα ανθρώπινα δικαιώματά του καταπατούνται βάναυσα από τον κατοχικό στρατό της Τουρκίας. Πολύ λίγος ξένος κόσμος θα πάρει ένα ιστορικό ή ένα πολιτικό βιβλίο για να μάθει για το τι συμβαίνει στην κατεχόμενη Κύπρο. Ένα λογοτεχνικό έργο όμως, ελκύει πολλούς ανθρώπους και μέσα από την ποίηση οι αναγνώστες θα ψυχαγωγηθούν μεν, θα λάβουν δε, κι ένα σωρό μηνύματα για την τραγωδία που ζουν οι Κύπριοι πρόσφυγες για 44 χρόνια. Ελπίζω επίσης και οι Έλληνες της διασποράς να προτρέψουν τα παιδιά τους να το διαβάσουν. Οι νέοι επίσης, δεν θα πάρουν μόνο μηνύματα αλλά θα καταλάβουν και πόσο θαυμάσια είναι η ελληνική ποίηση που γράφτηκε στην Κύπρο για μια εθνική καταστροφή, όπως αυτήν του 1974».

Η «ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ» ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ

«Όταν άρχισα να συνθέτω την ‘Αμμόχωστο Βασιλεύουσα’ είχα την αίσθηση πως έγραφα ένα ερωτικό μυθιστόρημα. Η Αμμόχωστος είναι η μυθική εξιστόρηση των δεινών του λαού μας.

Μια σχέση που με φέρνει σε συγκεκριμένη οπτική γωνία και με βοηθάει να καταλάβω πως ο πολύπαθος λαός μας είναι το σώμα μου και πως κλήρος μου είναι να σηκώσω για λογαριασμό του το βάρος της μνήμης και την ευθύνη του ιστορικού του χρέους.

Το παράδοξο είναι που χάνοντας από το φάσμα μου την Αμμόχωστο, επανεύρισκα –τότε που έγραψα το έργο– με ονειρική διεργασία τον άδυτο χώρο της πόλης, την ανόθευτη ομορφιά της. Έτσι επανατοποθετούσα τα πράγματα σύμφωνα με την εσωτερική τάξη, που απένειμε δικαιοσύνη στο όραμα της ζωής και στη μυστική ιεράρχηση του κόσμου. Βλέπουμε αληθινά, μονάχα όταν χάσουμε το πολύτιμο που είχαμε. Το αντικρίζουμε τότε στην εσωτερική του διάσταση, σε ένα επίπεδο αφθαρσίας και θάμβους.

Ο λαός μας θα επιβιώσει πνευματικά αν καταφέρει να δει το μυστικό νόημα του κύκλου τω παθών του. Αν μεταγγίσει την εικόνα της πόλης – φάντασμα σε αίμα πυρφόρου αναβάσεως. Αν μπορεί να κυριαρχεί πάνω στο σπαραγμό του μες την βεβαιότητα μιας οικουμενικότερης αντίληψης του κόσμου και της ιστορίας».