Στο κενό έπεσε αίτημα της υπεράσπισης της 19χρονης Βρετανίδας, στη γνωστή υπόθεση του υποτιθέμενου ομαδικού βιασμού της, να φέρει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να παρέμβει στο πλαίσιο της διαδικασίας της έφεσης, ως «φίλος του Δικαστηρίου» (amici curiae), το ίδρυμα Fair Trial Europe που λειτουργεί στο εξωτερικό και ειδικεύεται σε ζητήματα δίκαιης δίκης. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ήταν ομόφωνη.
Υπενθυμίζεται ότι η 19χρονη είχε καταδικαστεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου σε ποινή τετράμηνης φυλάκισης με τριετή αναστολή για πρόκληση δημόσιας βλάβης στη γνωστή υπόθεση με τους 12 Ισραηλινούς, τους οποίους ψευδώς είχε καταγγείλει για τον υποτιθέμενο ομαδικό βιασμό της, στην Αγία Νάπα, το περασμένο καλοκαίρι.
Η συνήγορος υπεράσπισης της 19χρονης Βρετανίδας, Νικολέτα Χαραλαμπίδου προσέβαλε την καταδικαστική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου με 14 λόγους έφεσης.
Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου έφεσης, ηγέρθη ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο θα έπρεπε να είχε αποκλείσει την κατάθεση της 19χρονης και να μην την είχε αποδεχθεί ως μαρτυρία ομολογίας, εφόσον, μεταξύ άλλων, αυτή λήφθηκε κατά παράβαση όλων των δικαιωμάτων της ως ύποπτης για τη διάπραξη του αδικήματος και κατά παράβαση του δικαιώματος της σε δίκαιη δίκη.
Ζήτημα παραβίασης της δίκαιης δίκης ηγέρθη και με τον τέταρτο λόγο έφεσης, όπου προβάλλεται ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τις παραλείψεις και τα λάθη των ανακριτικών και διωκτικών αρχών κατά τη διερεύνηση του παραπόνου της 19χρονης για βιασμό και ότι υπήρξε αποτυχία αναφορικά με τις διαδικασίες έρευνας και αποκάλυψης και των δύο υποθέσεων (βιασμού και δημόσιας βλάβης), οι οποίες επηρέασαν ουσιωδώς το δικαίωμα της νεαρής σε δίκαιη δίκη.
Σχετικός είναι και ο λόγος έφεσης υπ’ αριθμόν 11, με τον οποίο επαναφέρεται ότι το δικαίωμα της εφεσείουσας για δίκαιη δίκη, όπως αυτό κατοχυρώνεται από το ενωσιακό δίκαιο, παραβιάστηκε από το στάδιο που ήταν ύποπτη.
Παραβίαση της δίκαιης δίκης επικαλείται η εφεσείουσα και με τον λόγο έφεσης υπ’ αριθμόν 14 σχετικά με παρεμβάσεις του πρωτόδικου δικαστή και την κατ΄ ισχυρισμό συμπεριφορά του στη δίκη.
Στο πλαίσιο της έφεσης η συνήγορος υπεράσπισης της 19χρονης ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο να επιτρέπει να παρέμβει στη διαδικασία ίδρυμα που λειτουργεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο και τις ΗΠΑ, το οποίο εξειδικεύεται σε ζητήματα δίκαιης δίκης με πλήθος παρεμβάσεων στο εξωτερικό.
Υπήρξε ένσταση της εφεσίβλητης, στο πλαίσιο της οποίας υποστηρίχθηκε ότι οι αιτητές δεν μπορούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία ως amici curiae επειδή έχουν συμφέρον στην έκβαση της υπόθεσης, είναι ενδιαφερόμενα πρόσωπα, έχοντας ως σκοπό της παρέμβασής τους να υποστηρίξουν την εφεσείουσα, υπό τον μανδύα του «φίλου του Δικαστηρίου».
Σημειώνεται ότι ο κανόνας είναι ότι κανένας άλλος, εκτός από τους διαδίκους, δεν μπορεί να ακουστεί δικαιωματικά σε δικαστική διαδικασία. Παρά ταύτα και παρά το ότι δεν υπάρχει νομοθετική πρόνοια, ούτε κανονιστική ρύθμιση, έχει προ πολλού αναγνωριστεί από τη νομολογία μας ότι το δικαστήριο διατηρεί τη διακριτική ευχέρεια να ακούσει πρόσωπο που δεν είναι διάδικος, υπό την προϋπόθεση ότι τούτο δεν έχει συμφέρον στη διαδικασία και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο στην έκβαση της υπόθεσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι αιτητές δεν έχουν πείσει ότι η παρέμβασή τους θα είναι βοηθητική στο έργο του δικαστηρίου και ως εκ τούτου η αίτησή τους να καταθέσουν απορρίφθηκε.
Φιλελεύθερος