Ένα μαγευτικό ταξίδι στα μυστικά του Κάβο Γκρέκο στα ανατολικά παράλια της Κύπρου. Εκεί που η θάλασσα συναντά τον ουρανό και η γοητεία της φύσης τους θρύλους και τις παραδόσεις. Η καταγάλανη θάλασσα του Κάβο Γκρέκο στην οποία συναντιούνται οι άνεμοι και τα θαλάσσια ρεύματα. Παραδόσεις για Αγίους και θρύλοι για δράκοντες. Ιστορίες για Σαρακηνούς πειρατές και φυλακές σκλάβων κρυμμένες από ανθρώπου μάτι. Θαλασσινά ξωκλήσια με εικονίσματα που εναπόθεσαν τολμηροί κολυμβητές που ρίσκαραν εκπληρώνοντας ίσως κάποιο τάμα, έναν στόχο ζωής. Κάβο Γκρέκο. Εκεί που ανταμώνουν τα ανατολικά παράλια με τα νότια παράλια, υπάρχει ένας φάρος. Και λίγο πιο πέρα, ένα ψηλό βουνό – βιγλάτορας.
Εκεί που ανέβαιναν στο διάβα της ιστορίας του νησιού όσοι ενδιαφέρονταν να εντοπίσουν έγκαιρα τους Σαρακηνούς και λοιπούς εισβολείς που έφερνε η θάλασσα της ανατολής στο νησί. Ένα γοητευτικό ταξίδι στην ιστορία, στη μαγεία της φύσης, συντροφιά με καλό κρασί και σαμπάνια, το οποίο σε μεταφέρει για κάποιες ώρες σε ένα κόσμο μυθικό. Σε εποχές Βασιλιάδων και θρύλων, ένα ταξίδι ονειρικό με το τουριστικό καράβι του Καπετάν Αντώνη Γρηγορίου που μαζί με άλλους επαγγελματίες στην περιοχή, μεταφέρουν κάθε χρόνο πολλές χιλιάδες τουριστών.
Σύμφωνα με τον κ. Αντώνη στα παράλια του Κάβο Γκρέκο υπάρχουν τέσσερις σπηλιές – σημεία αναφοράς για την περιοχή, κάποιες εκ των οποίων η προσέγγιση, αλλά και η θέαση από τη στεριά είναι αν όχι εντελώς αδύνατη, πολύ δύσκολη. (Όπως και από τη θάλασσα είναι δύσκολη).
Η πρώτη σπηλιά, ίσως και η πιο γνωστή και εύκολη στην πρόσβαση, είναι αυτή των Αγίων Αναργύρων. Δίπλα από το ομώνυμο εκκλησάκι και τον εκδρομικό χώρο του Κάβο Γκρέκο. Η σπηλιά είναι προσπελάσιμη και από τη στεριά, καθώς υπάρχουν σκαλιά που οδηγούν σε αυτή με σχετική άνεση, ενώ για πολλούς εκτός από χώρο εξερεύνησης, αποτελεί και θρησκευτική επίσκεψη.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται μια πολύ μικρή σπηλιά, την οποία από πολύ παλιά οι ναυτικοί της περιοχής Αμμοχώστου και οι κάτοικοι ονομάζουν «το στόμα του Δράκου». Η σπηλιά απέκτησε αυτή την ονομασία, λόγω του ότι στο σχετικά μικρό της στόμιο, υπάρχουν δυο μικροί μυτεροί βράχοι που της προσδίδουν από μακριά την εικόνα ενός ανοικτού στόματος δράκου όπως αυτών στα παραμύθια, που έχει το στόμα του ανοικτό. Μάλιστα, το ένα δόντι – βράχος είναι από πάνω και το άλλο από κάτω, προσθέτοντας ακόμη περισσότερη μαγεία στη σπηλιά.
Ταξιδεύοντας πιο νότια από τα ανατολικά παράλια (προς τη μεριά της Αγίας Νάπας δηλαδή) ο ταξιδιώτης συναντά άλλες δύο σπηλιές – σημεία αναφοράς. Η πρώτη ονομάζεται «η σπηλιά των πειρατών» και σύμφωνα με τον θρύλο της περιοχής χρησιμοποιείτο από πειρατές που στα παλιά χρόνια αλώνιζαν στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου πραγματοποιώντας επιδρομές σε παράλιες πόλεις, ως φυλακή. Δηλαδή, ως χώρος κράτησης δύστυχων ανθρώπων που τους απήγαγαν οι πειρατές, προκειμένου να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα ή σε άλλα πειρατικά πλοία, ως σκλάβοι.
Μέχρι λοιπόν που να βρεθούν οι υποψήφιοι αγοραστές των σκλάβων, οι πειρατές τους φυλάκιζαν σε αυτή την τέλεια από γεωγραφικής πλευράς φυσική φυλακή, από την οποία η απόδραση ήταν πολύ δύσκολη. (Από τη στεριά αδύνατη και από τη θάλασσα πολύ παράτολμη, καθώς κινδύνευαν από τα μονίμως σχεδόν δυνατά θαλάσσια ρεύματα, να τσακιστούν πάνω στα άγρια βράχια). Πρόκειται για μια σχετικά μεγάλη σπηλιά, με επίσης μεγάλο στόμιο, που βλέπει ακριβώς απέναντι από την κατεύθυνση που γεννάται κάθε πρωί ο ήλιος.
Μικρότερη αλλά εξίσου ελκυστική σε ενδιαφέρον είναι μια παραπλήσια σπηλιά, η οποία ονομάζεται «η εκκλησία των πειρατών». Σε αυτήν προφανώς κάποιοι παράτολμοι κολυμβητές μετέφεραν κατά καιρούς διάφορα εικονίσματα, εκπληρώνοντας προφανώς τάματα, τα οποία ελκύουν το ενδιαφέρον των τουριστών που προσεγγίζουν τον χώρο με τα σκάφη, καθώς η από θαλάσσης αναρρίχηση στη σπηλιά (από τη στεριά δεν υπάρχει πρόσβαση) είναι πολύ παράτολμη προσπάθεια. Λέγεται επίσης ότι η σπηλιά – εκκλησία έγινε πριν από πολλά χρόνια από κάποιους, εις μνήμην των ανθρώπων που πέθαναν στα χέρια των πειρατών από τις κακουχίες που συνεπαγόταν η ζωή των σκλάβων.
Πηγή: Philenews