Με δοξολογία για τους πεσόντες στην τουρκική εισβολή του 1974, άρχισε λίγο μετά τις 20:00 η εκδήλωση διαμαρτυρίας της ΕΔΕΚ κατά της διάνοιξης του οδοφράγματος της Δερύνειας και κατά της συνεχιζόμενης και παράνομης κατοχής. Η εκδήλωση της ΕΔΕΚ πραγματοποιείται στο Πολιτιστικό Κέντρο Κατεχόμενης Αμμοχώστου στη Δερύνεια με ομιλητή τον πρόεδρο του κόμματος, Μαρίνο Σιζόπουλο.
Στην εκδήλωση έχουν καταθέσει στεφάνια εκπροσώποι των κομμάτων ΔΗΚΟ, Αλληλεγγύης και Οικολόγων καθώς επίσης και κοινοτάρχες και μέλη κοινοτικών συμβουλίων της Αμμοχώστου. Το παρόν του στην εκδήλωση έδωσε και ο πατέρας του ήρωα Σολωμού Σολωμού που δολοφονήθηκε από Τούρκους τον Αύγουστο 1996. Οι παρευρισκόμενοι κρατούν κυπριακές και ελληνικές σημαίες καθώς επίσης και σημαίες της ΕΔΕΚ. Δυνατή και η παρουσία μελών της Νεολαίας, φορώντας φανέλες του Δώρου Λοϊζου και κρατώντας πανό με το σύνθημα: Να ξέρεις θα γυρίσουμε πιστοί στην άνοιξή σου.
Στο χώρο υπάρχει αστυνομική παρουσία.
Σιζόπουλος: Λανθασμένη ενέργεια το άνοιγμα του οδοφράγματος Δερύνειας
Στο βήμα της εκδήλωσης, βρίσκεται ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος, πριν την ομιλία του οποίου τηρήθηκε μονόλεπτη σιγή στη μνήμη των πεσόντων αλλά και του Στυλιανού Ευσταθίου, υιού του βουλευτή της ΕΔΕΚ Κωστή Ευσταθίου, ο οποίος απεβίωσε την περασμένη εβδομάδα.
Στην ομιλία του ο κ. Σιζόπουλος, αναφέρεται στην απόφαση της Κυβέρνησης να συναινέσει στο άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας, σημειώνοντας μεταξύ άλλων, πως πρόκειται για μία ακόμα λανθασμένη ενέργεια τόσο για πολιτικούς όσο και οικονομικούς λόγους.
Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του Μ. Σιζόπουλου:
«Ο χρόνος δεν επουλώνει τις πληγές όσο τα επακόλουθα της προδοσίας σημαδεύουν τη ζωή και τις σκέψεις μας. Η οργή δε τιθασεύεται όσο η κατοχική σημαία πληγώνει τον Πενταδάκτυλο και προκαλεί βάναυσα τα αισθήματα και την αξιοπρέπειάμας. Οι εφιάλτες δεν τερματίζονται όσο οι πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή και η χιλιόχρονη Ελληνική πολιτισμική ιστορία βιάζεται. Η απόφαση για αντίσταση δεν αναιρείται όσο το συρματόπλεγμα της κατοχής μοιράζει την πατρίδα μας και πληγώνει την κρατική μας κυριαρχία. Τα καθήκοντα συνεχίζουν να εκκρεμούν όσο η θυσία των αγωνιστών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των αθώων θυμάτων της τουρκικής βαρβαρότητας παραμένει αδικαίωτη.
Στην αγωνιστική πανστρατιά δεν υπάρχει θέση για όσους:
>> λιποψύχησαν και γονάτισαν μεσοστρατίς,
>> αντικρίζουν την κατοχική σημαία στον Πενταδάκτυλο και δεν τους πνίγει η οργή,
>> προσκυνούν στους τάφους των ηρώων μας και γυρνούν στα σπίτια τους με ήρεμη συνείδηση,
>> ξεγράφουν το πατρικό τους για μερικά αργύρια.
Ο κατακτητής στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων επιχειρεί να μετατραπεί σε περιφερειάρχη με διεθνή εμβέλεια, να ενσωματώσει την Κύπρο ως τμήμα του ζωτικού του χώρου, εισπράττοντας ταυτόχρονα δυστυχώς και με δική μας ανοχή εύσημα για δήθεν εποικοδομητική στάση.
Και εμείς πιστοί και ταπεινοί προσκυνητές, 44 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β΄και την Τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε ένα θλιβερό αλλά περήφανο συναπάντημα. Ατενίζοντας την έρημη πόλη του Ευαγόρα η μνήμη στρέφεται στο παρελθόν και επικεντρώνεται σε αυτούς που με τις προδοτικές ενέργειες και αποφάσεις τους οδήγησαν την πατρίδα μας στην καταστροφή και την παράδοση της πατρογονικής γης στους τούρκους κατακτητές.
Η ιστορική αυτογνωσία αποτελεί επιβεβλημένη αναγκαιότητα, όχι για σκοπούς ανάξεσης πληγών του παρελθόντος, αλλά για αποφυγή επανάληψης των ίδιων ή και χειρότερων λαθών.
Η σημερινή συγκέντρωση επαναφέρει στο προσκήνιο την περίπτωση της πόλης της Αμμοχώστου. Τον τρόπο της εγκατάλειψης και την παράδοση στους κατακτητές. Η Αμμόχωστος ήταν εκτός των τουρκικών σχεδιασμών. Ενημέρωση του ΓΕΕΦ από τον Stocker. Η οπισθοχώρηση της Ε.Φ. στις Αγγλεισίδες και όχι στην ενίσχυση της άμυνας της πόλης.
Έκκληση του Β. Λυσσαρίδη για ενίσχυση της πόλης στις 15 Αυγούστου δεν μεταδόθηκε από το ΡΙΚ.
Η άνευ αντίστασης κατάληψης της πόλης έδωσε τη δυνατότητα στην Τουρκία να το αξιοποιεί για σκοπούς άσκησης πίεσης και επιβολής της λύσης που ήθελε για το κυπριακό. Η τακτική αυτή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Η Συμφωνία Κυπριανού – Ντενκτάς του 1979 προέβλεπε κατά προτεραιότητα επιστροφή των κατοίκων της Αμμοχώστου με την έναρξη των συνομιλιών και ανεξάρτητα από την κατάληξη των συνομιλιών.
Η πρόνοια αυτή επαναλήφθηκε στα ψηφίσματα του Σ.Α. 541 και 550.
Η επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της έπρεπε να διεκδικηθεί κατά προτεραιότητα.
Λάθος η θέση του ΠτΔ η πόλη να επιστραφεί την πρώτη μέρα της λύσης και η διασύνδεσή της με τη λύση. Αυτή η θέση παραβιάζει τις πρόνοιες των σχετικών αποφάσεων του Σ.Α.
Το άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας αποτελεί ακόμα μια λανθασμένη ενέργεια για πολιτικούς αλλά και οικονομικούς λόγους.
Οι θιασώτες του ανοίγματος επικαλούνται τα ΜΟΕ. Όμως στα μέτρα περιλαμβάνεται και το άνοιγμα της διόδου του Πυροΐου και του οδοφράγματος των Κοκκίνων. Γιατί δεν επιμένουν να ανοίξουν και αυτά;
Γιατί δεν διεκδικούν να κατέβει η τουρκική σημαία από τον Πενταδάκτυλο που προκαλεί βάναυσα την περηφάνιά μας.
Γιατί δεν διαμαρτύρονται για τις προκλητικές εκδηλώσεις και τους πανηγυρισμούς στα Κόκκινα, για τους βομβαρδισμούς του Αυγούστου του 1964 που στοίχισαν τη ζωή σε αθώους πολίτες;
Γιατί δεν διαμαρτύρονται για την αξιοποίηση χρημάτων της ΕΕ για να συγκαλύψει το κατοχικό καθεστώς την καταστροφή των οστών αγνοουμένων συμπατριωτών μας;
Οι ενέργειες αυτές δεν επηρεάζουν το κλίμα των συνομιλιών, μόνο η δική-μας επιμονή σε τήρηση συμφωνηθέντων επηρεάζει τις συνομιλίες και θα πρέπει για να είμαστε αρεστοί να είμαστε πλήρως υποταγμένοι στα κελεύσματα και τις επιθυμίες είτε της Τουρκίας, είτε των τρίτων που δεν θέλουν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες;
Στους πολιτικούς λόγους της αντίθεσής μας περιλαμβάνεται και το γεγονός ότι η συμβολή δυστυχώς με δική μας συναίνεση στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος στην κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου, τελικά θα εκμηδενίσει την πιθανότητα επιστροφής της στους νόμιμους κατοίκους της.
Όλοι αυτοί που ενδιαφέρονται για τις δήθεν επαφές με τους Τ/Κ γιατί δεν ασκούν πιέσεις το άνοιγμα του οδοφράγματος να συνδυαστεί με την επιστροφή της Αμμοχώστου;
Στους οικονομικούς λόγους (σε εποχή οικονομικής κρίσης) περιλαμβάνονται:
>> η μείωση του κύκλου εργασιών των τουριστικών και επισιτιστικών μονάδων της περιοχής,
>> η ενίσχυση του αθέμιτου ανταγωνισμού λόγω του φορολογικού καθεστώτος στα κατεχόμενα,
>> η αντιμετώπιση προβλημάτων βιωσιμότητας, τόσο των επιχειρήσεων όσο και των αγροτών της περιοχής,
>> η κατ΄ αναλογία μείωση των μισθών ή/και του αριθμού των εργαζομένων με συνεπακόλουθο την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση του οικογενειακού εισοδήματος,
>> η συστηματική και προκλητική παραβίαση του κανονισμού της πράσινης γραμμής,
>> η μεγάλη απώλεια εσόδων του κράτους κύρια λόγω των καυσίμων.
Στην ουσία το άνοιγμα θα ενισχύσει οικονομικά την κατοχή. Δεν επηρεάζει τις επαφές με τους Τ/Κ, όπως κάποιοι όψιμα επικαλούνται. Και εάν όντως το άνοιγμα θα συμβάλει στην επίλυση του κυπριακού, αλήθεια από το 2003 που άνοιξαν οδοφράγματα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη λύση ή πολλά βήματα μακριά από τη λύση.
Η κυβέρνηση οφείλει να προβληματισθεί και να αναθεωρήσει την απόφασή της.
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο όπου αναλαμβάνεται πρωτοβουλία από την απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ για διερεύνηση της δυνατότητας επανέναρξης των συνομιλιών.
Τόσο ο ΠτΔ όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις και οργανώσεις υποστηρίζουν τη συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που κατάρρευσαν στο Κρανς Μοντάνα τον περασμένο Ιούλιο.
Στην 5μερή η διαδικασία κατέρρευσε κάτω από το βάρος της τουρκικής αδιαλλαξίας. Άφησε όμως ως κληροδότημα το πλαίσιο από 6 σημεία το οποίο κατέθεσε ο ΓΓ του ΟΗΕ ως βάση για συζήτηση και σε περίπτωση συμφωνίας υπογραφή «ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας».
Κάποιοι έχουν αναγάγει το πλαίσιο του Γ.Γ. σε ευαγγέλιο και αποκλειστική βάση για συνέχιση των συνομιλιών. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιά είναι τα 6 σημεία, να αναλυθούν προσεκτικά, να εντοπισθούν τα θετικά και τα αρνητικά και να επιβεβαιωθούν εάν αυτά ανταποκρίνονται:
Στις αποφάσεις και τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ,
Την Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και
Το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.
Τα 6 σημεία του εγγράφου του Γ.Γ. είναι:
Κατάργηση της συνθήκης Εγγύησης του 1960 και των επεμβατικών δικαιωμάτων και αντικατάσταση με ένα νέο σύστημα ασφάλειας το οποίο να ικανοποιεί και τις δύο κοινότητες.
Δραστική μείωση των ξένων στρατευμάτων την πρώτη μέρα της λύσης.
Ο αριθμός που θα παραμείνει μετά τη λύση
Ο χρόνος παραμονής τους, και
Εάν η παραμονή θα έχει καταληκτική ημερομηνία ή αναθεώρηση θα αποφασισθούν από τους ηγέτες των εγγυητριών χωρών.
Παραχώρηση στους Τούρκους υπηκόους των 4 ελευθεριών της Ε.Ε. και καθορισμός της αναλογίας παραμονής τους στην Κύπρο είτε με τη μορφή της μόνιμης εγκατάστασης ή της απόκτησης υπηκοότητας σε σχέση με τους Ελλαδίτες εάν θα είναι 4:1 όπως εισηγείται η ε/κυπριακή πλευρά ή 1:1 όπως προτείνει η τ/κυπριακή.
Περαιτέρω επέκταση της αριθμητικής εξίσωσης και της θετικής ψήφου των Τ/κυπρίων για κάθε απόφαση στα θεσμικά όργανα του κράτους
Στις περιοχές που θα παραμείνουν υπό τ/κυπριακό έλεγχο τον πρώτο λόγο στις περιουσίες να τον έχουν οι χρήστες αλλά όχι σε ποσοστό 100%. Αντίστοιχα στις περιοχές που θα απελευθερωθούν και θα επανέλθουν υπό τον έλεγχο των ε/κυπρίων τον πρώτο λόγο να τον έχουν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες, αλλά επίσης όχι σε ποσοστό 100%.
Στο εδαφικό να ληφθεί υπόψη η ευαισθησία των Ε/κυπρίων για την επιστροφή της περιοχής Μόρφου.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το πλαίσιο του ΓΓ δεν ανταποκρίνεται στις τρείς βασικές παραμέτρους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η αποδοχή-του δεν πρόκειται να οδηγήσει σε δημοκρατική και βιώσιμη λύση. Η υπογραφή ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας θα υποβαθμίσει την Κυπριακή Δημοκρατία σε επίπεδο κοινότητας και θα υπονομεύσει και την αρχή που έγινε αποδεκτή, ότι «τίποτα δεν ισχύει εάν δεν συμφωνηθούν όλα».
Η συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στο Κρανς Μοντάνα θα αποτελέσει ακόμα ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Στην ουσία θα συναινέσουμε ο διάλογος να συνεχίσει στο πλαίσιο που επέβαλε η Τουρκία.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία από τα 42 χρόνια συνομιλιών επιβάλλει αλλαγή τακτικής για αποτελεσματική αντιμετώπιση των τουρκικών επεκτατικών σχεδιασμών και ανάληψη πρωτοβουλιών που θα φέρουν την Τουρκία σε δύσκολη θέση πολιτική και οικονομική.
Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή η διαμόρφωση ενιαίας πολιτικής Κύπρου – Ελλάδας είναι αναγκαία και απαραίτητη. Οι δύο χώρες επιβάλλεται να επικεντρώσουν την προσπάθειά-τους στην αναβάθμιση του γεωστρατηγικού τους ρόλου στην περιοχή.
Η αναβάθμιση μπορεί να στηριχθεί σε τρείς βασικούς πυλώνες:
Τον Πολιτικό
Με επικέντρωση την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ.
Όσον αφορά την Ε.Ε. η στόχευση πρέπει να αφορά την παρεμπόδιση οποιασδήποτε αναβάθμισης των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων με την Τουρκία. Ειδικά αυτή την περίοδο όπου η τουρκική οικονομία εισέρχεται σε περίοδο ύφεσης είναι σημαντικό να περιορισθεί η οικονομική αρωγή της Ε.Ε.
Είναι ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει πρόθεση είτε από την τουρκική κυβέρνηση, είτε από τις ηγέτιδες χώρες της Ε.Ε. για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Αυτό που αμφότεροι επιθυμούν είναι το ειδικός καθεστώς. Αυτό βολεύει την Τουρκία γιατί ενώ δεν θα είναι υποχρεωμένη να εκδημοκρατικοποιήσει το πολιτειακό-της σύστημα και δεν θα τίθεται υπό αμφισβήτηση η εξουσία της άρχουσας πολιτικής τάξης, θα μπορεί την ίδια στιγμή να απολαμβάνει των οικονομικών πλεονεκτημάτων της συμφωνίας και να απορροφά ευρωπαϊκά κεφάλαια, αλλά και τις ηγέτιδες χώρες της Ε.Ε. να αξιοποιούν αφενός τα φτηνά εργατικά χέρια στην Τουρκία για την παραγωγή των προϊόντων-τους και αφετέρου και ως μια μεγάλη αγορά για την πώλησή τους.
Η αναστολή αναβάθμισης αυτών των σχέσεων ενδέχεται να ενεργοποιήσει αντιθέσεις εντός του τουρκικού πολιτικού συστήματος λόγω διαφοροποίησης συμφερόντων, χωρίς να αποκλείεται αυτό να οδηγήσει σε χαλιναγώγηση της επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας σε βάρος της Ελλάδας, τερματισμό των προκλήσεων στο Αιγαίο και συναίνεση για εξεύρεση δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης στο κυπριακό.
Το πολιτικό πλαίσιο αυτής της τακτικής πρέπει να περιλαμβάνει τη συμμόρφωση της Τουρκίας στις πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και την υλοποίηση των κυπρογενών υποχρεώσεων που ανέλαβε έναντι της Ε.Ε. το Σεπτέμβριο του 2005.
Όσον αφορά τον Ο.Η.Ε. την αξιοποίηση αποφάσεων της Γ.Σ. και του Σ.Α. με επίκεντρο το αίτημα για σύγκληση Διεθνούς Διάσκεψης για το κυπριακό με τη συμμετοχή των 5 μονίμων μελών του Σ.Α. της Ε.Ε. των εγγυητριών χωρών και της Κ.Δ. με μοναδικό θέμα την υλοποίηση των αποφάσεων των Η.Ε. για τη διεθνή πτυχή του κυπριακού και συγκεκριμένα:
Την πλήρη αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων,
Την κατάργηση των συνθηκών εγγύησης και συμμαχίας,
Τον επαναπατρισμό των εποίκων, και
Την επιστροφή των προσφύγων σε συνθήκες ασφάλειας.
Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι η υλοποίηση των παραπάνω είναι εύκολη. Όμως η εμμονή σε αυτά:
Αναστέλλει την αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος και τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται,
Επαναφέρει το κυπριακό στη σωστή-του βάση ως προβλήματος εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και εθνοκάθαρσης. Την ίδια στιγμή το απομακρύνει από τον επικίνδυνο εγκλωβισμό στη δικοινοτική του πτυχή, όπου απαλλάσσει την Τουρκία από τις ευθύνες της και μετατρέπει το κατοχικό καθεστώς σε «πολιτικά ισότιμο εταίρο», και τέλος
Απεγκλωβίζει τη λύση του κυπριακού από τον ασφυκτικό έλεγχο του Αμερικανο – Βρετανικού παράγοντα ο οποίος το δημιούργησε για να κατοχυρώσει τα γεωστρατηγικά του συμφέροντα στην ευαίσθητη περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.
Τον ενεργειακό
Η προσεκτική και πολυεπίπεδη αξιοποίησή του θα υποβοηθήσει στη μερική εξισορρόπηση των συμφερόντων των δυνάμεων που εμπλέκονται στην περιοχή.
Ήδη έχουμε αναφέρει παραπάνω τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Άγκυρας και την τακτική που ακολουθεί για υλοποίησή τους.
Η υλοποίησή-τους όμως την φέρνουν επί του παρόντος σε σύγκρουση με άλλες δύο ισχυρές χώρες της περιοχής. Το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Με βάση αυτά τα δεδομένα Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να σχεδιάσουν τη δική-τους τακτική και με προσεκτική και αναβαθμισμένη κλιμάκωση να προωθήσουν την υλοποίησή της. Οι προτάσεις μας είναι συγκεκριμένες:
Περαιτέρω αναβάθμιση των τριμερών συμφωνιών που έχουν υπογραφεί με τις άλλες χώρες της περιοχής, ώστε αυτές πέραν της εκμετάλλευσης να περιλαμβάνουν και εμπορικούς και γεωστρατηγικούς τομείς.
Εμπλοκή ισχυρών εταιριών στην εκμετάλλευση με προηγούμενη διερεύνηση οι κυβερνήσεις των χωρών από τις οποίες προέρχονται να προσφέρουν κάλυψη έναντι των τουρκικών προκλήσεων.
Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας – Κύπρου και Αιγύπτου.
Άμεση ενεργοποίηση της κατασκευής του αγωγού Αν. Μεσογείου (EastMed) για μεταφορά Φ.Α. στην Ευρώπη. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να θέσει τέρμα στους τουρκικούς σχεδιασμούς για αγωγό μέσω Τουρκίας, θα προσφέρει ενεργειακή επάρκεια στην Κεντρική Ευρώπη και θα οδηγήσει σε μερική εξισορρόπηση των οικονομικών και εμπορικών συμφερόντων αυτών των χωρών σε σχέση με την Τουρκία.
Τον στρατιωτικό
Η υλοποίηση των δύο προηγούμενων πυλώνων θα ενισχυθεί σημαντικά από ανάλογη στρατιωτική υποστήριξη, την οποία η Κύπρος αδυνατεί να προσφέρει. Σε συνεργασία όμως με την Ελλάδα τα δεδομένα αλλάζουν σημαντικά.
Επιπρόσθετα η Ελλάδα δεν πρέπει να περιορίσει το γεωστρατηγικό της ρόλο στο χώρο των Βαλκανίων. Πρέπει να τον επεκτείνει στην Αν. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή. Μπορεί να το επιτύχει αξιοποιώντας την Κύπρο. Λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων στο παρελθόν περιόρισαν αυτή τη δυνατότητα και ενίσχυσαν την τουρκική πολιτική.
Η ευκαιρία εξακολουθεί να υπάρχει. Οι συνθήκες σήμερα προσφέρονται για στενή στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας και Κύπρου.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να ενεργοποιηθεί το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού στρατού στην Κύπρο, τόσο αριθμητικά όσο και οπλικά.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο αγώνας αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού είναι κοινός. Η Κύπρος δεν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού, αλλά το τελευταίο. Εάν χαθεί η μάχη της Κύπρου θα χαθεί και η μάχη της Θράκης και του Αιγαίου.
Στη βάση των παραπάνω αρχών είναι μεν δύσκολη η ανατροπή των σημερινών δεδομένων, είναι όμως εφικτή. Αρκεί να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε γι΄ αυτό.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το άδικο και να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο.
Αυτό πρέπει να αποτελεί το συμβόλαιο τιμής ενός ολόκληρου λαού με την ιστορία και το έθνος.
Δεν είναι δυνατό αυτά τα χώματα, τα αιώνια Ελληνικά, να παραδοθούν στους εχθρούς με δική μας υπογραφή.
Σε αυτό τον αγώνα κανένας είτε ζωντανός, είτε νεκρός δεν δικαιούται απουσίας.
Μέχρι την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας είμαστε υποχρεωμένοι να αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη των ηρώων μας, να καταθέτουμε κάθε χρόνο τον απολογισμό μας και να επαναλαμβάνουμε την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία συστάθηκε και επιβίωσε με θυσίες και αίμα ηρώων να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών».
Πηγή: Φιλελεύθερος