Η μάνα του Τάσου Ισαάκ, η κυρία Τασούλα θα είναι και σήμερα εκεί. Στο οδόφραγμα. Εκεί που τον μαύρο Αύγουστο του 1996, ο γιος της αλλά και ο ξάφελφός του, λίγες μέρες αργότερα, σκοτώθηκαν άνανδρα από τους Γκρίζους Λύκους.
Κάθε χρόνο, η κυρία Τασούλα είναι εκεί. Μαζί με τον κύριο Σπύρο Σολωμού αλλά και τους άλλους συγγενείς των νεομαρτύρων. Όχι για να φωνάξουν, να δείξουν τον θυμό, την οργή ή την εκδίκησή τους αλλά το πείσμα τους. Γιατί μόνο αυτό τους μένει. Το πείσμα πως και άλλα τόσα 24 χρόνια να περάσουν θα είναι εκεί. Βουβοί, αμίλητοι, με σκυφτό το κεφάλι. Να δείχνουν στο φυλάκιο που πυροβολήθηκε ο Σολής ή στους γκρίζους λύκους που κτύπησαν ανελέητα με ξύλα και ρόπαλα τον Τάσο, πως το γινάτι είναι δυνατότερο από κάθε μορφής βία. Το γινάτι να είναι κάθε μέρα εκεί. Να επιδεικνύουν την ελληνική ψυχή που παραμένει αλύγιστη, όσα οδοφράγματα και αν μετατραπούν σε τουριστικά checkpoints, όσες προσπάθειες για εποικισμό της Αμμοχώστου από τους εισβολείς, όσο κι αν προκαλέσουν οι Γκρίζοι Λύκοι.
Την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2020 όταν οι Τούρκοι άνοιγαν την περίκλειστη Αμμόχωστο η μάνα του Τάσου ήταν εκεί. Και η βουβή της διαμαρτυρία ήταν η δυνατότερη φωνή που υψώθηκε.
Το ίδιο και σήμερα θα επιχειρήσουν να πράξουν τα μέλη της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού. Μία βουβή και ειρηνική διαμαρτυρία παρά τις αναμενόμενες προκλήσεις των γκρίζων λύκων στην κατεχόμενη πλευρά.
Famagusta.News / Εικόνα: Χριστίνα Πιερή