Ξεκινώντας να πάω στο Παραλίμνι να συναντήσω μια 40χρονη καρκινοπαθή εκπαιδευτικό, ομολογώ πως τα αισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Από την μια υπήρχε αυξημένο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, διότι η ιστορία της όπως μου είχε μεταφερθεί, έδειχνε να έχει πολλές διαφορετικές ιδιάζουσες πτυχές. Από την άλλη, όμως, γνωρίζοντας ότι θα συναντήσεις έναν άνθρωπο, που βρίσκεται στο τέταρτο στάδιο του καρκίνου, και άρα κάποια στιγμή δεν θα αποφύγει το μοιραίο, το στομάχι αναπόφευκτα δένεται κόμπο.
Διαβάστε τη συγκλονιστική συνέντευξη στον Φιλελεύθερο:
Έβρεχε ραγδαία όταν έφτασα στο σπίτι της δασκάλας Μαρίας Κίτσιου, μονογονιός με πέντε παιδιά. Μας περίμενε στην είσοδο όταν φτάσαμε μαζί με τον κοινό φίλο, που με έφερε σε επαφή και με συνόδευσε. Ήταν η πρώτη έκπληξη. Αντίκρισα μια γυναίκα, με εικόνα που σε καμία απολύτως περίπτωση έδειχνε καρκινοπαθή στον τέταρτο βαθμό. Ούτε καν ασθενούσα με απλό κρυολόγημα. Μας υποδέχτηκε ευδιάθετη. Ευγενικότατη, γλυκύτατη και με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Αυτή ήταν η δεύτερη μεγάλη έκπληξη. Για άνθρωπο που έχει να αντιμετωπίσει τέτοιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, όσο να ‘ναι, αναμένεις στο πρόσωπο και στη συμπεριφορά του να δεις τα σημάδια που προκαλεί η ασθένεια.
Παρακάλεσα με κάποιο δισταγμό τη Μαρία να μου αφηγηθεί την περιπέτεια με την υγεία της. Δεν είναι εύκολο, ακόμη και για τους δημοσιογράφους (και ας μας θεωρούν σκληρούς και αμείλικτους) να ζητάς από κάποιον να σου μιλήσει για την ασθένεια που απειλεί τη ζωή του.
Με τον ίδιο απλό και γλυκύ τρόπο άρχισε η Μαρία να μου περιγράφει τα γεγονότα, αφαιρώντας κάθε δισταγμό μου. Η περιπέτειά της άρχισε τον Απρίλη του 2017. Είχε φρικτούς πόνους και έπεφτε η αιμοσφαιρίνη της σε σημείο που χρειαζόταν μεταγγίσεις αίματος. Μετά από κάποια λιποθυμικά περιστατικά εισήχθη στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου. Πέρασε από ένα σωρό εξετάσεις. Στις 11 Μαΐου 2017 ήχησε το άσχημο μαντάτο. Διεγνώσθη με καρκίνο στο παχύ έντερο, ενώ οι εξετάσεις του μαγνητικού τομογράφου έδειξαν ότι ήδη υπήρξε μετάσταση στο συκώτι.
Χωρίς χρονοτριβή την έστειλαν σε ογκολογικό τμήμα. Στα 40 της χρόνια έπρεπε να αρχίσει αμέσως χημειοθεραπείες και ταυτόχρονα να οδηγηθεί στο χειρουργείο για αφαίρεση του όγκου.
Ο φυσιολογικός πανικός που προκάλεσε το ξαφνικό πρόβλημα, επέφερε και σπασμωδικές κινήσεις στις διαδικασίες, που θα ακολουθούσε η Μαρία και η οικογένειά της. Η διερεύνηση σχετικά με το χειρουργείο οδήγησε σε δύο επιλογές. Είτε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας (όπου θα είχε εξωτερικό σακουλάκι) είτε σε ιδιωτικό νοσοκομείο (όπου δεν θα φαινόταν τίποτα). Λόγω όμως έκτακτου προβλήματος (απόφραξη) η Μαρία έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα χωρίς, ωστόσο, οι αρμόδιοι να την καθοδηγήσουν ορθά για τη διαδικασία που έπρεπε να ακολουθηθεί και ότι έπρεπε να γινόταν παραπομπή μέσω έγκρισης στο ιδιωτικό νοσοκομείο. Όταν έφτασε η ώρα της επέμβασης στο ιδιωτικό νοσοκομείο, αντιλήφθηκαν ότι το κόστος θα το επωμιζόταν η ίδια. Και ήταν πολύ μεγάλο! Από τη μια πίεζε ο χρόνος για την επέμβαση λόγω απόφραξης και από την άλλη δεν υπήρχε χρόνος για να ακολουθήσουν την προβλεπόμενη διαδικασία παραπομπής. Κινητοποιήθηκαν τότε πολλοί φίλοι, οργανισμοί και φιλανθρωπικές οργανώσεις σε ολόκληρη την επαρχία Αμμοχώστου. Η αλληλεγγύη νίκησε για μια ακόμη φορά. Τα χρήματα συγκεντρώθηκαν και η Μαρία προχώρησε στην επέμβαση. Επιτυχώς. Και στο παχύ έντερο και στο συκώτι.
Πηγή: Φιλελεύθερος