Η αληθινή αγάπη σαν κι αυτή, δεν μολογιέται με λόγια αλλά εκφράζεται με πράξεις. Δε μετριέται με τα λόγια που θα πεις, αλλά με τις θυσίες που θα κάνεις. Δεν μπορούν να την εκφράσουν τα χείλη, γιατί τα χείλη μπορούν να εκστομίσουν πολλά ψεύτικα λόγια, οι πράξεις όμως… Αγάπη σημαίνει θυσία.
Ο κύριος Σταύρος και η κυρία Θεοδοσία Κυριακούδη είναι μαζί 64 χρόνια! Έζησαν μαζί τα πάντα, χαρές και λύπες, ειδικά όταν το 2016 η κυρία Θεοδοσία διαγνώστηκε με την νόσο του Αλτσχάιμερ. Αυτό όμως, δεν εμπόδισε τον σύζυγό της να την προσέχει όπως πρώτα και αφού δεν κατάφερε να τους χωρίσει το Αλτσχάιμερ, ούτε ο θάνατος θα τα καταφέρει.
Ο κύριος Σταύρος Κυριακούδης αναφέρει στο Ant1.com.cy:
«Γεννήθηκα στις 21/4/1931 στον Άγιο Θεόδωρο Αγρού. Η Θεοδοσία, η γυναίκα μου, είναι από τα Πάνω Λεύκαρα. Ο γάμος μας έγινε με προξενιό. Παντρευτήκαμε στις 10/10/1956 και αποκτήσαμε τρεις γιους. Η Θεοδοσία ήταν 22 ετών και εγώ 25 ετών. Ήταν πολύ όμορφη κοπέλα αλλά και πολύ καλός άνθρωπος. Ήταν καλή μάνα και σύζυγος αλλά και καταπληκτική μαγείρισσα και πολύ καλή νοικοκυρά. Την αγαπούσαν όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γείτονες. Την αγαπούσα και την θαύμαζα, ήταν η γυναίκα μου, η φίλη, η αδελφή. Ήταν το στήριγμά μου. Μαζί ζήσαμε τα πάντα, χαρές και λύπες… Είχαμε όμως έναν πολύ όμορφο γάμο, ποτέ δεν συζητήσαμε έντονα, ποτέ δεν τσακωθήκαμε.
Εγώ δούλευα στον Αγγλικό Στρατό. Η Θεοδοσία δεν εργαζόταν, κρατούσε το νοικοκυριό και μεγάλωνε τα παιδιά μας. Μέναμε στη Λευκωσία για χρόνια. Μετά, μετακομίσαμε στην Ορόκλινη και τα τελευταία χρόνια ζούμε στο Παραλίμνι.
Πριν από τέσσερα χρόνια η Θεοδοσία αρρώστησε…
Η γυναίκα μου υποφέρει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Έχασα τη γη κάτω απ’τα πόδια μου. Δεν γινόταν να τη χάσω… Δεν μπορούσα χωρίς εκείνην…
Κάποια στιγμή επειδή δεν μπορούσα να την φροντίζω μόνος μου, αποφασίσαμε να την πάμε σε έναν οίκο ευγηρίας. Πήγαινα και την έβλεπα πολλές φορές την ημέρα αν και ήταν αρκετά μακριά από το σπίτι μας. Κάποια στιγμή όμως δεν μπορούσα να οδηγώ και τότε αποφασίσαμε να την φέρουμε στο Παραλίμνι επειδή εδώ είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Επέλεξα να έρθω και εγώ να μείνω μαζί της για να μπορώ να την βλέπω συνέχεια και να την φροντίζω.
Μπορεί να μην θυμάται ποια είναι αλλά θυμάμαι εγώ… Μπορεί να μην θυμάται όλα όσα ζήσαμε αλλά τα θυμάμαι εγώ… Η αγάπη σημαίνει θυσία… Θα είμαι δίπλα της μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Αν και ούτε αυτός θα τα καταφέρει αφού δεν τα κατάφερε το Αλτσχάιμερ».
Πηγή: ΑΝΤ1 / Χριστιάνα Διονυσίου