ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ: 25 χρόνια χωρίς τον Χριστόφορο Οικονόμου

25 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Χριστόφορου Ε. Οικονόμου, γιού του μακαριστού Πρωτοπρεσβύτερου Ευέλθοντα Χαραλάμπους και της πρεσβυτέρας Ανδρούλας. Το όνομά του αλλά και η ιδέα της προσφοράς, έδωσαν καρπό σε ένα από το σημαντικότερο Κέντρο Προσφοράς και Αγάπης “Άγιος Χριστόφορος” το οποίο προσφέρει θέαρεστο έργο στην επαρχία Αμμοχώστου με αμέτρητες δράσεις στήριξης των συνανθρώπων μας.

Η ανάρτηση του Κέντρου Προσφοράς και Αγάπης “Άγιος Χριστόφορος”

Στίς 18 Νοεμβρίου 1995, τήν ὥρα πού ἔδυε ὁ ἥλιος, ἔδυσε καί ἡ σύντομη ζωή του Χριστόφορου Ε. Οικονόμου. Ἦταν ἡμέρα Σάββατο, ὅταν εἰσῆλθε στό δικό του σαββατισμό. Πονέσαμε καί κλάψαμε στό χωρισμό. Ὅμως, πάντοτε εἴχαμε τήν βεβαιότητα ὅτι “ἀθεΐ γίνεται οὐδέν”. Τόσο ἡ ζωή του, ὅσο καί ὁ θάνατός του, ἦταν μιά ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας>>.

Μετά την κοίμησή του οι γονείς του αποφάσισαν τη δημιουργία ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος στη μνήμη του. Έτσι δημιουργήθηκε το Κέντρο Προσφοράς και Αγάπης Άγιος Χριστόφορος (από το όνομα του Χριστόφορου) με τη βοήθεια πολλών ανθρώπων.

Ἀποχαιρετισμός στόν Χριστόφορο ἀπό τόν πατέρα του.

Πολυαγαπημένε μου γυιέ Χριστόφορε,

Παλαίψαμε μέ τό Θεό μέ νύχια καί δόντια, καί μᾶς νίκησε.
Κάναμε ὅ,τι ἦταν ἀνθρωπίνως δυνατό νά σέ κρατήσουμε κοντά μας Σάν ἄνθρωποι, σάν γονιοί, δέν τό κρύβω , πονᾶμε. Ὁ θάνατος εἶναι ἐμπειρία φοβερή. Ἕνας νέος, ὅλο ὄνειρα, μέ μέλλον, πού πάει στήν Ἑλλάδα γιά σπουδέ, στό τέταρτο ἔτος τῆς Ἰατρικῆς, νά φεύγει μέσα ἀπό τά χέρια μας μέ μαρτυρικούς πόνους ἀπό τή μιά στιγμή στήν ἄλλη, εἶναι ἀσύλληπτο στήν ἀνθρώπινη διάνοια.

Εἴμαστε, ὅμως, Χριστιανοί γυιέ μου. Καί πιστεύουμε πώς “τά μέν ὧδε πρόσκαιρα, τά δέ ἐκεῖσε αἰώνια”. Καί πιστεύουμε ἀκόμη πώς ὅ,τι ἐπιτρέψει ὁ Κύριος εἶναι γιά τό καλό μας. Καί γνωρίζουμε πόσο μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός. Καί ποτέ δέ θά ἀφήσει νά μᾶς συμβεῖ κάτι κακό. Ἐπιτρέπει τίς δοκιμασίες γιά νά χαρίσει τό στεφάνι.

Σάν τό χρυσάφι σέ δοκίμασε στό καμίνι τῆς ζωῆς καί τοῦ πόνου, γυιέ μου. Καί ἀποδείκτηκες ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ σέ μιά ἐποχή ἀπομάκρυνσης ἀπό τό Θεό. Ὥς τήν τελευταία σου στιγμή, στό κρεββάτι τῆς δοκιμασίας καί τοῦ πόνου, ἔμεινες συνεπής στίς ἀρχές πού εὐσεβεῖς ἄνθρωποι τοῦ θεοῦ φύτεψαν στήν ψυχή σου. Ποτέ δέν πρόδωσες τίς ἀρχές πού Πνευματικοί Πατέρες στήν Ἑλλάδα, στό Ἅγιο Ὄρος καί ἐδῶ ἔβαλαν μέσα σου. Ἔζησες ἐνσυνείδητα τή μυστηριακή ζωή, παρά τό νεαρό τῆς ἡλικίας σου. Μόλις εἰκοσιδύο χρόνων, κι ὅμως “τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσες χρόνους μακρούς”.
Μέσα στόν ἀφόρητο πόνο ζήτησες ἐπίμονα τόν πνευματικό σου Πατέρα γιά ἐξομολόγηση καί θεία Κοινωνία. Πῆρες στό χέρι τό εἰσιτήριο γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Μπροστά στό φέρετρό σου, δέν τό κρύβουμε ὅτι πονᾶμε. Ἡ μάνα πού σέ γέννησε, τά ἀδέλφια σου κι ἐγώ, σφαδάζουμε ἀπό ὀδύνη καί πόνο στό χωρισμό. Μά στήν ψυχή, ἔχουμε γαλήνη, ἄγγελέ μου, γιατί ἀποκτοῦμε ἐσένα πρεσβευτή δικό μας στούς οὐρανούς. Ἐκεῖ σέ προπέμπουμε κι ἐκεῖ θά συναντηθοῦμε. “Ἑτοίμαζέ μας ξενίαν”. Εὔχου νά ἔχουμε κι ἐμεῖς τά δικά σου τέλη, χριστιανά, ἔστω κι ἄν παραχώρησε ὁ Θεός, γιά ἐξαγνισμό τῆς ψυχῆς σου, νά μήν εἶναι ἀνώδυνα.

Μαζί μας σέ προπέμπουν στόν οὐρανό ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπός μας, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί πλῆθος ἀγαπητῶν σεβαστῶν Πατέρων, Ἡγουμένων, Ἱερομανάχων, Κληρικῶν, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν, ἀπό τήν Ἑλλάδα καί ἐδῶ, πού τόσο συμπαραστάθηκαν στόν πόνο μας καί ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς προσευχήθηκαν καί προσεύχονται γιά σένα, παιδί μου. Πρός ὅλους ἐκφράζουμε σάν οἰκογένεια εὐγνώμονες εὐχαριστίες. Ἡ ἀγάπη σας μᾶς στηρίζει.
Μακαριώτατε,

Νά μοῦ ἐπιτρέψετε νά θυμίσω κάτι στή γυναίκα μου, στά παιδιά μου καί σέ μένα.
Ἀνδρούλα, Χριστόφορε, Μαρία, Δημήτρη: “Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε”. Ναί Χριστόφορέ μου, χαιρόμαστε. Μιά χαρμολύπη μᾶς συνεπαίρνει. Προσευχόμαστε γιά τήν ψυχή σου. Εὐχαριστοῦμε τό Θεό γιά σένα.

Χριστόφορέ μου, ἄγγελέ μου, λεβέντη μου, ἀγάπη μου, στό καλό. Ὁ Θεός μαζί σου πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. Οἱ οὐρανοί σέ περιμένουν. Καλήν ἀνάσταση, γυιέ μου.

Ἐπικήδειος στόν Χριστόφορο ἀπό τόν Πανοσιολογιώτατο Ἡγούμενο Σταυροβουνίου Γέροντα Ἀθανάσιο.

“Δικαίων ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ καί οὐ μή ἅψητε αὐτῶν βάσανος”.
Σήμερον μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ πολύ ἀγαπητός Χριστοφόρος μας, τό εὐλογημένον καί ἡγιασμένον παιδί. Σήμερον ἀπέρχεται ἡ καθαρά του ψυχή εἰς τάς αἰωνίους Μονάς, εἰς τά σκηνώματα Κυρίου, τά ἀγααπητά καί ποθούμενα, εἰς τήν μακαρίαν ζωήν, εἰς τήν χαράν τήν αἰώνιον καί ἀτελεύτητον. Σήμερον ὁ αγαπητός Χριστοφόρος μας, ἐγκατέλιψε τά λυπηρά καί πρόσκαιρα, καί πορεύεται εἰς τά χαρμόσυνα. . “Καί γάρ τό πολίτευμα ἡμῶν, ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει”, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο.
Χριστοφόρε, ἀγαπητόν μας παιδί!
Χριστοφόρε, ψυχή τοῦ Παραδείσου!
Χριστοφόρε, ἄγγελε ἐπίγειε καί ἄνθρωπε οὐράνιε!
Δέν διεφθάρης, Χριστοφόρε, ἀπό τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου. Διέμεινες σωφρονέστατος καί καθαρός ἀπό τίς ἁμαρτίες! Ἡ ζωή σου ἦτο ὑπόδειγμα ἀρετῆς καί ἦτο μίμησις Χριστοῦ!

Ὄντως φέρεις τόν Χριστόν, πρᾶγμα καί ὄνομα. Ἔζης ἐν τῷ Χριστῷ καί ὁ Χριστός ἐζοῦσεν ἐν σοί. Δέν ἀπέθανες, Χριστοφόρε μου. Ἡμεῖς, ὅπου πιστεύομεν εἰς τόν Χριστόν δέν ἀποθνήσκομεν, ἀλλά ζῶμεν εἰς τόν αἰῶνα, κατά τήν φωνήν τοῦ Κυρίου τήν λέγουσαν· “Ἐγώ εἰμί ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάστασις, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται”.

Ἐγκατέλιπες τούς φιλτάτους γονεῖς σου καί τά ἀγαπητά σου ἀδέλφια, καθώς καί ἡμᾶς, ἀλλά πιστεύομεν ὅτι θά συναντηθῶμεν καί πάλιν εἰς τήν ἐπουράνιον Βασιλείαν, νά χαιρώμεθα αἰωνίως μέ τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Ὁποῖον ἐπόθησεν ἡ καθαρά σου ψυχή, καί ἀπό βρέφους ἠγάπησας Αὐτόν, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου!

Σήμερον ἐπιτελοῦμεν ἑορτήν σεβάσμιον: Τά Εἰσόδια τῆς Ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ὅπου εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἀλλά καί σήμερον ἡ καθαρά σου ψυχή, τοῦ ἀλησμονήτου καί πολύ ἀγαπητοῦ μας Χριστοφόρου, ἀνέρχεται καί εἰσοδεύει εἰς τά ἡγιασμένα σκηνώματα τοῦ Κυρίου Σαββαώθ, διά νά χαίρεται αἰωνίως, Ὅν ἐπόθησεν ἡ ψυχή σου.

Μακαρία ἡ ὁδός ἧ πορεύει σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως!
Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστον καί ἀείμνηστον καί φίλτατον τέκνον ἐν Κυρίῳ, Χριστοφόρε.

Στόν Χριστόφορο ἀποδημητικόν προσφώνημα

Σέ ζήλεψεν, Χριστόφορέ μας τρισαγάπητε,
ὁ Χριστός μας, ὁ μέγας ψυχεραστής
καί πάνω στή νιότη σου σέ κουβάλησεν στόν ὦμο
τῆς ἀνεξερεύνητης ἀγάπης Του περνῶντας
σε, ὅπως Αὐτόν παλαιά ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος,
ἀνέπαφο ἀπό τά ταραγμένα κύματα τῆς ζωῆς πελάγους
γιά νά φάγεις τόν νοητόν Ἰχθύν γρηγορώτερα ἀπό μᾶς
στήν τράπεζα τῆς Ἄνω Ἱερουσαλήμ,
καταλείποντας πίσω σου κλάμμα χαρά ἤ ζήλεια…
Θυμήσου μας παιδί μας, ἀδελφέ μας καί λεβέντη μας… ὅλους ἐμᾶς…
γονεῖς, ἀδέλφια, φίλους – ὅλους ξαφνιασμένους,
ἀλλά καί χαίροντας!
Στό ξύλο τῆς ζωῆς, πού στήν σκιά του ἀναπαύεσαι,
δέν θά σοῦ στοιχίζει τίποτε
νά μᾶς στέλλεις πότε -πότε προσευχητικούς ριπσμούς, παρηγοριᾶς, πίστης καί ἐλπίδος.
Ὥς τότε, Χριστοφόρε μας, παιδί μας, ἀδελφέ μας καί λεβέντη μας,
καλή ἀντάμωση –
ἄν καί στήν Πρόθεση καί στήν εὐχή θά συναντιέμαστε πάντοτε.
Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃ στήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας μας
καί δέχου τόν τελευταῖον ἀθωνικόν ἀσπασμόν
ἀπό τό Περιβόλι Της, πού τόσο ἀγαποῦσες!

Ἱερομ. Ἀθανάσιος
Ὑμνογράφος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγ. Ἐκκλησίας
Ἱ. Μ. Σίμωνος Πέτρας 6/19. 11. 1995

Μοιρολόγια στό Χριστόφορο από τήν Κυριακοῦ Πελαγία

Εἶπαν μ’ ἀλλάσσου σσε γαμπρόν, τζι ἦρτα νά τραουδήσω
μέ τές καλλίττερες φωνές γαμπρόν νά σέ στολίσω

Εἰς τό καλόν, Χριστόφορε, τζι εὔχουμαι ἡ ψυσιή σου
νἆν’ μέσ’ στούς κήπους τῆς Ἐδέμ, κέντρον τοῦ παραδείσου.

Θυμοῦμαι τό ταξίδι μας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους
Χριστόφορε ἀστείευκες μέ οὕλλους τούς ἀνθρώπους
τζαί τοῦ Δημήτρη εἶπες του τήν τσένταν μου νά πιάσει
τάχα γιά νά γελάσουμεν τζαί νά με φοϊτσιάσει.

Καλόν ταξίδιν, εὔχουμαι, καλόν μου παληκάρι
ἀφοῦ τό θέλει ὁ Θεός κοντά του νά σέ πάρει.
(Τά τραγούδησε ἡ Κυριακοῦ πάνω ἀπό τό λείψανό
τοῦ Χριστόφορου τήν ἡμέρα τῆς κηδείας του)

Μοιρολόγια στό Χριστόφορο από τήν Μαριοῦ Γιασουμῆ

Ἔκαμες γρείαν τοῦ Θεοῦ τζι ἐσοῦ ‘ν το χες χαπάρι
ἐν νά γρειάστηκεν γιατρόν τζι ἔθελεν νά σέ πάρει
νά τοῦ γιατρεύκεις τές ψυχές νά σέ κρατεῖ καμάρι

Ἐδκιάλεξέν σε ὁ Θεός γιατί εἶχες ἀξίαν
νά κάτσεις δίπλα τοῦ Χριστοῦ, κοντά στήν Παναγίαν
γιατί χρειάζουνται γιατρόν γιά τές ψυχές πού πῆαν.

Ἄγγελοι πού τούς οὐρανούς ἦρταν τζαί θενιατίζουν
τζαί πανωθκιόν σου στέκουνται τζαί λίβανα μυρίζουν
μαζίν τους νά σέ πάρουσιν, μύρον νά σέ ραντίζουν.

Πεμπάμενοι πού τόθ Θεόν ἤρτασιν μέ τή βίαν
ἄγγελοι νά σέ πάρουσι δίπλα στήν Παναγίαν
τζαί μύρον θά σοῦ βάλουσιν τζι ἔν νἄβρεις θεραπείαν.

Θά πᾶς εἰς τήν παράδεισον, νομίζω ἀπ’ εὐθείας
ἔν νἄβρεις πόρτες ἀνοιχτές χωρίς ἀμφιβολία
Χριστόφορε ἀνήκει σου, εἶχες πολλήν ἀξία.

Τζι ἀγάπησέν σε ὁ Θεός τζαί πῆρεν σε κοντά του
μα ν νά σέ κάτσει δίπλα του εἰς τά γραφειακά του
θέλει πολλή βοήθεια στά ἱστορήματά του

Χριστόφορέ μ’ ἐπίκρανες πολλά τζαί τούς γονιούς σου
τ’ ἀδέρκια σου θρηνίζουσι τζαί πίνουν τούς καμούς σου
μά πάντ’ ἀγάπαν σ’ ὁ Χριστός τζι ἔν τό ‘βαλες στόν νοῦ σου.

Πάτερ, σιουμάλισ’ τον καλά, καμπόσο νά σοῦ μείνει
γιατ’ ἄφτει πάνω σας λαμπρό, φωθκιά σαν τό καμίνι.

Πάτερ πολλά λυποῦμαι σας, ἔν μιάλος ὁ καμός σας
γιατί ἔν κρίμαν τζι ἄδικον πού ‘χάσετε τό γυιό σας
σέ τρεῖς ἡμέρες ἀφορμήν ἔφυεν πού ὀμπρός σας.

Ἀντρούλα μου λυποῦμαι σας μιά πικραμένη μάνα
ὑπόγραψέν το ὁ Θεός, ἔν τζαί σηκώνει κλάμα
τήν Βασιλείαν ηὗρεν την μέ τό Χριστόν ἀντάμα.

Χριστόφορέ μου ἄγγελε, πουλλίν τῆς παραδείσου
γιατ’ ὁ Θεός ἐγνώριζεν γιά τήν ἁγνήν ζωή σου
τζ ηὗρεν κατάλληλη στιγμήν τζαί πῆρεν τήν ψυχή σου.

Κρυφόν καμάριν εἶχες τους τούς σεβαστούς γονιούς σου
μά ὁ Θεός ἐγνώριζε πάντα γιά τή ζωή σου
τζαί τζεῖνος σέ συνάντησε τζαί πῆρεν τήν ψυχήν σου.

Ἐπῆες στήν παράδεισον ἐκέρδισες τό θρόνο
τζαί ‘ν νά ζυάζεις τές ψυχές νἆν’ ἡ δουλειά σου μόνον
νά κάτσεις δίπλα τοῦ Χριστοῦ αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Ἔτσι τό θέλει ὁ Θεός, νά μέν τό συζητοῦμε
τό θέλημάν του ἔγινε τό ὅ,τι τζαί νά ποῦμε
τζαί δόξαν ν’ νά ‘χ ὁ Κύριος πάντοτε νά λαλοῦμεν.

Μοιρολόγια στό Χριστόφορο από τήν Κυριακοῦ Πελαγία

Τῆς μάνας σου τῆς νούσιμης τζαί τοῦ παπᾶ σου ‘κόμα
ἐμαύρισές τους τήν ψυσιήν πού μπῆκες μέσ’ στό χῶμα.

Μ’ ἀφ’ ἔτσι θέλει ὁ Θεός, ποιός ἐν νά διατάξει
νά πᾶ νά παραπονηθεῖ, τήν γνώμην του ν’ ἀλλαξει;

Πού τούς γονιούς σου ἔφυες ὅπως τό περιστέρι
μά στές ἐννιά τοῦ τάφου σου σήκου νά δεῖς ἀσκέρι.

Ἤρτασιν νά προσευχηθοῦν οὕλλοι γιά τήν ψυσιήν σου
νά σέ ὁρίσει ὁ Θεός κέντρον τοῦ παραδείσου.

Τό ἴδιον γραμμάτιον σ’ οὕλην τήν οἰκουμένην
τζαί νά τοῦ τό ξοφλήσουμεν ὁ χάρος ἐπιμένει.
(Τά τραγούδησε ἡ Κυριακοῦ πάνω ἀπό τόν τάφο
τοῦ Χριστόφορου στό ἐννιάμερο μνημόσυνό του)

Μνήμη Χριστοφόρου

Μιά φορά σέ συνάντησα στό Πανεπιστήμιο·
ἦταν ἀρκετή, ἀδελφέ μου Χριστοφόρε,
νά φανερώσει τήν εὐγένεια τῆς ψυχῆς σου,
τή μεγάλη πίστη στό Θεό,
τό σεβασμό σου στό σχῆμα τῶν μοναχῶν
καί στό μυρίπνοο Περιβόλι τῆς Παναγίας.
Εἶχες τή ντροπή πού οἱ νέοι σήμερα δέν ἔχουν·
εἶχες μιά λαχτάρα γιά τήν πονεμένη Κύπρο·
εἶχες ἕνα κρυφό καμάρι γιά τούς γονεῖς σου·
γιά δές πόσοι πολλοί σέ ἀγαποῦσαν,
πόσο σέ τιμοῦν, σέ μνημονεύουν καί σέ μακαρίζουν.
Εἶναι γιατί ἀκόμη ἡ ἀρετή δέν ἔπαψε
ν’ ἀσπάζεται τρυφερά καί στόν αἰώνα μας
ἀπό ταπεινούς καί ἄσημους
ἀπό φοιτητές τῆς Ἰατρικῆς πονεμένους
πού δέν πρόλαβαν ν’ ἁγιογραφήσουν τήν εἰκόνα
νά ἐνδυθοῦν τό τίμιο σχῆμα,
ἀσθενεῖς νά θεραπεύσουν,
νά τελειώσουν τήν ἀνάγνωση τοῦ κατά Ἰωάννην.
Ὄχι, δέν εἶναι γιά δάκρυα ἄλλα ἀπόψε·
ἡ εἰκόνα τεχνουργήθηκε
ἡ κουρά ἐτελέσθη
ἡ ἀσθένεια θεραπεύτηκε.
Ὁ Θεός πάντα πιό καλά ξέρει τό “πότε”·
μή ρωτᾶτε “γιατί”
καί πληγώνετε τή χαρά τήν οὐράνια
τῆς λαμπρῆς καρδιᾶς τοῦ Χριστοφόρου.

Ἅγιον Ὄρος
Χριστούγεννα 1995 Μοναχός Μωυσῆς

Ἐπιστολή ἐτήσιος Χριστοφόρου ἡμῖν τοῖς περιλειπομένοις.

Μή κλαίετε μοι νῦν, γονεῖς καί ἀδελφοί μου,
Χριστόφορός εἰμι καί ὁ Χριστός μέ φέρει,
ζωῆς τό ὕδωρ τό γλυκύ μέ ποτίζει
τό φῶς τοῦ Προσώπου Αὐτοῦ με καθορῶντα.
Ὅσον οὐρανός τῆς γῆς μακράν ὑπάρχει
οὕτω τά λεγόμενα ἐκ τῶν ὄντων ἐνθάδε!
Ἔλθοιτε σύν ἐμοί καί πᾶσι τοῖς Ἁγίοις
ὅσοι μοι θερμῶς εὔχεσθε ἀγαπῶντες,
ἵνα αὐτοψεί ἴδητε ἅ τό πρώην
λόγοις τε ἠκούομεν στοιχειούμενοι πίστιν.
Αὕτη γάρ ἡ αἴτησις ἐμή ἡ καθ’ ἡμέραν,
ἄλλο γάρ ἔργον ὡδε οὐκ ἔχω πλέον
τιμιώτερον ἤ ποθεινότερον μοι.
Χαίρετε οὖν φίλτατοι, καί πάλιν χαίρετέ μοι
καί μή θρηνοῦντες θρύπτετέ μου καρδίαν!
Χριστόφορός εἰμι καί ὁ Χριστός μέ φέρει!

Νοεμβρίου 18 τοῦ σωτηρίου ἔτους 1996
Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Σιμωνοπετρίτης

Ἐπιστολή

Ἀγαπητέ μου Χριστοφόρε, συχνά σέ συναντῶ σέ φωτογραφίες σέ εἰκόνες καί στίχους στίς μνῆμες καί τά ὄνειρα τῶν γονέων κι ἀδελφῶν σου καί τῶν πολλῶν σου φίλων γνωστῶν καί ἀγνώστων.

Τό μνῆμα σου στό Παραλίμνι προσκύνημα τῶν ἀγαπώντων τήν καθαρότητα τῆς νεότητος τήν εὐστοχία τῆς θεότητος νά συνάζει συχνά κοντά της τούς ἐραστές τοῦ θείου κάλλους τούς φίλους τῆς ἀρετῆς καί τῆς ὄντως σοφίας.

Ἀδελφέ ἀγαπημένε τοῦ Κυρίου ἁγιογράφε ποιητή καί φίλε Χριστοφόρε Οἰκονόμου τοῦ πρεσβύτη Εὐέλθωντος καί τῆς ἀγαθῆς Ἀνδρούλας ἄς εἶναι ἡ μνήμη σου αἰωνία.

28. 10. 2001 μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης

Ἀφιέρωμα

Μνησθείη σου ὁ Κύριος, Χριστόφορε Οἰκονόμου
Ἰατρικῆς ὦ φοιτητά, Κύπριε τήν πατρίδα
Σαββάτῳ κοιμηθέντος σου, μηνί ἐν Νοεμβρίῳ
τῷ πέμπτῳ ἐνενηκοστῷ, ἐννεακοσιοστῷ χιλίῳ,
καί ἐγεροῖ σε Κύριος καί δῳ σοι δόξαν θείαν
ἦσθα γάρ πλήρης ἡμερῶν εἰς ἔτη εἴκοσι δύο.

Γερόντισσα Νυμφοδώρα
Ιερά Μονή Εισοδίων Θεοτόκου – Μαρκόπουλον, Ωρωπός