Εν έτη 2019, αρκετά ζευγάρια που δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά, επιλέγουν τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Μια μέθοδο που εξελίχθηκε σε βάθος χρόνου και βοήθησε αρκετές γυναίκες να αποκτήσουν δικά τους παιδιά, χαρίζοντας τους τη μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή.
Διαβάστε το ρεπορτάζ του ΡΕΠΟΡΤΕΡ:
Πριν από 28 χρόνια όμως, η εξωσωματική γονιμοποίηση στην Κύπρο βρισκόταν σε εμβρυακό στάδιο. Τα ελάχιστα μέσα που υπήρχαν στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, σε μια περίοδο που η εξωσωματική γονιμοποίηση θεωρείτο επαναστατική μέθοδος στην Κύπρο, έσπρωξε πολλά ζευγάρια να δοκιμάσουν την τύχη τους, αλλά οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος τους. Ακόμα και σε πιο ανεπτυγμένες χώρες, αυτές οι πιθανότητες δεν υπερέβαιναν το 50% επιτυχίας.
Ένα ζευγάρι απ’ αυτά που κατάφεραν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα και να αποκτήσουν ένα δικό τους παιδί ήταν ο κ. Χριστάκης και η κ. Ελένη Χατζηπαναγή από το Παραλίμνι.
Δύο άνθρωποι, που στα 34 τους χρόνια, κατάφεραν με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης και φυσικά χάρη στην στήριξη δύο ιατρών, του μακαριστού Πέτρου Αυξεντίου και του κ. Κρίνου Τροκκούδη.
Το ιατρικό λάθος που ανακαλύφθηκε δέκα χρόνια μετά
Όλα ξεκίνησαν το 1978, όταν η κ. Ελένη ένιωθε κάποιους πόνους στη δεξιά πλευρά της κοιλιακής χώρας. Τότε, αποφάσισε να επισκεφθεί έναν ιατρό στη Λάρνακα, ο οποίος της ανέφερε ότι χρειαζόταν εγχείρηση τυφλού.
«Αφού συμφωνήσαμε να κάνω την εγχείρηση, μπήκα στο χειρουργείο. Όταν βγήκα και συνήλθα, ο γιατρός, μου είπε ότι ναι μεν μου αφαίρεσε το τυφλό, αλλά τελικά, ο πόνος οφειλόταν σε κύστη που είχα στην ωοθήκη, την οποία όπως μου είπε, επίσης την αφαίρεσε», εξηγεί η κ. Ελένη.
Ως εδώ πήγαν όλα καλά, ή καλύτερα, νόμιζε πως έτσι ήταν. Μετά από περίπου μια δεκαετία, όταν αποφάσισαν με τον σύζυγό της να αποκτήσουν παιδί δυσκολεύονταν, κάτι που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν, με αποτέλεσμα να απευθυνθούν σε γυναικολογο, στη Λευκωσία.
Ο ιατρός υπέβαλε την κ. Ελένη σε λαπαροσκόπηση και η διαπίστωσή του, τους σόκαρε.
«Αφού κάναμε την λαπαροσκόπηση, ο γιατρός μου είπε ότι σε κάποια παλαιότερη εγχείρηση που υποβλήθηκα ο γιατρός πρέπει να έκανε κάποιο λάθος και έραψε την ωοθήκη με τη σάλπιγγα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω παιδιά με φυσικό τρόπο».
Εξήγησε επίσης ότι λόγω αίματος που έμεινε στη δεύτερη σάλπιγγα, είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί και αυτή ανενεργή.
Η κ. Ελένη και ο κ. Χριστάκης, παρότι δεν περίμεναν τα όσα είχαν ακούσει, αποφάσισαν να αφήσουν για λίγο στο περιθώριο την ιδέα για παιδί.
Οι πιέσεις και η ιδέα για υιοθεσία
Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν οι πιέσεις από τους γονείς τους, ενώ άρχισαν να κάνουν κάποιες σκέψεις για υιοθεσία ενός παιδιού, χωρίς ωστόσο να μπουν πιο βαθιά στο ψάξιμο.
Παρότι αρχικά οι πιέσεις ήταν ήπιες και μπορούσαν να τις διαχειριστούν, εντούτοις στη συνέχεια όσο περνούσε ο καιρός, αυξάνονταν.
Έφθασαν μέχρι και την Αγγλία, για να δουν ένα Βρετανό γιατρό, τον οποίο τους σύστησαν, ως ένα από τους καλύτερους γυναικολόγους.
«Μας μίλησε για πρώτη φορά για την εξωσωματική γονιμοποίηση, όμως οι πιθανότητες επιτυχίας δεν υπερέβαιναν το 50% και ταυτόχρονα το κόστος για την επέμβαση και τη διαμονή στη χώρα ήταν δυσβάσταχτο».
Στη συνέχεια επέστρεψαν στην Κύπρο και μίλησαν με τον γυναικολόγο τους, Πέτρο Αυξεντίου, ο οποίος τους είπε ότι τρεις γιατροί υπάρχουν στην Κύπρο που μπορούν να τους βοηθήσουν, σε περίπτωση που θέλουν να κάνουν εξωσωματική. Τότε επέλεξαν τον κ. Κρίνο Τροκκούδη στη Λευκωσία.
«Πηγαίναμε απλά για να μην μας λένε ότι δεν προσπαθούμε»
Ο μόνος λόγος, όπως θυμάται, που αποφάσισαν να πάνε στη Λευκωσία για να δουν τον γιατρό ήταν για να σταματήσουν οι δικοί τους να τους πιέζουν ότι δεν προσπαθούν να κάνουν παιδί.
«Λέγαμε με τον άντρα μου πάμε για ένα καφέ στη Λευκωσία και περνώντας σταματάμε και στον γιατρό. Αυτό νομίζω ότι ήταν το σημείο κλειδί για να πετύχει η εξωσωματική από την πρώτη φορά», όπως εξήγησε.
Το σημαντικότερο τόνισε, ήταν ότι δεν είχαν άγχος για την κατάληξη και αυτό ήταν που τους βοήθησε περισσότερο.
Παρότι η εξωσωματική πέτυχε, η κ. Ελένη για όσο διάστημα ήταν έγκυος έπρεπε να λαμβάνει ενέσιμο φάρμακο, το οποίο της χορηγείτο από το γυναικολόγο της Πέτρο Αυξεντίου.
«Ο Αυξεντίου ήταν πάντα δίπλα μας. Μας βοήθησε πάρα πολύ. Ήταν ένας άνθρωπος που έκλεισε το ιατρείο του για να έρθει μαζί μας στην εξωσωματική, αλλά και τη μέρα που θα γινόταν η τοποθέτηση του ωαρίου. Ήταν ένας άνθρωπος με Α κεφαλαίο, αφού ήξερε ότι το κόστος για τα ενέσιμα που έπρεπε να κάνω ήταν πολύ ακριβά. Τα αγόραζε και μας χρέωνε μόνο όσα πλήρωνε για να τα αγοράσει ο ίδιος», ανέφερε η κ. Ελένη.
Τελικά το Νοέμβριο του 1991, η κ. Ελένη κατάφερε να φέρει στον κόσμο το πρώτο και μοναδικό της παιδί.
Σήμερα, βλέποντας πίσω νιώθει περήφανη, τόσο η ίδια όσο και ο κ. Χριστάκης που τα κατάφεραν, αλλά ταυτόχρονα συμβουλεύει όσους νέους δυσκολεύονται να κάνουν παιδιά, να δοκιμάσουν τη μέθοδο και να κρατήσουν όσο πιο μακριά γίνεται το άγχος.
«Όταν αγχώνεσαι για κάτι, επιβαρύνεις την υγεία σου και το έμβρυο που κουβαλάς μέσα σου. Όσο πιο ήρεμος είσαι τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα επιτυχίας», κατέληξε.
Σήμερα, μπορεί οι τεχνικές της εξωσωματικής γονιμοποίησης να βελτιώθηκαν και οι πιθανότητες των γυναικών να γίνουν μητέρες να αυξήθηκαν κατακόρυφα, ωστόσο κάποιες φορές τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως τα περιμένουμε. Η ιστορία της κ. Ελένης υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να τα παρατάς, αλλά ούτε να υποκύπτεις στις δυσκολίες που βρίσκεις απέναντι σου. Καλύτερα να πάρεις ρίσκα, παρά να μείνεις απαθής μπροστά στις καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπίσεις.
Πηγή: Ρεπόρτερ