Υπ.Άμυνας: “Υποκλινόμαστε στη θυσία Ισαάκ-Σολωμού” (ΕΙΚΟΝΕΣ)

DSC 0751 Ισαάκ-Σολωμού, Νέα Αμμοχώστου, Πορεία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού
©Famagusta.News

Για το έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου και για το ιστορικό χρέος όλων για επανένωση, μίλησε ο Υπουργός Άμυνας Σάββας Αγγελίδης στο 22ο ετήσιο μνημόσυνο των ηρωομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, που τελέστηκε από τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Παραλίμνι.

Διαβάστε επίσης: 
– Χίλιοι διακόσιοι μοτοσυκλετιστές στην Πορεία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού
– Τελέστηκε το μνημόσυνο Ισαάκ-Σολωμού (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Ο Υπουργός αναφέρθηκε στο χρονικό των τραγικών γεγονότων της Δερύνειας όπου δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους οι Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού. «Ήταν 2 Αυγούστου του 1996 όταν οι οργανωμένοι Κύπριοι μοτοσυκλετιστές, με αφετηρία την Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο, έκαναν πράξη την πρωτοβουλία τους να πορευθούν δια μέσω της Ευρώπης ώστε να αφυπνίσουν τους πολίτες για το δράμα της Κύπρου. Στόχος τους, ήταν να μεταφέρουν το μήνυμα ότι μετά το τείχος του Βερολίνου, ήρθε η ώρα να πέσει και τι τείχος που βάρβαρα μοιράζει στα δύο το νησί μας».

DSC 0743 Ισαάκ-Σολωμού, Νέα Αμμοχώστου, Πορεία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού
©Famagusta.News

Μαζί με τους μοτοσυκλετιστές ανέφερε ο Υπουργός, ήταν και χιλιάδες Ευρωπαίοι από διάφορες χώρες όπως Ελλάδα Γερμανία Αυστρία Φιλανδία, Βρετανία, και όλοι μαζί οδήγησαν μέχρι το Λιμάνι του Πειραιά, με τελικό προορισμό την Κύπρο. «Η απάντηση του ψευδοκράτους και των κατοχικών Δυνάμεων απέναντι στους ειρηνικούς διαδηλωτές ήταν η μεταφορά χιλιάδων μελών της οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι από την Τουρκία με σκοπό να χτυπήσουν και να σκοτώσουν. Επτά χιλιάδες μοτοσυκλετιστές είχαν συγκεντρωθεί εκείνο το πρωινό της 11ης Αυγούστου του 96 και κινήθηκαν προς τα οδοφράγματα σε όλη την Κύπρο.»

Ο κύριος όγκος των μοτοσυκλετιστών και χιλιάδες κόσμου που μετέβησαν για να ενώσουν ειρηνικά τη φωνή του με τους μοτοσυκλετιστές, έφτασαν μπροστά στο οδόφραγμα της Δερύνειας, ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή τη λευτεριά της πατρίδας, ανέφερε ο κος Αγγελίδης. «Οι διαδηλωτές κινούνται μέσα στα χωράφια προς την Αμμόχωστο. Ένας νεαρός πέφτει στο έδαφος παγιδευμένος σε συρματοπλέγματα. Οι Γκρίζοι Λύκοι τον περικυκλώνουν και τον ποδοπατούν με απάνθρωπη βαρβαρότητα. Ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ τρέχει να βοηθήσει.»

«Ο Τάσος Ισαάκ, δε σκέφτηκε τη δική του ασφάλεια, παρ’ όλο που είχε γυναίκα ετοιμόγεννη στο σπίτι, ρίχτηκε σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως ύψιστο καθήκον δηλαδή τη βοήθεια προς το συνάνθρωπο, και κατάφερε να σώσει το διπλανό του, αλλά παγιδεύτηκε ο ίδιος».

«Οι αιμοδιψείς κουβαλητοί της κατοχικής Τουρκίας, αρπάζουν την ευκαιρία και σαν αγριεμένα ζώα ρίχνονται με πέτρες, ρόπαλα γκλομπς, με χέρια και με πρόδια στον ανήμπορο να αντιδράσει, παγιδευμένο στο έδαφος, Παραλιμνίτη νέο. Κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο της Αμμοχώστου, ο Τάσος κείται πια νεκρός. Στο βωμό της ελευθερίας, αθάνατος στις χρυσές σελίδες της Ιστορίας».

Ο Υπουργός αναφέρθηκε στο φορτισμένο από «οργή και αγανάκτιση» όπως είπε, κλίμα των ημερών. «Η κηδεία ορίζεται 3 ημέρες μετά στις 14 του μηνός. Οι γονείς συντετριμένοι. Η αγέννητη ακόμα κόρη του Αναστασία, στερείται βάναυσα την ευκαιρία να νιώσει την αγάπη του πατέρα της. Τα δάκρυα του πόνου ποτίζουν την οργή και την αγανάκτιση συγγενών και φίλων του, ανάμεσα τους κι ο εξάδελφος του Σολωμός.»

Ο Υπουργός, αναφέρθηκε στην προσπάθεια μετά την κηδεία να κατατεθούν λίγα λουλούδια στο «σημείο θυσίας του Τάσου». «Τα πνεύματα οξύνονται. Ρίχνονται οι πρώτοι πυροβολισμοί από τους πάνοπλους Αττίλες εναντίον του άμαχου πλήθους. Δύο τρεις διαδηλωτές πέφτουν τραυματίες. Το πάθος των νέων μας ανυποχώρητο.» «Ο Σολωμός Σολωμού δεν αντέχει τη θέα της σημαίας του Αττίλα, συμβόλου της κατοχής» «Ήταν 14 Αυγούστου και ο Σολωμός Σολωμού, νέος 26 χρόνων από το Παραλίμνι, χαράσσει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες σκηνές της Ιστορίας ολόκληρου του Ελληνισμού.» «Τρεις πυροβολισμοί σκίζουν τον αέρα. Χτυπημένος και δολοφονημένος ο Σολωμός βρίσκεται στο έδαφος. » «Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού έδωσαν τη ζωή τους για να απαλλαχθεί η πατρίδα μας από την κατοχή και τα σύμβολά της.

Η εξεύρεση λύσης που θα κατοχυρώνει την πλήρη ανεξαρτησία του κράτους και την απαλλαγή από τα τετελεσμένα της κατοχής είναι στόχος αδιαπραγμάτευτος. Αυτή η επικίνδυνη κατάσταση θα πρέπει οριστικά και σύντομα να τερματιστεί. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχοντας επίγνωση του ιστορικού αυτού χρέους συνεχίζει τον αγώνα με σταθερή βούληση , αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα, για να πετύχει τον κοινό στόχο.» «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέστησε απολύτως σαφές και μόλις πρόσφατα κατά τη συνάντηση του με την κυρία Lute. Επανέλαβε ότι είμαστε έτοιμοι να προσέλθουμε εκ νέου σε διαπραγματεύσεις με καλή θέληση, συνεχίζοντας την προσπάθεια από το σημείο που είχε διακοπεί στο Γκραν Μοντανά, ώστε μέσω ειλικρινούς και τίμιου διαλόγου, να επιτύχουμε λύση στη βάση των ψηφισμάτων και αποφάσεων των Η.Ε. και των αρχών, αξιών και του κεκτημένου της Ε.Ε.»

«Χρειαζόμαστε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά συνεργασία και ενότητα, μετριοπάθεια και πραγματισμό. Απαιτείται από όλους να βάλουμε την Κύπρο μας πάνω από τις όποιες διαφωνίες μας, κατέληξε ο Υπουργός.»

DSC 0742 Ισαάκ-Σολωμού, Νέα Αμμοχώστου, Πορεία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού
©Famagusta.News

Επιμνημόσυνος λόγος Υπουργού Άμυνας κ. Σάββα Αγγελίδη στο μνημόσυνο Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού

Η μνήμη του εγκλήματος που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου έχει δημιουργήσει για όλους μας ένα βαρύ, ένα ιστορικό χρέος.

Ένα χρέος το οποίο σήκωσαν για εμάς στους νεανικούς τους ώμους τα δύο παλληκάρια από το Παραλίμνι, των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα, τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού.

Ήταν 2 Αυγούστου του 1996, όταν οι οργανωμένοι Κύπριοι μοτοσικλετιστές, με αφετηρία την Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο έκαναν πράξη την πρωτοβουλία τους να πορευθούν διά μέσου της Ευρώπης, ώστε να αφυπνίσουν τους πολίτες για το δράμα της Κύπρου.

Στόχος τους, να μεταφέρουν το μήνυμα ότι μετά το τείχος του Βερολίνου ήρθε η ώρα να πέσει και το τείχος που βάρβαρα μοιράζει στα δύο το νησί μας.

Μαζί τους και χιλιάδες Ευρωπαίοι από διάφορες χώρες: από Ελλάδα, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Φινλανδία, Βρετανία, όλοι μαζί οδήγησαν μέχρι το λιμάνι του Πειραιά, όπου και επιβιβάστηκαν με τελικό προορισμό την Κύπρο.

Η απάντηση του ψευδοκράτους και των κατοχικών δυνάμεων απέναντι στους ειρηνικούς διαδηλωτές ήταν η μεταφορά χιλιάδων μελών της οργάνωσης «Γκρίζοι Λύκοι» από την Τουρκία, με σκοπό να προκαλέσουν, να χτυπήσουν, να σκοτώσουν.

Επτά χιλιάδες μοτοσυκλετιστές είχαν συγκεντρωθεί εκείνο το πρωινό της 11ης  Αυγούστου 1996 και κινήθηκαν προς τα οδοφράγματα σε όλη την Κύπρο. Ο κύριος τους όγκος όμως φτάνει απέναντι στη βουβή πόλη της Αμμοχώστου, στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Μαζί τους χιλιάδες κόσμου που έρχεται να ενώσει ειρηνικά τη φωνή του μαζί τους, ζητώντας το αυτονόητο: τη λευτεριά της πατρίδας.

Οι διαδηλωτές, κινούνται μέσα στα χωράφια προς την Αμμόχωστο. Ένας νεαρός πέφτει στο έδαφος, παγιδευμένος σε συρματοπλέγματα. Οι Γκρίζοι Λύκοι, τον περικυκλώνουν χτυπώντας τον και ποδοπατώντας τον με απάνθρωπη βαρβαρότητα. Ο εικοσιτετράχρονος Τάσος Ισαάκ τρέχει να βοηθήσει. Αν και είχε τη γυναίκα του ετοιμόγεννη στο σπίτι, δε σκέφτεται τη δική του ασφάλεια και ρίχνεται σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως ύψιστο καθήκον: τη βοήθεια προς τον συνάνθρωπό του.

Ο Τάσος πετυχαίνει να σώσει τον διπλανό του, αλλά παγιδεύεται ο ίδιος. Οι αιμοδιψείς κουβαλητοί της κατοχικής Τουρκίας αρπάζουν την ευκαιρία και σαν αγριεμένα ζώα ρίχνονται με πέτρες, ρόπαλα, γκλομπς, με χέρια και με πόδια στον ανήμπορο να αντιδράσει, παγιδευμένο στο έδαφος, Παραλιμνίτη νέο. Κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο της Αμμοχώστου, ο Τάσος κείται πια νεκρός.

Νεκρός στο βωμό της ελευθερίας, αθάνατος στις χρυσές σελίδες της Ιστορίας. Η κηδεία του ορίζεται τρεις ημέρες μετά, στις 14 του μήνα. Οι γονείς του συντετριμμένοι. Η πολυαγαπημένη του σύζυγος απαρηγόρητη. Η αγέννητη ακόμα κόρη του, η Αναστασία, βάναυσα στερείται την ευκαιρία να νιώσει την αγάπη του πατέρα της.

Τα δάκρυα του πόνου ποτίζουν την οργή και την αγανάκτησή των συγγενών και των φίλων του. Ανάμεσά τους ο ξάδελφός του Σολωμός. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι δε θα ξανάβλεπε τον Τάσο, ότι δε θα του ξαναμιλούσε. Γίνεται προσπάθεια μετά την κηδεία να κατατεθούν λίγα λουλούδια στο σημείο της θυσίας του Τάσου.

Απέναντι, κατοχικός στρατός και ψευδοαστυνομικοί του καθεστώτος.

Τα πνεύματα οξύνονται. Ρίχνονται οι πρώτοι πυροβολισμοί από τους πάνοπλους Αττίλες εναντίον του άμαχου πλήθους. Δύο τρεις διαδηλωτές πέφτουν τραυματίες. Το πάθος των νέων μας ανυποχώρητο. Δεν υπάρχει όπλο, δεν υπάρχει απειλή που να μπορεί να τους σταματήσει.

Ο Σολωμός Σολωμού δεν αντέχει τη θέα της σημαίας του Αττίλα, του συμβόλου της κατοχής. Σε αυτήν βλέπει όλο το κακό που βρήκε την οικογένειά του. Όταν την αντικρίζει νιώθει τον πόνο από το χαμό του αγαπημένου του εξαδέλφου.

Ήταν 14 Αυγούστου, κυρίες και κύριοι, όταν ο Σολωμός Σολωμού, νέος εικοσιέξι χρονών από το Παραλίμνι, χαράσσει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες σκηνές της ιστορίας ολόκληρου του Ελληνισμού.

Με δυο δρασκελιές πετάγεται πάνω στον ιστό της κατοχικής σημαίας.

Φωνές και προειδοποιήσεις πέφτουν στο κενό.

Ο Σολωμός βλέπει και ακούει μόνο με την καρδιά του.

Ανεβαίνει στα μισά του ιστού.

Τρεις πυροβολισμοί σκίζουν τον αέρα.

Χτυπημένος και δολοφονημένος, ο Σολωμός βρίσκεται στο έδαφος.

Κι αν οι Αττίλες κατάφεραν να τερματίσουν την εγκόσμια παρουσία του, όπως και του Τάσου τρεις ημέρες πριν, την ψυχή τους δεν την άγγιξαν.

Κυρίες και κύριοι,

Υποκλινόμαστε με ευλάβεια και απέραντο σεβασμό μπροστά στους δύο νέους που όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην αδικία και την κατοχή, που χωρίς φόβο και δισταγμό επέλεξαν να πατήσουν το συρματόπλεγμα της ντροπής και της διαίρεσης.

Ο Τάσος και ο Σολωμός δεν έσβησαν.

Ζουν μέσα στην ψυχή της πατρίδας, της οποίας το χώμα μπόλιασαν με το αίμα τους.

Για το μπόλιασμα αυτό, για τη σπονδή που κατέθεσαν στο βωμό της ελευθερίας, η Κύπρος ολόκληρη χρωστά στον Τάσο Ισαάκ και το Σολωμό Σολωμού αιώνια ευγνωμοσύνη.

Οι ηρωικές μορφές τους μετουσιώνονται σε πηγή δύναμης και αντοχής, ώστε με την πίστη στο δίκιο μας να συνεχίσουμε ακλόνητοι και ανυποχώρητοι τον αγώνα μας. Ο Τάσος και ο Σολωμός έδωσαν την ζωή τους, για να απαλλαχθεί η πατρίδα μας από την κατοχή και τα σύμβολά της.

Η εξεύρεση λύσης που θα κατοχυρώνει την πλήρη ανεξαρτησία του κράτους και η απαλλαγή του από τα τετελεσμένα της κατοχής είναι στόχος αδιαπραγμάτευτος. Αυτή η επικίνδυνη κατάσταση θα πρέπει οριστικά και σύντομα να τερματιστεί. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχοντας επίγνωση του ιστορικού αυτού χρέους, συνεχίζει τον αγώνα με σταθερή βούληση, αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα για να πετύχει τον κοινό στόχο. Διότι μόνο όταν όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι του νησιού μας έχουν την ευκαιρία να ζήσουν αρμονικά σε καθεστώς ειρήνης και ασφάλειας, καλής συνεργασίας και ευημερίας κατόπιν μιας λειτουργικής συμφωνίας, χωρίς την παρουσία κατοχικων στρατευμάτων, εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων, θα δικαιώσουμε τη θυσία των συμπατριωτών μας που έπεσαν θύματα της βαρβαρότητας του Αττίλα.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το κατέστησε απολύτως σαφές και μόλις πρόσφατα κατά τη συνάντησή του με την κα Lute, την ειδική απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Επανέλαβε, ότι είμαστε έτοιμοι να προσέλθουμε εκ νέου στις διαπραγματεύσεις με καλή θέληση συνεχίζοντας την προσπάθεια από το σημείο που είχε διακοπεί τον περασμένο Ιούλιο στο Γκραν Μοντανά, ώστε μέσω ειλικρινούς και τίμιου διαλόγου να επιτύχουμε μια λύση στη βάση των ψηφισμάτων και αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και των αρχών, των αξιών και του κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Χρειαζόμαστε περισσότερο απο οποιαδήποτε άλλη φορά, συνεργασία και ενότητα, μετριοπάθεια και πραγματισμό. Απαιτείται από όλους μας να βάλουμε την Κύπρο μας πάνω από τις όποιες διαφωνίες μας. Μόνο τότε θα έχουμε εκπληρώσει το χρέος μας προς την πατρίδα, το χρέος μας απέναντι στους ήρωες που σήμερα τιμούμε, τον Τάσο Ισαάκ και το Σολωμό Σολωμού. Μόνο έτσι θα παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές μια πατρίδα όπως αυτοί ονειρεύονταν και γι’ αυτή θυσιάστηκαν.

Με αυτή τη σεμνή και λιτή υπόσχεση, κλίνουμε ευλαβικά το κεφάλι και υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο τους.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.

Famagusta.News