Ο Σταύρος επισκέφθηκε το σπίτι της γιαγιάς του στο Ριζοκάρπασο και αποτύπωσε τα συναισθήματα σε ένα κείμενο με τίτλο «Παραμύθι με λυπημένο τέλος» κάνοντας το διαδίκτυο να δακρύσει μαζί του.
Πιο κάτω αυτούσιο το κείμενο του
«ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ….!
Μια από τις πιο συγκινητικές και σοκαρίστηκες εμπειρίες στην ζωη μου
Χθες που πήγα στον Απόστολο Ανδρέα σταμάτησα στην επιστροφή όπως πάντα στο Πατρικό σπίτι στο Ριζοκαρπασο (είναι πάνω στον κύριο δρόμο από τα τελευταία σπίτια του χωρίου καθ´οδον προς τον Άγιο ) για να βγάλω φωτογραφίες …
Προσπάθησα πολλές φορές στο παρελθόν να πάω μέσα αλλά η ήταν κλειστό η με φοβόντουσαν ….
Χθες όμως ήταν μονή η κοπέλα στο σπίτι και την είδα από το παράθυρο και της έγνεψα ότι είναι δικό μας το σπίτι …. μου έγνεψε …. τι να κάμω …
την ρώτησα πάντα με νοήματα αν μπορώ να πάω κοντά να βγάλω φωτογραφία και της είπα please …. Μου έγνεψε οκ …. Έβγαλα φωτο και μπήκα στην βεράντα και αυτή φοβισμένη στεκόταν μέσα από την πόρτα… Με είδε συγκινημένο και άπλωσα το χέρι μου να κάνουμε χειραψία και της είπα εγώ Σταύρος …. Ξεφοβήθηκε και βγήκε εξω και μου έδωσε το χέρι της και μου είπε … Μαραμ ( ονομα της)….
Έβγαλα φωτογραφίες έξω και της είπα please να μπω μέσα ;;; Αυτή παρά τον φόβο της μέτρησε παραπάνω τα βουρκωμένα μου μάτια και μου είπε οκ …. ήταν και μονή της ….
Όταν μπήκα μέσα … έπαθα σοκ …. όλα διαφορετικά… έκτισαν δωματιάκι, έφτιαξαν κουζίνα, έκαναν καθιστικό …. άλλαξαν την μορφή εντελώς … και στο δωματιάκι ένα παιδικό κρεβατάκι …. την ρώτησα baby ?? Έλαμψαν τα μάτια της και είπε ταμαμ baby ….
Την ρώτησα με νοήματα αν μπορώ να βγάλω φωτο μέσα αλλά έδειξε φοβισμένη και της είπα οκ δεν θα βγάλω….
Και όταν βγήκα έξω της είπα thank you και της έδωσα το χέρι μου …… Αμέσως ελουθηκα τα κλάματα και έκλαιγα γοερά … Αυτή συγκινήθηκε και εγέμωσαν τα μάτια της και μου άγγιξε το χέρι λέγοντας sorry και με νοήματα μου έλεγε πως δεν φταίει αυτή …. της είπα i know..
Στάθηκε στην πόρτα πάνω στον παραστατό και αμέσως εκανα κλικ…. Της ζήτησα να μείνει εκεί να την βγάλω φωτογραφία και μου είπε οκ….!!!!
Το παραμύθι μας ξεκίνησε όταν πηγαίναμε με τους γονείς μας εκεί στο Ριζοκάρπασο σε αυτό το σπίτι … και πάντα η γιαγιά μου η Κουλλουπου στεκόταν στο ίδιο σημείο , ακουμπώντας στον ίδιο παραστατο και μας περίμενε να πάμε όλοι γελαστοί και χαρούμενου ….
Χθες το παραμύθι τελείωσε όταν στο ίδιο σπίτι , στο ίδιο σημείο ακουμπώντας στον ίδιο παραστατό …. στεκόταν μια νεαρή ξένη κοπέλα που έκτισε την ζωή της εκεί …. με την οικογένεια και το μωράκι της
Και αυτή την φορά με έβλεπε να φεύγω….. στενοχωρημένο κλαίγοντας……
Το σπίτι μας δεν είναι αυτό το σημερινό…. Το σπίτι μας είναι όπως το αφήσαμε όταν αφήσαμε εκεί και την ψυχή μας..
===========
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα !!! 44 χρονιά μετά καμία δύναμη στον κόσμο…δεν θα βγάλει έξω αυτά τα πλάσματα που στην ουσία δεν μας φταίνε σε τίποτα !!! Όλοι θύματα είμαστε αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις και στις δυο πλευρές….. Δεν χωρανε πλέον κακίες και μίση ….. Μόνο αν αντικρύσουμε κατάφατσα και με ρεαλισμό την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μπορούμε να ενώσουμε την πατρίδα μας !!!!
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ … »
Πηγή: Cyprustimes