Ο διπλός φόνος στην Αχερίτου στις 31 Αυγούστου 1974

Το αποτρόπαιο διπλό έγκλημα των Τούρκων στρατιωτών και πιθανόν και κάποιων Τουρκοκυπρίων Μουτζαχεντίν που τους βοηθούσαν στην προέλαση τους, περίπου 200 μέτρα ανατολικά της κατεχόμενης Αχερίτου στην επαρχία Αμμοχώστου, θυμούνται και αφηγούνται οι μεσήλικες και γηραιότεροι σήμερα Αχεριώτες, όμως δεν είναι τόσο γνωστό στο παγκύπριο.

Στις 31 Αυγούστου 1974, πάνοπλοι Τούρκοι στρατιώτες και Τουρκοκύπριοι Μουτζαχεντίν εισήλθαν ανενόχλητοι σε έδαφος των βρετανικών Βάσεων, καταδιώκοντας άοπλους Ε/κ, άντρες, γυναίκες παιδιά και ηλικιωμένους, που τρομοκρατημένοι προσπαθούσαν πεζοί να απομακρυνθούν από το χωριό τους. 

Οι Αττίλες εκείνη την ημέρα δολοφόνησαν εν ψυχρώ έναν άντρα και μια γυναίκα. Πρόκειται για τους Γρηγορού Γεωργίου 58 ετών και τον Χριστοφή Χατζήκκη. Αμφότεροι από την Αχερίτου, που άφησαν πίσω τους ορφανά.

Όπως δήλωσε ο γιος της 58χρονης τότε Γρηγορούς, Τάκης, η μητέρα του, όπως του αφηγήθηκε ο πατέρας του, εκτός του ότι δολοφονήθηκε σε έδαφος των Βάσεων, ταυτόχρονα έπεσε θύμα ληστείας. Δίπλα από το άψυχο σώμα της βρέθηκε μια άδεια τσάντα, στην οποία φύλαγε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό και τιμαλφή. Της τα είχε δώσει ο γιος της που ζούσε στην Αγγλία, καθώς σχεδίαζε με αυτά, να αρχίσει το κτίσιμο ξενοδοχείου στην Αμμόχωστο.

Η τραγική Γρηγορού, μητέρα εννέα παιδιών εκ των οποίων τα δυο ήταν ακόμα ελεύθερα, τρέχοντας να σωθεί, προφανώς θέλησε να σώσει αυτά που της έδωσε για το σκοπό του ο γιος της. Σε κοντινή απόσταση από το σώμα της Γρηγορούς οι Αχεριώτες βρήκαν το άψυχο σώμα του επίσης συγχωριανού τους, Χριστοφή (Ττοφή) Χατζήκκη, που δυστυχώς ούτε και αυτός πρόλαβε να απομακρυνθεί έγκαιρα από τους λυσσασμένους Τούρκους που εισέβαλαν στο έδαφος των βρετανικών Βάσεων. 

Τι προηγήθηκε 
Από τα μέσα Αυγούστου 1974 είχε καταληφθεί η Αμμόχωστος και ακολούθησε η κατάληψη των γειτονικών με την Αχερίτου χωριών. Της Καλοψίδας, της Μακράσυκας και τελευταίας της Άχνας. Οι Αχεριώτες μέχρι τις 30 Αυγούστου τα βράδια κοιμόντουσαν στα περιβόλια τους (προς τη μεριά των Βρυσούλλων) ή κοντά στο γνωστό συσκευαστήριο της ΣΕΔΙΓΕΠ, όπου έμεναν πολλές εκατοντάδες προσφύγων από άλλα χωριά. Την ημέρα όμως επέστρεφαν στα σπίτια τους οι γυναίκες να ζυμώσουν, να πλύνουν, να κάνουν τα απαραίτητα. 

Σύμφωνα πάντα με κατοίκους, αυτό έπραξαν και στις 31 Αυγούστου, παρόλο που από την προηγούμενη μέρα κάποιοι που εργάζονταν στις βρετανικές Βάσεις τους είχαν προειδοποιήσει ότι εκείνη τη μέρα οι Τούρκοι θα προωθούνταν και προς την Αχερίτου.

Δυστυχώς για τους κατοίκους, αυτό έγινε λίγο πριν το μεσημέρι της 31ης Αυγούστου. Οι Τούρκοι στρατιώτες, εντοπίστηκαν να κινούνται προς το χωριό από την πλευρά της Καλοψίδας. Όπως θυμούνται οι Αχεριώτες, στην κοινότητα επικράτησαν πανικός και σκηνές αλλοφροσύνης. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γέροι, νέοι, μάνες με παιδιά, προσπαθούσαν να απομακρυνθούν με κάθε τρόπο και μέσο, καθώς οι Τούρκοι ήταν πλέον στη δυτική πλευρά του χωριού. Κάποιοι δεν πρόλαβαν και βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Τούρκους. Και δύο δολοφονήθηκαν. Η Γρηγορού Γεωργίου και ο Χριστοφής Χατζήκκης.

Από τον συνοικισμό Βρυσούλλων αγναντεύουν πλέον το χωριό τους

Η Αχερίτου απέχει μόλις 200 μέτρα από το σύνορο των βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας-Αγίου Νικολάου. Βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα δυτικά της Αμμοχώστου.

Πριν από το 1974 ήταν ένα καθαρά γεωργικό χωριό, με εύφορη γη, που εκτινόταν μέχρι τον παραπλήσιο μικρό οικισμό των Βρυσούλλων, στον οποίο μετοίκησαν μετά το 1974, δημιουργώντας τον σημερινό προσφυγικό συνοικισμό Βρυσούλλων Αχερίτου.

Η ανατολική πλευρά της κοινότητας, όπου βρίσκεται η εκκλησία της Αναλήψεως, αγναντεύεται με γυμνό μάτι, καθώς οι πρόσφυγες κάτοικοι καλλιεργούν τα περιβόλια τους στην περιοχή.

Κάθε τελευταία Κυριακή του Αυγούστου διοργανώνεται Μέρα Μνήμης Αχερίτου, με μνημόσυνα των πεσόντων και σφαγιασθέντων Αχεριωτών, καθώς επίσης και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Ηρώων του προσφυγικού συνοικισμού.

Πηγή