15-11-83: Επέτειος λήθης και προβληματισμού

Του Χρυσόστομου Λουκά:

Την Πέμπτη ο Κυπριακός Ελληνισμός προσπάθησε ακόμα μια χρονιά να καταδικάσει την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ήταν 15 Νοεμβρίου του 1983 όταν ο γκρίζος λύκος, “αδελφός” κατά κάποιους, Ντεκτάς προέβη στο πρώτο του τσεκ ματ κατά της πολιτικής μας ηγεσίας. Από τότε μπήκε πολύ νερό στα αυλάκι. Το έκτρωμα άρχισε να διεκδικεί δικαιώματα, οι “αδελφοί” φωνάζουν για απομόνωση, η Ευρώπη σφυρίζει αδιάφορα, ο ΟΗΕ μας κοροϊδεύει (επιεικώς) και οι πολιτικοί μας ταγοί βολτάρουν με τα πολυτελή τους αυτοκίνητα από και προς το παλιό αγγλικό κυβερνείο.

Εμείς που βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση; Μετά λύπης διαπιστώνεται σήμερα ότι τα νεαρά Ελληνόπουλα αδιαφορούν πλήρως για τα πάντα. Η λήθη σκέπασε τη μικρή μας Κύπρο. Ο ευδαιμονισμός, τα λεφτά των Αμερικανών, η καλοπέραση, θόλωσαν το μυαλό και διέγραψαν τα εγκλήματα. Σε αυτό συνεπικουρούν και οι πολιτικοί μας. Αυτοί οι “ωραίοι” άνθρωποι που νοιάζονται για τα κοινά. Κάνουν τόσο καλά τη δουλειά τους που βαρεθήκαμε τις συνεχείς πολιτικές νίκες εις βάρος των Τούρκων. Στο εσωτερικό δε, τα πάνε ακόμα καλύτερα. Οι πορείες καταδίκης των εγκληματιών ολοένα και λιγοστεύουν. Αυτοί που συνεχίζουν να μάχονται αναγνωρίζονται ως “ακραίοι” και τέλος, επειδή υπάρχουν λεφτά για πέταμα, ξοδεύουν τα λεφτά του φορολογούμενου σε “επαναπροσεγγιστικές” εκδηλώσεις.

Σαν καλοί πολιτικοί που σέβονται τον εαυτό τους, εμπνευσμένοι από τις επιταγές της σύγχρονης οικονομικής κρίσης(;), αποφάσισαν να μας βάλουν και μας στο παιχνίδι. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι μας έφερε σε αυτό το τέλμα η “δίκαιη” κυβέρνηση της “αριστεράς”. Μαζί με τς ανανεώσεις και τις καινοτομίες στην παιδεία κατάφεραν να εξυψώσουν και άλλο το εθνικό μας φρόνιμα, το οποίο είναι στο ναδίρ και μας κυρίευσε η ηττοπάθεια. Η πνευματική μας αλλοίωση δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε με τα εθνικά. Η οικονομική τους κρίση αποπροσανατόλισε το λαό, που αναζητά αόρατους εχθρούς.

Ο εχθρός όμως είναι εντός των τοιχών. Είναι οι ελληνόφωνοι πράκτορες των τουρκικών συμφερόντων και οι “αδελφόι” μας (να μην ξεχνιόμαστε). Μια ανίερη συμμαχία που χειραγωγεί, αποσιωπά, στιγματίζει. Για την θολοκουλτούρα της δίκαιης κυβέρνησης και δουλοπάρικης “δεξιάς” η οικονομία αποτελεί μείζων θέμα. Ξέχασαν όμως ότι είναι οι ίδιοι που καπηλεύονται τα χρήματα του απλού πολίτη, για να τα λοιδορούνται οι κομματικές τους νεολαίες. Οι ίδιοι που είχαν έτοιμα τα συμβόλαια ηλεκτροδότησης με τους Τούρκους.

Εμείς όμως τι κάνουμε; Θα γίνουμε φερέφωνά τους; Το κόκκινο πανί που κυματίζει στα σκλαβωμένα μας εδάφη δε μας το επιτρέπει. Η εθνική μας συνείδηση (όση απέμεινε) δεν μας το επιτρέπει.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να γίνονται αντικατοχικές.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κλείσουν τα οδοφράγματα.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να σταματήσουμε τις συνομιλίες με τις μαριονέτες των τούρκων. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ… ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ.
Ας γίνουμε η μαγιά της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ. Μόνο αυτό θα απαιτούμε από τον Τούρκο.
ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.