Πρωτόκολλο διδυμοποίησης υπέγραψαν την Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2013 ο Δήμαρχος Σωτήρας, κ. Γεώργιος Τάκκας και ο Αναπληρωτής Δήμαρχος Ζαχάρως, κ. Νίκος Λαμπρόπουλος, σε μία σεμνή τελετή που διεξήχθη ενώπιον της ολομέλειας του Δημοτικού Συμβουλίου Σωτήρας. Η επιλογή του Δήμου της Ζαχάρως έγινε εξαιτίας των κοινών στοιχείων που συνθέτουν τους δύο Δήμους, όπως ο μικρός αριθμός δημοτών, καθώς και το παραλιακό τους μέτωπο. Με τη διδυμοποίηση, ο Δήμος συμμετέχει παράλληλα σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα, με στόχο την ενίσχυση των ταμείων του με ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία θα πολλαπλασιαστούν σε περίπτωση διδυμοποίησης και με άλλους Δήμους της Ευρώπης.
Ο Αν. Δήμαρχος Ζαχάρως με τη σύζυγό του και η Δημοτική Σύμβουλος Ζαχάρως, κ. Βελούδω Δέκου (με τον σύζυγό της) έτυχαν φιλοξενίας από το Δημοτικό Συμβούλιο Σωτήρας από την παρασκευή 19 Ιουλίου μέχρι και τη Δευτέρα, 22 Ιουλίου, κατά την οποία είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στα αξιοθέατα της Σωτήρας, καθώς και της υπόλοιπης επαρχίας Αμμοχώστου, ενώ την Κυριακή, 21 Ιουλίου, μετά τον εκκλησιασμό στον Ιερό ναό Αναστάσεως, μετέβησαν για ξενάγηση στα Λεύκαρα.
Σε δηλώσεις του ο Δήμαρχος Σωτήρας, κ. Γεώργιος Τάκκας ανέφερε πως η συνεργασία με το Δήμο Ζαχάρως θα συντελέσει αποφασιστικά στην αλληλοβοήθεια μεταξύ κοινών ζητημάτων που προκύπτουν από τη λειτουργία των Δήμων, όπως οι παραλίες, τα σκύβαλα και άλλα θέματα που προκύπτουν. “Ευελπιστούμε, τόνισε ο κ. Τάκκας, πως η υπογραφή της διδυμοποίησης με τον Δήμο Ζαχάρως θα γίνει αφορμή για μια συνεργασία σε βάθος χρόνου με ένα Δήμο με τον οποίο μας συνθέτουν πολλά κοινά στοιχεία”.
Ο Δήμος Ζαχάρως:
Ο Δήμος Ζαχάρως συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης από την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Ζαχάρως και Φιγαλείας. Η έκταση του νέου Δήμου είναι 275.65 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 15.409 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή της ΕΣΥΕ του 2001. Έδρα του δήμου ορίστηκε η Ζαχάρω.
Δ.Ε. ΖΑΧΑΡΩΣ
Η Δημοτική Ενότητα Ζαχάρως βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του Νομού Ηλείας και συνορεύει με τη δημοτική ενότητα Φιγαλείας , με το Δήμο Ανδρίτσαινας -Κρεστένων και νότια με το Νομό Μεσσηνίας. Η συνολική του έκταση είναι 187,047 τετραγωνικά χιλιόμετρα και συνολικό πραγματικό πληθυσμό 11.579 κατοίκους (απογραφή Ε.Σ.Υ.Ε. 2001). Η Δ.Ε. Ζαχάρως αποτελείται από είκοσι (20) Δημοτικά Διαμερίσματα: Ζαχάρως, Αγίου Ηλία, Ανήλιου, Αρήνης, Αρτέμιδας, Γιαννιτσοχωρίου, Κακοβάτου, Καλιδόνης, Λεπρέου, Μακίστου, Μηλέας, Μίνθης, Νεοχωρίου, Ξηροχωρίου, Πρασιδακίου, Ροδινών, Σμέρνας, Σχίνων, Ταξιαρχών και Χρυσοχωρίου. Έδρα του Δ.Ε. είναι το Δημοτικό Διαμέρισμα Ζαχάρως που αποτελεί και το μοναδικό αστικό Δημοτικό Διαμέρισμα με πληθυσμό 6.492 που αποτελεί το 56,07% του συνολικού πληθυσμού και με τη μεγαλύτερη έκταση που είναι 11,44% της συνολικής. Ουσιαστικά αποτελεί το διοικητικό και οικονομικό κέντρο του Δήμου αλλά και σημαντικός πόλος ανάπτυξης του Νομού. Τα υπόλοιπα Δημοτικά Διαμερίσματα είναι αγροτικά με τα περισσότερα Δημοτικά Διαμερίσματα (13) να έχουν πληθυσμό από 100 έως 500 κατοίκους, ενώ μόλις 2 έχουν από 500 έως 1000 κατοίκους. Ενδεικτικά οι μικρότεροι οικισμοί είναι ο Άγιος Ηλίας με μόλις 30 κατοίκους και η Μάκιστο με 68 κάτοικους. Η Δ.Ε. στο μεγαλύτερο ποσοστό της είναι ημιορεινή (38,18%) και ορεινός (37,92%). Το πεδινό τμήμα καλύπτεται κυρίως από το Δημοτικό Διαμέρισμα Ζαχάρως και άλλα πέντε μικρότερα, οκτώ από τα δημοτικά διαμερίσματα είναι ημιορεινά και έξι ορεινά.
ΖΑΧΑΡΩ
Η Ζαχάρω είναι κωμόπολη του νομού Ηλείας έδρα του ομώνυμου δήμου. Κάτοικοι 5407 (2001). Βρίσκεται 32 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Πύργου, στο βόρειο τμήμα του Πυλίου πεδίου,3 χιλιόμετρα από τα παράλια του Κυπαρισσιακού Κόλπου και υψόμετρο 40.Η κωμόπολη χωρίζεται σε δυο τμήματα: το ένα εκτείνεται σε πεδινή περιοχή ενώ το άλλο απλώνεται στην πλαγιά ενός χαμηλού λόφου στην κορυφή του οποίου βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος. Η Ζαχάρω είναι η ανερχόμενη πόλη της Ολυμπίας γιατί είναι σε προνομιούχο θέση. Έχει μπροστά της ένα κάμπο με εύφορη γη, έχει γύρω της γήλοφους που φιλοξενούν τις ελιές, έχει σε λίγη απόσταση την ολογάλανη θάλασσα και την ειδυλλιακή λίμνη του Καϊάφα και ακόμη γιατί βρίσκεται πάνω στον οδικό άξονα Κυπαρισσίας –Πύργου και στην σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει τις δυο προαναφερθείσες πόλεις. Σε όλα αυτά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και ένα γαλαξία χωριών, που βρίσκονται από το μέρος της ανατολής της. Η Ζαχάρω έχει εξελιχθεί σε σημαντική λουτρόπολη και παραθεριστικό κέντρο . Στη δημοτική ενότητα Ζαχάρως υπάγονται οι ιαματικές πηγές Καϊάφα οι οποίες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και συνδέονται με πολλούς αρχαίους θρύλους. Στην παραλία της Ζαχάρως υπάρχει θαυμάσια αμμουδιά, μήκους 5 χιλιομέτρων με αμμόλοφους και πεύκα. Στα αξιοθέατα της πόλης συγκαταλέγονται το δημοτικό πάρκο και ο τάφος του Νέστορα, 3 χιλιόμετρα προς τα νότια.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
Η Ζαχάρω είναι σχετικά νέα πόλη δεδομένου ότι δεν υπήρχε σαν οργανωμένο οικιστικό συγκρότημα πριν από την απελευθέρωση του 1821. Βέβαια η περιοχή αποτελούσε αγροτική περιοχή της κοινότητας Αλβαινας (Μίνθης) και κατοικείτο εποχιακά από γεωκτηνοτρόφους της Κοινότητας Μίνθης κατά κανόνα. Αυτό είναι αποδεδειγμένο για την μετεπαναστατική περίοδο, αποτελούσε όμως ασφαλώς συνέχεια της τουρκοκρατίας και των περασμένων γενεών. Κατά την απογραφή του πληθυσμού της Επαρχίας Ολυμπίας που έγινε από τους Ενετούς το 1690 δεν αναφέρεται χωριό ή οικισμός «Ζαχάρω» ενώ αναφέρονται όλα σχεδόν τα πέριξ της Ζαχάρως ορεινά και ημιορεινά χωριά. Μετά την οριστική κατάληψη της Επαρχίας Ολυμπίας υπό των Τούρκων από τους Ενετούς το 1715 η περιοχή περιήλθε υπό την κατοχή των Τούρκων, κατά τα τελευταία χρόνια προ της απελευθερώσεως φέρεται σαν Τσιφλίκι των Λαλαίων Τούρκων Αζιζαγά (υιού του Αζιζαγά πρωτεξάδελφου του Αληφαρμάκη και του Σεινταναγά). Αυτό τοποθετείται χρονικά μετά τα Ορλωφικά το 1770 εποχή, κατά την οποία αποκαταστήθηκε η τάξη υπό των Τούρκων με συνεργασία των Ελλήνων εναντίον των Αλβανών που είχαν φέρει οι Τούρκοι εναντίον των Επαναστατημένων Ελλήνων οι οποίοι Αλβανοί προέβησαν σε πάσης φύσεως βαρβαρότητες, λεηλασίες και χρειάστηκε άλλος αγώνας για την επιβολή της τάξης. Την εποχή εκείνη επεβλήθη οριστικά η δύναμη των Λαλαίων Τούρκων οι οποίοι εκμεταλλεύονταν σαν τσιφλικούχοι την περιοχή που ενέμοντο οι κάτοικοι της Μίνθης οι οποίοι μετά την απελευθέρωση εμφανίστηκαν ως κύριοι ιδιοκτήτες της περιοχής. Χρειάστηκαν 50 ολόκληρα χρόνια για να δημιουργηθεί πραγματικός οικιστικός χώρος και να ανακηρυχθεί η Ζαχάρω Δήμος το 1881 περίπου. Έως τότε ο Δήμος ήταν πότε η Σάραινα (Καλίδονα), πότε το Τσοβαρτζί (Αρήνη) και πότε η Αλβαινα (Μίνθη 1843) όπότε ο Δήμαρχος έπαιρνε μαζί του την σφραγίδα γιατί είχε τη θερινή του έδρα στη Ζαχάρω, αυτό για λίγο χρονικό διάστημα.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
O Δήμος Ζαχάρως πέρα από την εξέχουσα θέση του στη γεωργική παραγωγή της Ελλάδος και της Ευρώπης, διαθέτει ταυτόχρονα και σημαντικό, πολύπλευρο τουριστικό δυναμικό. Έχει μια μοναδικότητα αυτή η γωνιά της Ελλάδας Οι διακοπές στη Ζαχάρω παίρνουν την πραγματική τους έννοια, καθώς τα ιστορικά μνημεία και οι πεντακάθαρες θάλασσες, συνδυάζονται με όμορφα τοπία, γραφικά μέρη και φυσικά αξιοθέατα. Πράσινο και θάλασσα σμίγουν στο Ιόνιο πέλαγος και δημιουργούν φανταστικές εικόνες. Οι φυσικές ομορφιές του Δήμου συνεχίζονται σ όλο το μήκος της παραλίας. Επανειλημμένα η παραλία της Ζαχάρως έχει βραβευτεί από την Ευρωπαϊκή κοινότητα με το χρυσό αστερία και τη γαλάζια σημαία ένδειξη της ομορφιάς και της καθαρότητάς τους.
Οργανωμένη παραλία – πλαζ μπορείτε να συναντήσετε.
Καϊάφας – Zαχάρω: χρυσή αμμουδιά και πεύκα δίπλα από την πεντακάθαρη θάλασσα, είναι τα συστατικά αυτών των παραλιών.
Από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο, χιλιάδες ημεδαποί κι αλλοδαποί τουρίστες, αναζητούν τη φυσική ομορφιά και τις παραλίες σ αυτές τις δυο περιοχές. Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη με το δρόμο Πύργου – Κυπαρισσίας, 27 χλμ από τον Πύργο. Μετά την Ζαχάρω, υπάρχουν απόμερες όμορφες παραλίες στον Κακόβατο, το Νεοχώρι, το Θολό και το Γιαννιτσοχώρι. Πηγαίνοντας παράλληλα στην ακτή συναντάμε το Κάτω Σαμικό του απείρου φυσικού κάλλους πευκοδάσος του Καϊάφα, την τουριστική πόλη Ζαχάρω, το χωριό Κακόβατος με αξιόλογα αρχαία ερείπια, το χωριό Θολό με την καταπληκτική παραλία και το όμορφο παραλιακό πευκοδάσος.
SotiraNews.com