Της Μαριλένας Παναγή*:
Στέκεσαι κάτω από την πρώτη πολυκατοικία φάντασμα. Ο Ιούλιος φέτος μας έχει κάψει. Το θερμόμετρο κόλλησε στους 40 βαθμούς, εσύ δεν βρίσκεσαι εκεί ως τουρίστας, ούτε φοράς το μαγιό σου για να απολαύσεις τη θάλασσα της Αμμοχώστου. Είσαι εκεί για να δεις. Να δεις μια πόλη που ζει εγκλωβισμένη μέσα από την περίφραξη.
Να δεις τις δεκάδες ετοιμόρροπες πλέον πολυκατοικίες να απειλούν τα κεφάλια των ξένων τουριστών, που είτε δεν γνωρίζουν το γιατί τα κτήρια πάνω από το κεφάλι τους είναι έτοιμα να πέσουν και να τους πλακώσουν, είτε ξέρουν αλλά σιγά να μην τους νοιάζει.
Στο βάθος η γνωστή εικόνα. Από τα μικρά σου χρόνια την βλέπεις τούτη την εικόνα με τις άδειες πολυκατοικίες. Πότε με ξεθωριασμένα χρώματα σε φωτογραφίες του ’70, πότε σε μαυρόασπρες φωτογραφίες στα σχολικά σου βιβλία και τετράδια.
Όσο φτάνει το μάτι, φθάνουν και οι ερειπωμένες πολυκατοικίες. Μοιάζουν με ακοίμητους φρουρούς της πολύτιμης χρυσαφένιας παραλίας. Πλέον, 43 χρόνια μετά δεν υπάρχουν πόρτες και παράθυρα και εκεί που υπάρχουν, τα παντζούρια είναι σπασμένα και έτοιμα να πέσουν από τον δεύτερο, τον τρίτο, τον τέταρτο όροφο και να γίνουν κομμάτια.
«Περπατώ, του δρόμου η άκρη είναι μακριά…» αρχίζεις να τραγουδάς από μέσα σου. Οι φωνές των τουριστών που ξαπλώνουν στην άμμο δεν σε αφήνουν να πετάξεις με το μυαλό σου στην άλλη άκρη της περίφραξης και το τραγούδι σου κόβεται στη μέση.
Μακριά είναι η άκρη τούτης της παραλίας και λένε τώρα ότι κάπου εκεί στην άλλη μεριά, προς τις ελεύθερες περιοχές αλλά πάντα πίσω από την περίφραξη, τον Αύγουστο θα μπορούν να απολαμβάνουν το μπάνιο τους μόνο Τούρκοι πολίτες και υπήκοοι του ψευδοκράτους.
Θα βρίσκεται κοντά στο οδόφραγμα της Δερύνειας όπου συνεχίζονται οι εργασίες διάνοιξης και από τις δύο μεριές…
Εσύ, που δεν είσαι εγώ και ίσως και να γεννήθηκες σε κάποια από αυτές τις πολυκατοικίες έχεις το δικαίωμα να βλέπεις μόνο από μακριά την παραλία και ούτε που να περάσει από το μυαλό σου να την πλησιάσεις.
Από τις αρχές του καλοκαιριού πάει κι έρχεται η είδηση για την απόφαση του «δήμου» Αμμοχώστου να ανοίξει την παραλία που για 43 χρόνια έχει μονάχη παρέα με τον ήχο των κυμάτων που σκάνε πότε μανιασμένα και πότε ήρεμα στην ακτή.
Ο «δήμος» λένε, υπέγραψε πρωτόκολλο συνεργασίας με τις «δυνάμεις ασφαλείας»…
«Δυνάμεις ασφαλείας», δηλαδή ο τουρκικός στρατός, εσένα, που δεν είσαι εγώ, σου απαγορεύει να πας στο σπίτι σου και εμένα, που δεν είμαι εσύ και δεν γεννήθηκα εδώ, μου απαγορεύει να δω και να μάθω τη μισή μου πατρίδα.
Όλα τα σχεδίασε ο «δήμαρχος». Η παραλία που έχει μήκος 240 μέτρα, θα διαθέτει 240 κρεβατάκια θαλάσσης και ένα μπουφέ για φαγητό… Το μπουφέ τη μάρανε τούτη την παραλία. Η ψυχή της πέθανε το καλοκαίρι του 1974… Το κουφάρι της απλώς στέκει εκεί για 43 χρόνια… νεκρό.
Εξακολουθείς να στέκεσαι ένα μόνο μέτρο μακριά από την περίφραξη. Βρίσκεσαι στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Η Ρήγαινα της ιστορίας που σε συντρόφευε τόσες ώρες στην περιδιάβασή σου στην εντός των τειχών πόλη… που σε πέρασε από τον πύργο του Οθέλου και την επιβλητική φραγκοκκλησιά, σε έχει εγκαταλείψει. Δεν αντέχει ούτε αυτή να βλέπει το θέαμα…
Στη δική μας πλευρά λένε ότι αν το ψευδοκράτος προχωρήσει στο άνοιγμα της παραλίας, θα πάει κόντρα στα ψηφίσματα του Συμβουλίου ασφαλείας και των Ηνωμένων Εθνών… Ναι καλά… Και θα κάνουμε διαβήματα, αν το κάνουν… ναι καλά…
Είσαι πάντα στην ίδια θέση. Οι πρώτες ερειπωμένες και ετοιμόρροπες πολυκατοικίες στέκονται απειλητικά από πάνω σου. Κτίσματα της δεκαετίας του ’70 οι περισσότερες… μάλλον ήταν καινούριες όταν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους τις εγκατέλειψαν υπό τον φόβο των Τούρκων εισβολέων.
Και οι ξένοι τουρίστες που απολαμβάνουν τον ήλιο της Αμμοχώστου βρίσκονται στην ίδια θέση.
Τους κοιτάς και δεν ξέρεις τι νιώθεις. Να κλάψεις; Να θυμώσεις; Κι αν κλάψεις κι αν θυμώσεις δηλαδή… και αν αρχίσεις να φωνάζεις να τους εξηγείς…
Σκέψεις αμέτρητες περνούν από το μυαλό σου. Στέκεσαι εκεί για μερικά λεπτά όσα χρειάζονται για να καταγραφούν δύο ψηφιακές φωτογραφίες από μια σύγχρονη φωτογραφική μηχανή. Με το μυαλό σου την περπάτησες την περιφραγμένη παραλία και έφθασες μέχρι την άλλη άκρη και βγήκες στις ελεύθερες περιοχές, ξερίζωσες τις απαγορευτικές πινακίδες και την περίφραξη, έβαλες κόσμο στη θάλασσα και ελληνικές φωνές στον αέρα…
Ένας θόρυβος σε επαναφέρει. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο που υπέγραψε ο «δήμος» με τις κατοχικές δυνάμεις, η παραλία θα λειτουργεί μεταξύ 15 Μαΐου και 29 Οκτωβρίου, από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ και η είσοδος θα είναι ελεγχόμενη και θα χρειάζεται η επίδειξη ταυτότητας.
Ναι καλά… Λες κι είναι εμπορικό κατάστημα η παραλία και θα της βάλουν ωράριο. Λες και κλείνει ποτέ ο ουρανός και η θάλασσα… «λες και μπορούν να ξεδιψάσουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.» Ναι καλά…
Αντιδρά ο Δήμος Δερύνειας: «Τέτοιες ενέργειες μεγαλώνουν την απόσταση που μας χωρίζει»
Ο Δήμος Δερύνειας με ανακοίνωσή του καταδικάζει «οποιεσδήποτε ενέργειες γίνονται από την τουρκοκυπριακή πλευρά για διάνοιξη μέρους της παραλίας της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου κοντά στην κατεχόμενη παραλία της Δερύνειας». Σε μια περίοδο που η απογοήτευση του κόσμου για τη μη επίτευξη λύσης είναι μεγάλη, αναφέρει ο δήμος, «τέτοιες ενέργειες μεγαλώνουν την απόσταση που μας χωρίζει από μια βιώσιμη και λειτουργική επίλυση του κυπριακού προβλήματος». Ας επιδείξουμε, συνεχίζει η ανακοίνωση, «Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, πόσο πολύ επιθυμούμε την επανένωση της πατρίδας μας και ας αντιταχθούμε όλοι μαζί στην προκλητική αυτή ενέργεια του “δήμου Αμμοχώστου”.
Ως τοπική Αρχή «θα προσπαθήσουμε να συμβάλουμε στη διαφύλαξη της σταθερότητας, της ειρήνης και της αλληλεγγύης στον τόπο μας, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας». «Τέτοιου είδους ενέργειες», προσθέτει, «μόνο αγανάκτηση, δυσφορία και απογοήτευση επιφέρουν στον κυπριακό λαό και δεν συμβάλλουν στην προώθηση της ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων».
Αυτές τις μαύρες μέρες «επανέρχονται στη μνήμη μας οι πίκρες του 1974, οι οποίες θα πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα προς αποφυγή λανθασμένων χειρισμών του παρελθόντος. Ας αποδείξουμε όλοι μαζί ότι επιθυμούμε να ζήσουμε σε μια Κύπρο απαλλαγμένη από συρματοπλέγματα και σημεία ελέγχου αντιδρώντας σ’ αυτή την απαράδεκτη ενέργεια που πλήττει τις προσπάθειες εμπέδωσης εμπιστοσύνης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων».
Πηγή: *Φιλελεύθερος / Μαριλένα Παναγή