Είναι ο Αντι-Αριστερισμός η μόνη λύση στα προβλήματά μας:

Του Χρυσόστομου Λουκά:

Το κλίμα τα τελευταία δύο χρόνια δε σήκωνε την κυβέρνηση. Βαλλόταν από παντού λόγω της ανικανότητάς της να διοικήσει στο εσωτερικό αλλά και της τραγικής εξωτερικής της πολιτικής. Το αίσθημα ότι “η αριστερά μας κατέστρεψε” έφτασε στην κορύφωσή του φέτος με την επικείμενη έλευση του μνημονίου. Το τέλος ζύγωνε και μάλιστα προβλεπόταν καταστροφικό. Το νεοφιλελεύθερο κόμμα της αντιπολίτευσης(;), τρίβοντας τα χέρια του το 2008 που ανέβηκε το ΑΚΕΛ στην εξουσία, έπαιξε σωστά τα χαρτιά του και με μια “εθνικόφρονα-αντιαριστερή” αντεπίθεση όρμηξε για το θρόνο.

Από τον καιρό του “Διαίρει και βασίλευε” των Άγγλων, η Κύπρος χωρίστηκε στην εθνικόφρονα-δεξιά παράταξη και στην εργατική-αριστερά. Με τα χρόνια έχασαν και οι δύο παρατάξεις το χαρακτήρα τους και κατάντησαν απλά δύο αντιμαχόμενα χρώματα. Σήμερα η “αριστερά” αποτελεί μια κλειστή κοινωνία που ζει σε εποχές σοβιετικής ένωσης (πλην κάποιων εξαιρέσεων) βασιζόμενη στην κουραστική ρητορική περί κεφαλαίου, ταξικού εχθρού, συστήματος και την ανάλωση του χρόνου και των χρημάτων μας σε επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις(;). Η “δεξιά” από την άλλη εξελίχθηκε σε μια νεοφιλελεύθερη-ευρωπαϊκή παράταξη που μεταλλάσσεται αναλόγως των περιστάσεων, είτε για να εκμεταλλευτεί το πατριωτικό αίσθημα του λαού (εκλογές) είτε για να συναγωνιστεί την “αριστερά” στην επαναπροσέγγιση.

Διαχρονικά, οι ανά το παγκόσμιο διαμάχες αριστεράς-δεξιάς μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον. Να μην ξεχνάμε όμως πως επίσης διαχρονικά φανάτιζαν τον λαό με αποτέλεσμα να διχάζεται με καταστροφικές συνέπειες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η μητροπολιτική Ελλάδα μας με τις χρωματικές ανησυχίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που μεγαλούργησαν μέχρι και πέρυσι. Επειδή ζηλέψαμε, είπαμε να βάλουμε και εμείς λίγο χρώμα στη ζωή μας γιατί δεν είχαμε ήδη πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε, η διχόνοια μας έλειπε. Έτσι, καταλήξαμε στην αντιαριστερή πολιτική που πλασάρεται δικαίως και αδίκως, παραγκωνίζοντας τη λογική και ψάχνοντας εφήμερα θύματα. Κάτσαμε να σκεφτούμε ποτέ τι φταίει;

Σκέφτηκε ποτέ κανένας πολιτικός ταγός στον Ελληνισμό την εθνική ομοψυχία; Σε προηγούμενο άρθρο μου αναφέρθηκα στην μάστιγα της κομματοκρατίας στα σχολεία. Αυτή η ετσιθελική μάζωξη και δηλητηρίαση των ψυχών των νέων εκτός του ότι μελλοντικά θα διασπά την ομόνοια, θα μας φέρει παρόμοια περιστατικά “ιδεολογικών” εξάρσεων (συγκρούσεις) με αυτά της Ελλάδας. Από την αρχαιότητα οι εμφύλιοι πολέμοι μας καθιστούσαν έρμαιο των εχθρών μας. Για να σωθούμε υπάρχει λύση, και αυτή βρίσκεται στο πρόσωπο της παιδείας μας. Επιβάλλεται να την καθαρίσουμε από τα όργανα της διχόνοιας και τους εντολοδόχους της. Επιβάλλεται τα παιδιά μας να μάθουν σωστά την ιστορία του ελληνισμού, του αγώνες που έδωσαν οι προγόνοι μας αλλά και τα λάθη τους. Επιβάλλεται η θρησκεία και γενικά η εκκλησία να φερθεί σωστά ως φορέας κοινωνικοποίησης για να σωθούμε.

Στις δύσκολες ώρες που ζούμε οι χρωματιστές εναλλαγές και ο αντιαριστερισμός δεν είναι σίγουρο αν θα δώσουν λύσεις. Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ενωθούμε εθνικά και ιδεολογικά απέναντι από τον νεοθωμανό που καταπατά τη γη μας. Αν αφανιστεί και η Κύπρος τι λογαριασμό θα δώσουμε στην ιστορία;

Χρυσόστομος Λουκά
Φοιτητής Ιατρικής