Μια Κύπρια φοιτήτρια αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. σχεδιάζει την ανάπλαση του Ποταμού Λιοπετρίου και το αποτέλεσμα είναι πολύ εντυπωσιακό.
Αποτελεί το μοναδικό φυσικό φιόρδ, που διαθέτει η Κύπρος το οποίο έχει δημιουργηθεί από τη συρροή των νερών της βροχής των γύρω χωριών που χύνονταν στη θάλασσα.
Ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, το οποίο παρόλα αυτά είναι αρκετά ατημέλητο αφού πέραν του ότι έχει αλλοιωθεί η βλάστηση γύρω από τον ποταμό, έχει χαθεί το γλυκό νερό του ποταμού, ενώ ταυτόχρονα έχει γεμίσει με πρόχειρες, ξύλινες και μη κατασκευές, διάσπαρτες κατά μήκος του νερού, τις οποίες έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι ψαράδες.
Μέσω της διπλωματικής της εργασίας, η Πελαγία Κουζαρίδου επιδίωξε την ανάπλαση του τοπίου διαχωρίζοντας τον σχεδιασμό σε δύο μέρη, αυτό της εμπειρίας και αυτό της λειτουργικότητας.
Πρώτο μέρος: «Η εμπειρία»
Η ανάδειξη του τοπίου του ποταμού και η απόδοσή του στο κοινό γίνεται με τη δημιουργία πρόσβασης από όλες τις πλευρές του. Δηλαδή σε αυτό το κομμάτι, που περιγράφεται ως μία συνολική θεώρηση του χώρου, κυριαρχούν το περιβάλλον και η φύση. Η οργάνωση του χώρου γίνεται με έναν έντονο, εναλλασσόμενο, απρόσμενο και ριζοσπαστικό σχεδιασμό ενώνοντας τις δύο άκρες του ποταμού. Μια διαδρομή που προκαλεί με την γεωμετρία της. Μια διαδρομή που προσφέρει σε κάθε σημείο της μια διαφορετική εμπειρία, μια διαφορετική ποιότητα φύσης.
Σημεία με υψηλή, πυκνή φύτευση, σημεία με χαμηλή αραιή φύτευση, αλλά και σημεία με πιο βαλτώδεις φύτευση. Υπάρχει μια διαδραστική σχέση του περιπατητή – επισκέπτη με το τοπίο, τη θάλασσα, το χώρο. Ο αστικός χώρος λοιπόν που προκύπτει είναι ρευστός, συνεχής με διαφορετικές κατευθύνσεις προσφέροντας μια διαφορετική εμπειρία επίσκεψης και συναισθηματικής εξέλιξης.
Ο χώρος σχεδιάζεται έτσι ώστε να παρέχει πληθώρα ερεθισμάτων να προκαλεί τη μνήμη και το ενδιαφέρον του χρήστη. Η ανάπλαση περιλαμβάνει επίσης μικρές σημειακές επεμβάσεις κατά μήκος μιας προτεινόμενης διαδρομής, όπως είναι το παρατηρητήριο, το εστιατόριο, η πλατφόρμα ψαρέματος αλλά και άλλες επεμβάσεις οι οποίες οδηγούν τον περιηγητή στην ανακάλυψη ενός τοπίου ιδιαίτερης φυσικής σημασίας, χωρίς να προκληθεί ιδιαίτερη αλλοίωση στα τοπιολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
Δεύτερο μέρος: «Λειτουργικότητα»
Ένας τρόπος αυτό-οργάνωσης της υφιστάμενης κατάστασης και συγκεκριμένα των δραστηριοτήτων των ψαράδων. Παρουσιάζεται ένας σχεδιασμός του αλιευτικού καταφυγίου, όπου καταλύματα σχεδιάζονται για να φιλοξενούν τους ψαράδες, αλλά και μία ψαραγορά στην οποία θα μπορούν να πουλήσουν άμεσα τα ψάρια τους.
Το κομμάτι αυτό τοποθετείται σε σημείο έτσι ώστε να εξυπηρετείται άμεσα από το νερό, και να μην εμποδίζει την κίνηση του επισκέπτη μέσα στο χώρο. Η ΨΑΡΑΓΟΡΑ αποτελεί σημείο ένωσης των επισκεπτών με τους ψαράδες. Πέραν από την πρακτικότητα του χώρου, δηλαδή να αγοράζει κάποιος ψάρια, έρχεται σε επαφή με το ψάρεμα, από την αλίευση στην κατανάλωση των ψαριών.
Πελαγία Κουζαρίδου
2016 | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Διπλωματική εργασία | Επιβλέποντες: Παπακώστας Γεώργιος, Τσουκαλάς Ιωάννης
Πηγή: City Free Press
*To κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα cy-arch.com