Τελέστηκαν σήμερα το πρωί, ανήμερα τα θυρανοίξια του ανακαινισμένου εξωκλησιού του Αγίου Αντωνίου, ανήμερα της εορτής του, στο ομώνυμο δάσος στη Σωτήρα. Τα θυρανοίξια τέλεσε σε πανηγυρική δοξολογία ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, κ. Βασίλειος.
Τα εξωκλήσια του Αγίου Αντωνίου:
Ο βυζαντινός ναΐσκος του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται στα υψώματα νοτιοανατολικά του χωριού σε ερημική τοποθεσία με θαμνώδη βλάστηση, στα σύνορα του Παραλιμνίου και της Σωτήρας. Η βραχώδης αυτή περιοχή ήταν προσφιλές καταφύγιο για ποιμένες που παλιά περνούσαν την νύκτα εκεί μαζί με τα ποίμνια τους. Πρόκειται για μικρών διαστάσεων μονόχωρο καμαροσκεπή ναό. Είναι ένα Βυζαντινό εκκλησάκι που κτίστηκε τον 16ο αιώνα. Στις επιφάνειες των τοίχων διασώζονται ίχνη τοιχογραφιών. Δίπλα στο παλαιό εξωκλήσι κτίστηκε το 1986 μεγαλύτερος ναός στον τύπο του απλού μονόχωρου καμαροσκέπαστου. Ο ναός αυτός κτίστηκε με τις προσπάθειες του π. Αντωνίου Ιωάννου και του π. Βασιλείου Νικολάου, σπουδαστή τότε στην Ιερατική Σχολή. Το παλαιό εξωκλήσι αναπαλαιώθηκε με συμβολή του Δημαρχείου Σωτήρας το 2013. Τα θυρανοίξια τελέστηκαν στις 17 Ιανουαρίου 2014.
Ο Άγιος Αντώνιος:
Ο Μέγας Αντώνιος, γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 251 μ.Χ. Ιδιαίτερη πατρίδα του ήτανε ένα μικρό χωριό, που ονομαζόταν Κόμα, που βρισκότανε ανατολικά της όχθης του ποταμού Νείλου, στη Νότια Μέμφιδα.
Καταγόταν από πλούσιους και ευσεβείς χριστιανούς γονείς. Είχαν την δυνατότητα να του προσφέρουν μεγάλη μόρφωση και να τον αναδείξουν μεγάλο επιστήμονα, όμως τους φόβιζε η συναναστροφή στο σχολείο με τα παιδιά των ειδωλολατρών. Δεν θέλανε να χάσει την πίστη του, εξαιτίας της πλάνης της ειδωλολατρίας. Οι γονείς του, φροντίσανε πολύ για τη χριστιανική ανατροφή του. Προτιμούσανε να δούνε το παιδί τους στον Παράδεισο αγράμματο, παρά γραμματισμένο στην Κόλαση. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αναδειχθεί Μέγας. Είχε σαν αρχή το Ευαγγέλιο. Αν και μικρός ακόμα σε ηλικία, κατευθυνόταν προς τον Θεό και δεν έδινε σημασία σε λεπτομέρειες της επίγειας ζωής.
Σε ηλικία 18 ή 20 χρονών, έμεινε ορφανός. Ζούσε μαζί με την αδελφή του. Με το θάνατο των γονέων του συνειδητοποίησε πόσο σύντομη είναι η ζωή αυτή.
Λίγο καιρό μετά το θάνατο των γονιών του, ακούγοντας την Ευαγγελική περικοπή στην Εκκλησία, όπου ο Χριστός καλούσε τον πλούσιο νέο να δωρίσει τα υπάρχοντά του στους φτωχούς, συγκινημένος από αυτό, ακολούθησε την εντολή του Κυρίου, δίνοντας την δική του περιουσία στους φτωχούς.
Στη συνέχεια, έκτισε ένα κελί, σε τόπο έρημο και μακρινό και έτσι ξεκίνησε την ασκητική του ζωή, έχοντας σαν παράδειγμα ένα Γέροντα, τον οποίο είχε γνωρίσει και τον θαύμαζε για την αρετή του. Εργαζόταν αδιάκοπα, και ακολουθούσε μια ζωή γεμάτη νηστείες και άσκηση. Αργότερα πήγε κοντά στα ερείπια ενός φρουρίου και μετά κατοίκησε σε σπήλαιο. Είχε καταφέρει να υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης φύσης, κάνοντας τρομερούς αγώνες, με τη βοήθεια πάντοτε του Θεού.
Μετά από είκοσι χρόνια ασκήσεως, αποφάσισε να εμφανιστεί στον κόσμο. Τον υποδέχθηκαν με θαυμασμό. Λέγεται, ότι ενώ ο Άγιος βρισκόταν στη ζωή, έβλεπε τις ψυχές των νεκρών τη στιγμή που έβγαιναν από το σώμα και να τις οδηγούσαν οι δαίμονες. Αυτό το χάρισμα είναι γνώρισμα των αγγέλων. Κοιμόταν πολλές φορές μόνο σε μια ψάθα ή στο έδαφος.
Το 311 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός ξεκίνησε διωγμό κατά των Χριστιανών και έτσι ο Μέγας Αντώνιος μετέβη στην Αλεξάνδρεια, για να βοηθήσει τους πιστούς, τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες. Όταν έπαυσε ο διωγμός, θέλησε να επιστρέψει στην ασκητική του ζωή. Τότε έφυγε από εκεί, γιατί δεν μπορούσε στην πολυκοσμία και έτσι μετέβη σε τόπο έρημο, σε ψηλό βουνό, κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα. Και εκεί τον ακολούθησαν πολλοί για να λάβουν την ευλογία του και να θεραπευθούν.
Σε βαθιά γεράματα, πλέον, το 338 μ.Χ., ενώ η Ορθοδοξία βρίσκεται σε ταραχή εξαιτίας της αίρεσης των Αριανών, ζητάει τη βοήθεια του. Οι Αρειανοί ταράζουν τη γαλήνη της Εκκλησίας και προσπαθούν να παραποιήσουν τη πίστη. Σε ηλικία 100 ετών λοιπόν, πηγαίνει στην Αλεξάνδρεια, προκειμένου να περιφρουρήσει την ορθή πίστη από την αίρεση του Αρείου και να καταπολεμήσει τις κακοδοξίες του. Ο Μέγας Αντώνιος είχε αλληλογραφία με τον Μ. Κωνσταντίνο και τους γιους του, οι οποίοι ζητούσαν τις συμβουλές του Αγίου.
Ο Μέγας Αντώνιος, αφού έζησε εκατόν πέντε έτη, κοιμήθηκε το 356 μ.Χ. Πρόβλεψε με ακρίβεια το θάνατό του και η μνήμη του γιορτάζεται στις 17 Ιανουαρίου.