Τελέστηκε την Κυριακή στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Παραλίμνι, η κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοουμένου, Παραλιμνίτη ήρωα της τουρκικής εισβολής του 1974 Συμεών Γλυκαίνου.
Τα λείψανα του ήρωα εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο σε περιοχή του Τζιάους, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής για τους αγνοουμένους
Το κράτος εκπροσώπησε ο Επίτροπος Προεδρίας, Φώτης Φωτίου.
Ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας στην κηδεία του φονευθέντος από τους Τούρκους το 1974 Συμεών Γλυκαίνου
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, σε αυτόν τον ιερό χώρο, με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και δέους για να αποτίσουμε τον ύστατο φόρο τιμής και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε έναν ακόμη ήρωα της κυπριακής ελευθερίας, τον Συμεών Γλυκαίνου, που θυσιάστηκε στις άνισες και προδομένες μάχες απέναντι στις ορδές του τούρκικου Αττίλα το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του ‘74 και έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα και το δικό του όνομα στο πάνθεον των αθανάτων μας.
Σαράντα δύο χρόνια μετά, κηδεύομε ακόμη λείψανα των νεκρών της κυπριακής τραγωδίας.
Αισθάνομαι, όπως όλοι, μεγάλη την τιμή να μιλήσω για έναν ήρωα. Να αποτιμήσω με λόγια όσα ο νους δεν μπορεί πάντοτε να συλλάβει. Γιατί οι ήρωες, όπως επισημαίνει ο Σεφέρης, προχωρούν με αφετηρία και προορισμό το άγνωστο, δίχως την προσδοκία προσωπικού οφέλους, δίχως κανένα αντάλλαγμα, παρά μόνο την ικανοποίηση από την προσφορά της υπέρτατης υπηρεσίας στην πατρίδα.
Ναι, μεγάλη η τιμή να μιλήσει κανείς για έναν ήρωα και να του αποδώσει τον προσήκοντα δίκαιο φόρο αιώνιας ευγνωμοσύνης. Όπως εύστοχα υπέδειξε ο Καβάφης, πρέπει τιμή αληθινή σε εκείνους «όπου στη ζωή των όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες, ποτέ από το χρέος μη κινούντες».
Για σένα μιλάμε Λοχία των Καταδρομών Συμεών Γλυκαίνου, του Μάρκου και της Ελένης. Για σένα μιλάμε που δεν δίστασες να επιλέξεις τον δρόμο του καθήκοντος και της εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν λογάριασες το κίνδυνο όχι από αφέλεια ή άγνοια, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη προσφοράς και αίσθημα ευθύνης έναντι της πατρίδας. Για σένα που προσέτρεξες χωρίς δεύτερη σκέψη στο κάλεσμα της, για να υπερασπιστείς τα δίκαια της και δεν δείλιασες ούτε επί στιγμή μπροστά στον θάνατο, παραμένοντας ορθός μέχρι τέλους.
Έχοντας αντίκρυ μας τα λείψανα του κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθειά μας ευγνωμοσύνη για την τεράστια προσφορά του. Η Ιστορία θα καταγράψει και τη δική του θυσία για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Και η Ιστορία δεν είναι μόνο για να καταγράφει γεγονότα, αλλά και για να μας θυμίζει συνεχώς το χρέος μας έναντι των ηρώων και των μαρτύρων μας, που δεν είναι άλλο από τη δικαίωση της θυσίας τους.
Ο Συμεών Γλυκαίνου γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1951, ήταν άγαμος και πριν από την τουρκική εισβολή διέμενε μαζί με τους γονείς του στο Παραλίμνι. Ήταν ευαίσθητος και εργατικός. Γαλουχήθηκε μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με παρακαταθήκη την πλούσια σε θάρρος και ανδρεία ελληνική Ιστορία. Το 1969 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Μετά από τη βασική του εκπαίδευση είχε τοποθετηθεί στην 33η Μοίρα Καταδρομών, με έδρα το Μπελαπάις. Για τις ικανότητες και το σθένος που επέδειξε προήχθη στον βαθμό του Λοχία.
Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου 1974, κατατάγηκε έφεδρος στην 32η Μοίρα Καταδρομών, η βάση της οποίας ήταν στον Άγιο Χρυσόστομο, στις παρυφές του Πενταδακτύλου. Την ίδια μέρα, οι άνδρες της Μοίρας εκτέλεσαν διάφορες αποστολές κατά των Τούρκων στην περιοχή της Άσπρης Μούττης. Στη συνέχεια, και με το πέρας της πρώτης φάσης της εισβολής, όλοι οι άνδρες της Μοίρας μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδό τους.
Κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων ο Συμεών τραυματίστηκε στο χέρι. Αφού επιδέθηκε το τραύμα του, συνέχισε να υπηρετεί κανονικά. Στις 6 Αυγούστου τον επισκέφθηκε ο πατέρας του. Σε σχετική ερώτησή του, ανάφερε ότι δεν χρειάζεται άδεια ασθενείας για την αποθεραπεία του τραυματισμού του και όσο η πατρίδα τον χρειάζεται θα είναι εκεί.
Στις 9 Αυγούστου οι λοκατζήδες της 32ης Μοίρας Καταδρομών εστάλησαν στην περιοχή του Παχυάμμου Κερύνειας. Η περιοχή αυτή είχε προσλάβει μεγάλη στρατιωτική σημασία μετά από τη λήξη της πρώτης φάσης της εισβολής και την κατάληψη της Κερύνειας. Στο στρατόπεδο της Μοίρας είχε παραμείνει μόνο μια μικρή ομάδα στρατιωτών.
Με την έναρξη της δεύτερης φάσης οι άνδρες της Μοίρας, στην προσπάθεια τους να κρατήσουν την περιοχή, έδωσαν σκληρές μάχες με τους εισβολείς. Η υπεροπλία όμως του εχθρού ήταν συντριπτική. Τα πολυάριθμα στρατεύματα του Αττίλα υποστηρίζονταν από μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης, άλλα βαρέα όπλα, καθώς και από την τουρκική πολεμική αεροπορία.
Όταν οι άνδρες της Μοίρας πήραν οδηγίες για οπισθοχώρηση και ανασύνταξή τους στην περιοχή Χαλεύκας, συνενώθηκαν με άνδρες του 361 Τάγματος Πεζικού, οι οποίοι οπισθοχωρούσαν από τον Άγιο Επίκτητο προς τη Χαλεύκα. Το βράδυ της ιδίας ημέρας διανυκτέρευσαν έξω από τον Άγιο Αμβρόσιο και το πρωί της επόμενης ημέρας, στις 15 Αυγούστου, μπήκαν μέσα στο χωριό προς αναζήτηση οχημάτων για να μεταβούν στον προορισμό τους, σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαν.
Εκεί, ο Συμεών παρουσίασε προβλήματα στη βάδιση και ζήτησε από τους υπόλοιπους άνδρες της ομάδας του να τον αφήσουν μόνο για να κινούνται οι ίδιοι πιο γρήγορα. Η απάντηση που πήρε ήταν ότι μαζί πολέμησαν τους εισβολείς, μαζί θα προσπαθήσουν να κινηθούν προς την ελευθερία τους.
Ωστόσο η Χαλεύκα είχε ήδη αποκοπεί από τις ελεύθερες περιοχές μετά από την κατάληψή της την προηγούμενη ημέρα, όταν διασπάστηκε η αμυντική γραμμή της Εθνικής Φρουράς από την Μια Μηλιά μέχρι τον Παχύαμμο, και είχε δοθεί σε όλες τις μονάδες διαταγή για οπισθοχώρηση. Έτσι όσοι κατευθύνονταν προς τη Χαλεύκα μέσα στο χάος της οπισθοχώρησης, έπεφταν μοιραία στα χέρια των Τούρκων που είχαν αποκόψει, εν τω μεταξύ, και τον δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου.
Στη Χαλεύκα είχαν αιχμαλωτιστεί στρατιώτες από διάφορες μονάδες, μεταξύ τους και καταδρομείς. Πολλούς από αυτούς τους οδήγησαν στο τουρκοκυπριακό χωριό Τζιάος, που είχε μετατραπεί σε τόπο συγκεντρώσεως και, δυστυχώς, εκτελέσεων.
Η διακίνηση του Συμεών μετά από τη συγκέντρωση στη Χαλεύκα δεν έγινε γνωστή και έκτοτε δεν έδωσε σημεία ζωής και η τύχη του αγνοείτο.
Τα λείψανα του Συμεών εντοπίστηκαν όντως σε ομαδικό τάφο σε περιοχή του Τζιάους, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής για τους αγνοουμένους. Τα οστά άλλων 29 εθνοφρουρών που συνελήφθησαν στη Χαλεύκα, εντοπίστηκαν σε περιοχή του χωριού Κορνόκηπος. Όλοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους βάρβαρους του Αττίλα και από εξτρεμιστές Τουρκοκύπριους, που ποτίζονταν για χρόνια με το μίσος του διαχωρισμού και είχαν μετατραπεί σε όργανα της αποσχιστικής και επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας.
Μεγάλη είναι η θλίψη μας γι’ αυτή την εγκληματική και απάνθρωπη συμπεριφορά. Μεγάλος και ο πόνος μας για όλες τις περιπτώσεις αγνοουμένων. Σαράντα δυο χρόνια μετά από την τουρκική εισβολή εξακολουθούμε να τελούμε κηδείες συμπατριωτών μας που έχασαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών ή μαρτύρησαν ενώ τελούσαν υπό κράτηση.
Η δίκαιη απαίτησή μας είναι, επιτέλους, να συνεργαστεί η Τουρκία, ώστε απρόσκοπτα να συνεχιστεί το έργο της διερεύνησης όλων των περιπτώσεων των αγνοουμένων μας. Ο κατάλογος των ευθυνών της Τουρκίας είναι βαρύς και ασήκωτος. Και θα πρέπει να τις αναλάβει όλες, δεχόμενη χωρίς περιορισμούς τις εκταφές στα διάφορα σημεία των λεγόμενων στρατιωτικών περιοχών, καθώς και την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού όπου με βεβαιότητα υπάρχουν στοιχεία για πολλές περιπτώσεις αγνοουμένων μας. Αλλά ακόμη η Τουρκία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και για το διπλό έγκλημα της σκόπιμης μετακίνησης και καταστροφής μαζικών τάφων αγνοουμένων με προφανή στόχο να υποκρυφθεί η αλήθεια για την τεράστια σε μέγεθος απάνθρωπη και βάρβαρη αυτή συμπεριφορά που προσβάλλει κάθε έννοια πολιτισμού.
Χίλιοι περίπου συμπατριώτες μας εξακολουθούν να αγνοούνται και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε μέχρις ότου διακριβωθούν όλες οι περιπτώσεις αγνοουμένων και δοθούν επαρκείς απαντήσεις και στοιχεία στους συγγενείς τους. Αυτή είναι υποχρέωσή μας ιδιαίτερα και προς τους συγγενείς που φεύγουν από τη ζωή χωρίς να πάρουν απαντήσεις για την τύχη των αγαπημένων τους, όπως οι γονείς του Συμεών, ο Μάρκος και η Ελένη. Τα άλλα τρία παιδιά τους, η Μαρία, ο Αδάμος και ο Ζουβάνης, είναι εδώ με τα δικά τους παιδιά και μαζί προσευχόμαστε στον Ύψιστο για να αναπαύσει την ψυχή του Συμεών και να την κατατάξει σε σκηνές δικαίων.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη καμπή των προσπαθειών για εξεύρεση λύσης του κυπριακού προβλήματος. Και αυτό όχι με υπαιτιότητα της δικής μας πλευράς, αλλά με υπαιτιότητα της άλλης πλευράς και ειδικά της Τουρκίας, που δεν έχει πάρει ακόμη τις αποφάσεις που είναι αναγκαίες για την επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης, η οποία θα οδηγήσει την Κύπρο σε μία άλλη εποχή που να υπόσχεται πολύ περισσότερα στους νόμιμους κατοίκους της, ιδιαίτερα στις νέες γενιές που προσβλέπουν στην πραγματοποίηση των ονείρων της σε μια πατρίδα ελεύθερη, δημοκρατική και ασφαλή για όλους. Μια πατρίδα επανενωμένη, χωρίς στρατούς κατοχής.
Δεν αρκεί που η Τουρκία επιμένει στις απαράδεκτες αξιώσεις της για διατήρηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων του ’60, όπως και στην παραμονή αριθμού κατοχικών στρατευμάτων μετά από τη λύση και για απροσδιόριστο χρόνο, αξιώνει επιπρόσθετα και την αναγνώριση στους Τούρκους υπηκόους των τεσσάρων βασικών ελευθεριών, πράγμα που όχι μόνο αντίκειται στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και θα έχει ολέθριες συνέπειες στον αγώνα της επιβίωσης του Ελληνισμού σε αυτή την εσχατιά της Ανατολικής Μεσογείου.
Η κρισιμότητα των στιγμών μας καλεί σε μια πορεία εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης και μας προτρέπει σε ενότητα και ομοψυχία.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Σήμερα γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της ηρωομάνας γης του Παραλιμνίου.
Υπερήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Συμεών, Μάρκος και Ελένη, που έφυγαν από την ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.
Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς, αδέρφια του ήρωα μας,
Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο άνθρωπός σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.
Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.
Ο Συμεών έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν, όπως και προς όλους όσοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας, οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατίας, καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Συμεών Γλυκαίνου και τιμούμαι με ευγνωμοσύνη τη μνήμη του. Αναγνωρίζουμε ότι απέναντι του έχουμε ένα ανεκπλήρωτο χρέος και θα παλέψουμε για να το εκπληρώσουμε. Δεν θα πάψουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε μέχρι να φέρουμε την ελευθερία, την ειρήνη και την ασφάλεια σε τούτο τον πολύπαθο τόπο.
Ας είναι αιωνία η μνήμη και η δόξα του Λοχία των Καταδρομών Συμεών Γλυκαίνου, του Μάρκου και της Ελένης.
Αιωνία και τιμημένη.
SotiraNews