“Η ΕΕ δεν αποδέχεται την τυφλή πολεμική βία και τα αποτελέσματά της και ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο είναι αποτέλεσμα πολεμικής βίας. Στη χώρα μου ζούμε τη φασιστική κατοχή και δεν μπορούμε να την αποδεχθούμε, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Για τον λόγο αυτό η ΕΕ οφείλει να μας στηρίξει στην προσπάθεια μας να απαλλαγούμε από την κατοχή”.
Αυτά ανάφερε, μεταξύ άλλων, στην τοποθέτησή της ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ και του ΕΛΚ Ελένη Θεοχάρους, κατά την διάρκεια της συζήτησης της έκθεσης αξιολόγησης της τουρκικής ενταξιακής πορείας για το 2014. Η Δρ. Θεοχάρους τόνισε ότι η στρατιωτική κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία δεν έχει διαφορά από τη ναζιστική κατοχή. Απευθυνόμενη προς την Ολλανδή εισηγήτρια της έκθεσης, Σοσιαλίστρια Ευρωβουλευτή Κάτι Πίρι, ρώτησε: “Εσείς πώς θα αντιδρούσατε εάν ο τουρκικός στόλος δεν ήταν 16 χιλιόμετρα έξω από τη Λεμεσό, αλλά έξω από το Ρόττερνταμ;”
Η κ. Θεοχάρους επισήμανε ότι είναι χρέος μας, και ως Κυπρίων και ως Ευρωπαίων, να απελευθερώσουμε την Κύπρο από την κατοχή, στην οποία δεν γίνεται καμιά αναφορά στην έκθεση. “Δεν μπορεί να αγνοείται – είπε – η αναφορά στο πρόσθετο πρωτόκολλο και η αναγκαιότητα της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, πριν καν ξεκινήσει τις ενταξιακές της συνομιλίες”.
Επικαλούμενη προηγούμενο εισηγητή για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, τον Ολλανδό Κάμιελ Έρλιγκς, η κ. Θεοχάρους τόνισε ότι εάν θέλουμε να βοηθήσουμε τον τουρκικό λαό θα πρέπει να του πούμε την αλήθεια και για το καθεστώς Ερτογάν και για όσα διαπράττει το εν λόγω διαβόητο καθεστώς σε βάρος του και σε βάρος άλλων λαών. Όσα ενταξιακά κεφάλαια και όση βοήθεια και αν δοθεί προς τους εν Τουρκία κυβερνώντες είπε, δεν θα μπορέσει να κάνει βήμα προς την ένταξη η Τουρκία.
Η κ. Θεοχάρους ζήτησε την άμεση υλοποίηση των υποχρεώσεων της Τουρκίας πριν γίνει οποιοδήποτε περαιτέρω βήμα, όπως την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη διακοπή των απειλών και της εισβολής στις θάλασσες της Κύπρου, την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, την άμεση παράδοση της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της και την υλοποίηση των υποχρεώσεων της κατοχικής δύναμης, για την διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων.