Της Σταύρης Αττούνη:
Εθελοντισμός= η οργανωμένη προσφορά υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο χωρίς την απαίτηση ανταλλάγματος (Μπαμπινιώτης Γ., Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 2005)
Διερωτηθήκαμε ποτέ πόσο σημαντική είναι η εθελοντική προσφορά σε μία κοινωνία; Το Ίδρυμα Απόστολος Παύλος, το ΚΕΠΑ Άγιος Χριστόφορος, οι αιμοδότες, η τοπική επιτροπή Αντικαρκινικού Συνδέσμου Αμμοχώστου και διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι είναι μερικά μόνο παραδείγματα σημαντικών και επιτυχημένων εθελοντικών οργανισμών.
Ως αποτέλεσμα, ενήλικα άτομα με νοητική υστέρηση έχουν ημερήσια φροντίδα, άτομα τρίτης ηλικίας φιλοξενούνται σε στέγη ευγηρίας, δεκάδες οικογένειες λαμβάνουν το Καλάθι Αγάπης, συνάνθρωποί μας σώζουν ζωές μέσα από την αιμοδοσία ή προσφέρουν ανακουφιστική και υποστηρικτική φροντίδα σε καρκινοπαθείς και δημιουργούν τοπικό πολιτισμό.
Ιστορικά η Κυπριακή κοινωνία στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο στον ατομικό όσο και στον συλλογικό/οργανωμένο εθελοντισμό. Χωρίς τους εθελοντές πολλά τοπικά και Παγκύπρια προγράμματα στήριξης κοινωνικών ομάδων δεν θα λειτουργούσαν. Βεβαίως πολύ γνωστή είναι η απλόχερη βοήθεια που δίνει ο κάθε Κύπριος στον συνάνθρωπό του αλλά και πολλές φορές σε άλλους λαούς.
Μήπως έχει αλλάξει η εθελοντική προσφορά των Κυπρίων τα τελευταία χρόνια; Σίγουρα δεν είμαι ειδική για να απαντήσω στην ερώτηση αυτή αλλά πλήθος δημοσιευμάτων, συνεντεύξεων και η προσωπική εμπειρία του καθενός, μας πείθουν ότι ο εθελοντισμός έχει μειωθεί. Ενώ σε νεαρότερη ηλικία συμμετείχα δραστήρια ως εθελόντρια, τα τελευταία χρόνια η εθελοντική μου προσφορά είναι πολύ μικρή, γεγονός που με προβλημάτισε ιδιαίτερα.
Οι περισσότεροι από εμάς θα επικαλεστούμε δεκάδες λόγους όπως… η εργασία, η οικογένεια, τα παιδιά, “δεν είναι δική μου ευθύνη, είναι ευθύνη του κράτους” και πολλές άλλες δικαιολογίες.
Που θα οδηγηθούμε όμως; Μήπως θα οδηγηθούμε σε κοινωνική απάθεια;
Ευτυχώς, όμως υπάρχουν και αρκετές εξαιρέσεις ανάμεσα στη νέα γενιά, άτομα δηλαδή που θεωρούν ότι η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο είναι και δική τους ευθύνη. Άτομα που παρά την σύγχρονη ατομικιστική εποχή επιλέγουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς σε εκδηλώσεις, φιλανθρωπία και εθελοντική εργασία. Στόχος των υπολοίπων εμάς πρέπει να είναι η έμπρακτη στήριξη προς αυτούς και η επαναδραστηριοποίησή μας ως εθελοντές και ενεργοί πολίτες χωρίς την απαίτηση ανταλλάγματος. Ο εθελοντισμός ας παραμείνει μακριά από προσωπικές φιλοδοξίες, κομματικές παρεμβάσεις και έλεγχο, εξυπηρέτηση συμφερόντων ξένων προς τον εθελοντισμό και οικονομικά συμφέροντα.
Σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να εισηγηθεί λύσεις αλλά να προκαλέσει προβληματισμό σε όλους εμάς που νοιαζόμαστε για την κοινωνία μας και κατ’ επέκταση για την οικογένειά μας. Ο προβληματισμός ίσως “υποχρεώσει” μερικούς από εμάς να σηκωθούμε από τον καναπέ μας, να διαφοροποιήσουμε την καθημερινότητα μας, να προσφέρουμε και με αυτό το τρόπο να μειώσουμε την κοινωνική απάθεια.
Νοιάζομαι και Δρω!
Σταύρη Αττούνη
Ενεργός Δημότης Σωτήρας