Ο Ανδρέας, ένας νεαρός από τη Σωτήρα έχει αφήσει την Κύπρο για την μεγάλη του αγάπη. Έχει πάρει την απόφαση χρόνια πριν, όντας φοιτητής, να ξεκινήσει και να χτίσει τη ζωή και την καριέρα του στην Ελλάδα. Το ρίσκο ήταν μεγάλο αλλά ο Ανδρέας επέλεξε το δύσκολο μονοπάτι, αν και όλοι τον απέτρεπαν από την απόφαση του, φοβούμενοι πως στην Ελλάδα δε θα υπάρξουν επαγγελματικές ευκαιρίες.
Αν και άφηνε πίσω στην Κύπρο, φίλους και συγγενείς, έπαιρνε μαζί του στην καινούργια του αρχή το πιο καλό και πιστό του φίλο, την πιο μεγάλη και δυνατή του αγάπη – το μπουζούκι του. Ο Ανδρέας, με όπλο την αγάπη του για την μουσική ξεκίνησε το πετυχημένο πλέον ταξίδι του, στη διάρκεια του οποίου έμαθε και συνεχίζει να μαθαίνει πολλά, δίπλα από μεγάλους καλλιτέχνες.
Ο Ανδρέας, γνωρίζει μπουζούκι, τρίχορδο μπουζούκι, μπαγλαμά, τζουρά, κιθάρα, και τραγουδά. Έχει σπουδάσει Λαϊκή και Παραδοσιακή μουσική στο ΤΕΙ Ηπείρου στην Άρτα ενώ σήμερα διδάσκει μπουζούκι στο Εθνικό Ωδείο Ηλιουπόλεως.
Συνέντευξη στη Διαμάντω Αναστασίου
Πότε πήρες για πρώτη φορά μπουζούκι στα χέρια σου;
Πριν το μπουζούκι είχα πάρει στα χέρια μου μαντολίνο, με αφορμή τα μαθήματα του δημοτικού. Λίγο αργότερα, αφού ο πατέρας μου είχε αντιληφθεί το ενδιαφέρον μου για την μουσική με έστειλε σε ωδείο, όπου υπήρχε ένας δάσκαλος που δίδασκε μπουζούκι και βιολί. Ήμουν 12 χρονών, 6η δημοτικού όταν ο πατέρας μου παρατήρησε ότι ήμουν ανήσυχος στο άκουσμα της μουσικής, χόρευα, έπαιζα κρουστά και έτσι αποφάσισε να με στείλει να μάθω κάποιο μουσικό όργανο.
Το τραγούδι πότε μπήκε στη ζωή σου;
Όταν είχα έρθει στην Ελλάδα σε ηλικία 20 ετών. Στην συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα φωνητικής και τώρα έχω πάρει και πτυχίο φωνητικής από το Εθνικό Ωδείο και είμαι πλέον σε θέση να διδάσκω τραγούδι.
Ζεις πλέον μόνιμα στην Ελλάδα. Πώς προέκυψε αυτό και πώς το βιώνεις;
Δεν ήταν εύκολο όμως το ρίσκαρα. Ήξερα ότι θα είναι δύσκολο, όμως δεν το μετάνιωσα. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα έχω να αποκομίσω εμπειρίες και να πάρω πράγματα. Έχω, για παράδειγμα, δουλέψει σε “πανηγύρια” με παραδοσιακά κλαρίνα! Αυτές τις εμπειρίες δε θα μπορούσα να τις ζήσω κάπου αλλού. Έχω πάει σε πολλά μέρη της Ελλάδας, σε αρκετά χωριά της Άρτας, σε Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λάρισα, Μεσολόγγι. Όλα αυτά για μένα ήταν εμπειρίες ζωής. Πολλοί ακόμη και σήμερα μου λένε ότι στην Κύπρο είναι καλύτερα τα πράγματα και με ρωτούν γιατί μένω ακόμη στην Ελλάδα με όλα αυτά που συμβαίνουν. Για τη δική μου δουλειά, όμως, θεωρώ ότι υπάρχουν μεγαλύτερες και καλύτερες ευκαιρίες.
Πώς είναι να κάνεις εργασία σου αυτό που αγαπάς;
H απόλυτη ευτυχία.
Αυτό το διάστημα που σε βρίσκουμε;
Από τον περασμένο Σεπτέμβρη είμαι σε ένα ωραίο μαγαζί στη Καλλιθέα, το «Ρακί Μεζέ», Παρασκευή και Σάββατο, και κάνω και μερικά έξτρα σε άλλα μαγαζιά.
Ποιες ήταν οι σημαντικότερες σου συνεργασίες με καλλιτέχνες;
Με Μπάμπη Στόκα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μελίνα Ασλανίδου, Νατάσα Θεοδωρίδου, Πέγκυ Ζήνα και άλλους γνωστούς τραγουδιστές. Σε αυτές τις συναυλίες είχα παίξει μαζί και με το μουσικό σύνολο «Οι Επόμενοι» του Θανάση Πολυκανδριώτη.
Πώς κατάφερες να μπεις στην ομάδα του Θανάση Πολυκανδριώτη;
Μέσω ακρόασης, όπου με άκουσε ο ίδιος και με έβαλε στην ομάδα. Οι συναυλίες με το μουσικό σύνολο «Οι Επόμενοι» είναι εμπειρίες ζωής για μένα γιατί πέρα από τους τραγουδιστές που αναφέραμε, έχω παίξει δίπλα από τον Νίκο Τατασόπουλλο, γιο του Γιάννη Τατασόπουλλου με μεγάλη ιστορία και δίπλα στον Γιάννη Μωραΐτη. Αυτοί είναι μπουζουξήδες με μεγάλη ιστορία και ήταν για μένα όνειρο να τους γνωρίσω και να συνεργαστώ μαζί τους.
Έχεις κάποιον μπουζουξή ως πρότυπο;
Τον Θανάση Πολυκανδριώτη, ο οποίος μου αρέσει πολύ, τόσο σαν οργανοπαίκτης, όσο και σαν συνθέτης, και θαυμάζω το έργο του. Επίσης μου αρέσει ο Θανάσης Βασιλάς, ο Παναγιώτης Στεργίου και άλλοι.
Η στιγμή που σου έμεινε χαραγμένη στο μυαλό;
Μια συναυλία που παίξαμε στο Θέατρο Παλλάς και βγήκε η Πίτσα Παπαδοπούλου μπροστά μου και τραγούδησε ένα αφιέρωμα στην Βίκυ Μοσχολιού. Πραγματικά θυμάμαι, είχε σηκωθεί η τρίχα μου στην κυριολεξία να παίζω εγώ και να τραγουδάει η Πίτσα.
Με ποιο καλλιτέχνη θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς;
Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Άγγελο Διονυσίου αν και έχω παίξει μια φορά με τον Στέλιο Διονυσίου.
Θα πήγαινες ποτέ σε κάποιο τηλεοπτικό talent show;
Όχι, δεν θα πήγαινα. Εκεί πάνε τραγουδιστές κυρίως. Εγώ παίζω το μπουζούκι μου και τραγουδάω αλλά δεν είμαι εξ ολοκλήρου τραγουδιστής.
Μεγαλύτερο επαγγελματικό σου όνειρο;
Να συνεργαστώ όσο το δυνατό με πιο πολλούς καλλιτέχνες. Ήδη, αυτοί που παίζω μαζί τους είναι καιρό στο χώρο και έχουν κάνει μια πετυχημένη πορεία. Από αυτούς και τις εμπειρίες τους μαθαίνω πολλά.
Τι σημαίνει για σένα μουσική;
Για μένα είναι τρόπος έκφρασης. Δε θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου. Μέσα από τη μουσική μπορώ και εκφράζομαι. Το μπουζούκι μου νιώθω ότι είναι η προέκτασή μου.
Συνέντευξη: Διαμάντω Αναστασίου
SotiraΝews