Λιγότερα από δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο όμως, παρ’ όλα αυτά διατηρεί την ταυτότητά του και παραμένει προσγειωμένος και σε χαμηλούς τόνους. Η επίσκεψή του στην Κύπρο, μας οδήγησε να τον συναντήσουμε. Μας υποδέχτηκε με τα υπόλοιπα μέλη της ορχήστρας του και η συνέντευξη μετατράπηκε σε μία ευχάριστη γνωριμία και περισσότερο σε μία συζήτηση περί ανέμων και υδάτων για την Κρήτη, την Κύπρο, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Μιχάλη Τερλικκά. Με το λαούτο του στην αγκαλιά μας ταξίδεψε έπειτα νοητικά στο σπίτι του, το Λασίθι, στην Κρήτη στην Κύπρο, σε δύση και ανατολή.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη με το Γιάννη Χαρούλη:
Πόσες φορές έχεις έρθει στην Κύπρο;
Ουσιαστικά κλείνουμε ένα χρόνο από τότε που ξεκινήσαμε τις περιοδείες στην Κύπρο και τώρα είναι η τρίτη φορά που ερχόμαστε.
Πώς σου φαίνεται; Τί ομοιότητες βλέπεις να έχει με την Κρήτη;
Αυτό που με ρώτησες το συζητούσαμε σήμερα με τα παιδιά. Ότι δηλαδή προχωράς στο δρόμο και χαιρετούμε και μιλάμε με τον κόσμο λες και είμαστε ένα μεγάλο χωριό και με γνωστούς ανθρώπους.
Είναι και η ιδιομορφία της γλώσσας. Κρήτη και Κύπρος έχουν μία ιδιαίτερη διάλεκτο.
Το έχουμε προσέξει και αυτό. Έχουμε και πολλές λέξεις, επίσης, που είναι κοινές και είναι πολλές.
Πώς είναι τα πράγματα αυτό τον καιρό για σένα Γιάννη. Έχεις συναντήσει δυσκολίες;
Κοίτα, οι δυσκολίες, που πραγματικές δυσκολίες για εμένα είναι τα θέματα υγείας και μόνο, δεν υπάρχουνε. Γιατί βλέπεις οικογένειες που πραγματικά όπως λέμε “δεν έχουν στον ήλιο μοίρα”. Γι’ αυτές τις καταστάσεις τί να πούμε; Μπορούμε να πούμε μόνο πως μακάρι μέσα σε αυτή τη δυσκολία που ανοίγει για τον κόσμο τον πολύ, να αντιληφθούμε ότι όλος ο κόσμος χρειάζεται μία αλληλεγγύη και μια βοήθεια ο ένας από τον άλλο. Τώρα, όσον αφορά εμάς, μουσικοί είμαστε, γυρίζουμε και τραγουδάμε. Αυτό έχει πολλή τύχη μέσα του, είμαστε πολύ τυχεροί.
Τί έχει αλλάξει όμως; Τί βλέπεις τώρα που δεν το έβλεπες πριν πέντε χρόνια;
Κοίτα, επειδή τώρα είναι στα σπάργανα ακόμα η αλλαγή, δηλαδή ό,τι νοοτροπία είναι να αλλάξει θα αλλάξει. Γιατί αλλιώς είναι να αλλάξεις εξ ανάγκης και αλλιώς είναι να αλλάζεις κατ’ επιλογήν, και να πεις ότι δε μου αρέσει αυτό και θέλω να υποστηρίξω αυτό. Είναι λογικό παρ’ όλα αυτά και νομίζω θα κλονίσει και την πίστη των ανθρώπων αυτό το πράγμα, αλλά θα ανοίξει τα μάτια πιο πολύ. Νομίζω πως θα υπάρξουν και καλά πράγματα ως προς τη δημιουργία και αν μιλάμε και για την τέχνη, πιστεύω σε καλό θα βγει.
Έχει επιστρέψει ο κόσμος πιστεύω γύρω στην ποιοτικότερη κουλτούρα.
Επιστρέφει στις πρώτες ανθρώπινες ανάγκες γι’ αυτό.
Πώς βλέπεις το μέλλον; Βλέπεις να αλλάζεις λίγο πορεία ή θα παραμείνεις πιστός και αυθεντικός όπως ξεκίνησες;
Πραγματικά αυτό το τοπίο είναι θάλασσα και εμείς είμαστε καραβάκια. Μπορούμε, ίσως ως πλήρωμα να κάνουμε μεταξύ μας αυτό που πρέπει, αυτό που εμείς αισθανόμαστε όμορφο, αλλά από εκεί και πέρα τα πράγματα δεν τα κανονίζουμε εμείς.
Ψηφίζεις;
Φυσικά ψηφίζω. Όμως προτιμώ να είμαι λίγο ρεαλιστής. Και ρεαλιστής σημαίνει να προσπαθώ να κάνω αυτό που μπορώ με τα χέρια μου ας πούμε και με τους κοντινούς μου ανθρώπους. Αυτό είναι ο ρεαλισμός για εμένα. Τώρα το να σκεφτώ για το πως μπορεί να αλλάξει μια πόλη είναι δύσκολο, ένα χωριό όμως δεν είναι δύσκολο.
Ένα τραγούδι που θα διάλεγες για την Κύπρο;
Δεν είναι ένα, είναι πολλά. Είναι πολλές οι ιστορίες που έχω ακούσει ειδικά από όταν ήρθα εδώ. Κι όχι μόνο ιστορίες αλλά και μόνο να τα βλέπεις τα πράγματα είναι ιστορίες, μιλάνε δηλαδή από μόνα τους. Ένα ειδικά αφιερωμένο δεν έχω να σου πω την αλήθεια. Απλά συνδυάζω με εικόνες και στιγμές με ανθρώπους που έχω γνωρίσει, έχω ακούσει ιστορίες και αντίστοιχα αφιερώνω τραγούδια.
Ποιον από τους κύπριους μουσικούς ξεχωρίζεις περισσότερο;
Τον Αλκίνοο Ιωαννίδη σίγουρα. Προχθές όμως άκουσα σε ένα σπίτι τον Μιχάλη Τερλικκά να τραγουδάει παραδοσιακά κυπριακά και μου έκανε εντύπωση γιατί έχει μια ωραία στεντόρεια φωνή.
Σε ευχαριστούμε πολύ Γιάννη για την υπέροχη κουβέντα.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη/Επιμέλεια: Μαρίνος Παυλικκάς