Μπορεί η ελληνική κοινωνία να έχει «απελευθερωθεί» και να ζούμε σε μία εποχή που όλοι έχουμε δικαίωμα στον έρωτα… ωστόσο, ακόμα κάποιοι πρέπει να παλέψουν για το δικαίωμά τους στη διαφορετικότητα.
Γκέι ζευγάρια ακόμα και τώρα εν έτει 2019 γίνονται στόχος ομοφοβικών επιθέσεων. Άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με πικρόχολα σχόλια και βίαιες συμπεριφορές επειδή τολμούν να βγαίνουν βόλτα στο κέντρο της Αθήνας κρατώντας το χέρι του ή της συντρόφου του.
Κάτι που για τα straight ζευγάρια είναι εντελώς… φυσιολογικό. Για αυτό το λόγο, κάθε χρόνο, διοργανώνεται στο Σύνταγμα μία διαφορετική πορεία γεμάτη από δυνατά γέλια, κόκκινα κραγιόν, χορούς και πολύ γκλίτερ. Μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας γράφουν τη δική τους ιστορία στους δρόμους διεκδικώντας ίσα δικαιώματα…
Εκεί γνώρισα τον Ορφέα, ο οποίος συμμετείχε εθελοντικά στα περίπτερα του Gay Pride και μου είπε τη δική του ιστορία, μια ιστορία γεμάτη από φόβο, bullying αλλά και πολλή αγάπη.
«Το να είσαι γκέι και να ζεις στην επαρχία είναι κάτι πολύ δύσκολο. Το κουτσομπολιό είναι πιο έντονο. Όλοι ξέρουν τι κάνεις και με ποιον το κάνεις. Υπάρχει αυτή η νοοτροπία του “τι θα πει ο κόσμος”. Είναι σαν μία γυάλα… Όλος ο κόσμος σου αρχίζει και τελειώνει εκεί. Το να ζεις σε μία μικρή κωμόπολη στην Πελοπόννησο και να είσαι γκέι σημαίνει ότι αυτό θα πρέπει να είναι το μεγάλο σου μυστικό. Είναι πολλοί συμπολίτες μου που είναι γκέι αλλά μπορεί να έχουν οικογένεια. Το πιο σημαντικό, άλλωστε, είναι να καταφέρεις να το δεχτείς ο ίδιος.
Στην αρχή και εγώ είχα άρνηση. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Κατάλαβα στις αρχές του Γυμνασίου ότι είμαι γκέι. Είχα έναν φίλο με τον οποίο είχαμε έλθει πολύ κοντά και αγγιζόμασταν. Τα παιδιά στο σχολείο, ίσως λόγω της συμπεριφοράς μου με κορόιδευαν και μου έκαναν bullying. Δεν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνικός, δεν είχα πολλούς φίλους» αναφέρει ο 30χρονος Ορφέας.
Και συνέχισε: «Για όλα αυτά δεν μιλούσα σε κανέναν. Μόνος μου τα αντιμετώπιζα. Τα κρατούσα μέσα μου και απλά προσπαθούσα να τα “γειώσω”. Και στο Λύκειο μου έκαναν bullying, είχα και μερικά παραπάνω κιλά… ήταν πιο εύκολο. Μου είχαν πετάξει ακόμα και πέτρα. Δεν άντεχα εκεί και φυσικά δεν μπορούσα να προχωρήσω τη ζωή μου.
Το 2011 μετά από πολλές εσωτερικές διαμάχες αποφάσισα ότι πρέπει να το πω στους γονείς μου. Μέχρι τότε είχα δεν είχα βρει το θάρρος να κάνω σεξ. Ήθελα να κάνω σεξ αλλά στην επαρχία που έμενα δεν είχα επιλογές. Πολλοί το κρατούσαν κρυφό και δεν είχα επιλογές. Πρώτα από όλους το είπα στη μητέρα μου, η οποία αρχικά σοκαρίστηκε. Στην αρχή δεν μπορούσε να το πιστέψει και φώναζε.
Μετά από λίγο ηρέμησε και μου είπε ότι το είχε καταλάβει. Μετά είχε έλθει η σειρά του πατέρα μου. Του είπα ότι είμαι γκέι και εκείνος φυσικά δεν το πήρε ψύχραιμα. Στην αρχή υπήρχε σοκ και ένταση και νόμιζαν ότι είχαν κάνει κάτι λάθος, ότι δεν είχα πάρει αρκετή αγάπη από τον πατέρα μου και όλα αυτά με οδήγησαν στο να γίνω γκέι. Μετά από τρεις μέρες σιωπής, ξεκινήσαμε να μιλάμε. Μου ζήτησαν να είμαι διακριτικός για να μην το μάθει κανείς μιας και είμαστε κλειστή κοινωνία. Από τότε δεν έχει αναφερθεί το παραμικρό. Δεν έχουμε ξανασυζητήσει τίποτα και έχουμε καλές σχέσεις».
Ο έρωτας την εποχή των social media
Ο Ορφέας μιλάει για τον έρωτα, τον ιδανικό σύντροφο αλλά και για τις σχέσεις στην εποχή των social media.
«Την πρώτη φορά που έκανα σεξ ήταν στην Πάρο όταν είχα πάει για σεζόν, την ίδια χρονιά που το είπα στους γονείς μου. Αποφάσισα ότι είχε έλθει η στιγμή και πως πρέπει να γίνει. Μετά από λίγους μήνες αποφάσισα να βγω από τη γυάλα μου και να μετακομίσω στην Αθήνα. Άλλωστε είχαμε ένα σπίτι εδώ οπότε τουλάχιστον δεν θα είχα ενοίκιο. Ήλθα στην Αθήνα και βρήκα μία δουλειά. Ξεκίνησα να βγαίνω, να κάνω φίλους και να κινούμε σε κύκλους γκέι ανθρώπων.
Μέχρι τότε δεν είχα κανέναν να μου εξηγήσει ή να μου δείξει κάποια πράγματα… για το πως ή το που θα μπορούσα να φλερτάρω κλπ. Άρχισα να περιποιούμαι περισσότερο τον εαυτό μου και να προσέχω το σώμα του. Πλέον είχα βρει το στυλ μου. Έκανα τις πρώτες σχέσεις μου, στην Αθήνα ένιωθα ελεύθερος. Δεν κρυβόμουν.
Σίγουρα και εδώ έχουν συμβεί περιστατικά ομοφοβικής βίας αλλά δεν υπάρχει η καταπίεση που υπάρχει σε μία πιο μικρή κοινωνία. Νομίζω ότι λόγω ότι μεγάλωσα στην επαρχία μου έχει κολλήσει και το μικρόβιο της διακριτικότητας… Είμαι πάντα μαζεμένος, πιο μετρημένος, δε θέλω να δίνω δικαιώματα. Βέβαια, πιστεύω ότι σιγά σιγά προσπαθώ να ξεπεράσω όλα αυτά που με κρατούν πίσω και ίσως κάποια στιγμή να γίνω πιο εκδηλωτικός σε δημόσιους χώρους.
Αυτή τη στιγμή είμαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο που δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί. Γνωριστήκαμε μέσω Instagram. Όλα ξεκίνησαν από ένα μήνυμα και μέσα σε λίγο διάστημα μιλάγαμε συνέχεια, όλη μέρα. Πήγαμε για καφέ και από τότε είμαστε μαζί. Έχει τα γνωρίσματα του ιδανικού συντρόφου για μένα… Νοιάζεται, ξοδεύει χρόνο για να με δει, είναι κοινωνικός και με φροντίζει. Ξέρεις, στην εποχή των social media κάπως έχει χαθεί η αγάπη και ο ρομαντισμός και οι σχέσεις περνάνε τεράστια κρίση. Είναι πολλοί οι πειρασμοί εκεί έξω και το σεξ έχει γίνει πολύ εύκολο για όλους.Ένα μήνυμα στο Instagram φτάνει για να προχωρήσει η γνωριμία και όλο αυτό να οδηγηθεί σε one night stand ή σε σχέση».
Η γραμμή υποστήριξης και η εθελοντική δράση για τους οροθετικούς
Με αφορμή διάφορα περιστατικά ομοφοβικής βίας αλλά και εκφράσεις μίσους ο Ορφέας εξηγεί ότι υπάρχει ειδική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης για γκέι, λεσβίες, αμφί και τρανς, νέες και νέους.
«Προσωπικά δεν με νοιάζει αν με λένε π@στη ή κάτι τέτοιο. Δεν είμαι εγώ το πρόβλημα. Αν κάποιος δεν μπορεί να δεχτεί τη διαφορετικότητα είναι δικό του θέμα και είναι πάρα πολλά πράγματα που φταίνε. Τα πρότυπα, τα media και η πορνογραφία βοηθούν στο να “χτίζεται” μία εικόνα για τους ομοφυλόφιλους άντρες. Ξέρεις, ο καθένας λέει τα δικά του για τα ομόφυλα ζευγάρια, για το σύμφωνο συμβίωσης, για την υιοθεσία για το πώς γίνεται κάποιος γκέι κλπ. Θα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση στα σχολεία, να μην υπάρχει φόβος, να μπορεί ένα ομοφυλόφιλο παιδί να διαχειριστεί και να υποστηρίξει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Υπάρχει αυτή τη στιγμή ειδική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης 1528 για γκέι, λεσβίες, αμφί και τρανς νέους και νέες. Αυτή η γραμμή παρέχει ολοκληρωμένη ειδική συμβουλευτική ενημέρωση και ψυχολογική υποστήριξη αναφορικά με την αποδοχή του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και της ταυτότητας φύλου τους, αλλά και την ορθή διαχείριση περιστατικών αρνητικής διάκρισης σε σχέση με το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, στην οικογένεια, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και στον εργασιακό χώρο.
Επιπλέον εγώ είμαι εθελοντής στη “Θετική Φωνή” όπου είναι μία ΜΚΟ που ενημερώνει, βοηθάει και υποστηρίζει οροθετικούς. Οι οροθετικοί αντιμετωπίζουν διπλό ρατσισμό ενώ ακόμα και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο ιός HIV προέρχεται και αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους. Εμείς πηγαίνουμε σε σχολεία ενημερώνουμε για τον ιό και μοιράζουμε προφυλάξεις».