Γραφικά χωριά και όμορφες πόλεις του εξωτερικού που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην Ελλάδα

Έχει αποδειχθεί αρκετές φορές ότι μια φωτογραφία μπορεί να είναι τόσο παραπλανητική, ώστε να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως αυτό που αντικρίζεις είναι πραγματικό. Το ίδιο θα λέγαμε ότι ισχύει και για κάποια μέρη στον κόσμο, τα οποία δεν σε κάνουν να αναρωτηθείς αν αυτό που βλέπεις είναι αληθινό, αλλά αν αυτό που βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια βρίσκεται στην… Ελλάδα!

Εικόνες με πάλλευκα σπίτια με χρωματιστά πορτοπαράθυρα και ανθισμένες βουκαμβίλιες, που συναντά κανείς στις Κυκλάδες, αντικρίζει και στην Τυνησία. Σημεία με πιο άγρια ομορφιά με κτίρια σε γήινες αποχρώσεις που χαρακτηρίζουν την υπέροχη Μάνη μας, μπορεί να απολαύσει και στη Σικελία. Χωριά με αρχοντικά κτίσματα και γραφικά σοκάκια που παραπέμπουν στην αρχοντική Κέρκυρα αλλά βρίσκονται στη Γαλλική Ριβιέρα. Παραθαλάσσιοι οικισμοί σχεδόν πανομοιότυποι με τις Σπέτσες ξελογιάζουν τον επισκέπτη της Πορτογαλίας.

Συγκεντρώσαμε, λοιπόν, πέντε σημεία στον κόσμο που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην Ελλάδα και όμως συναντώνται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την χώρα μας.

Όλη η πεμπτουσία του ελληνικού καλοκαιριού αποτυπώνεται στο μεγαλείο της στις εικόνες που αντικρίζει κανείς στο Sidi Bou Said, το γραφικό χωριό στο βόρειο τμήμα της Τυνησίας. Αδιαμφισβήτητα από τα μέρη που όχι μόνο μοιάζουν με την Ελλάδα, αλλά σε κάνουν να αναρωτηθείς αν όντως βρίσκεσαι σε αυτή.

Το χωριό με τα χαρακτηρισιτκά πάλλευκα κτίρια, τα μπλε πορτοπαράθυρα και τους τρούλους, σε μερικά σημεία του, παραπέμπει σε κάποιο από τα υπέροχα κυκλαδονήσια μας. Σκαρφαλωμένο στην κορυφή ενός απότομου βράχου, το χωριό με τα λευκά σπίτια και τα καφασωτά μπαλκόνια, τις χρωματιστές βουκαμβίλες και τα γραφικά δρομάκια, ατενίζει το απέραντο γαλάζιο και χαίρει άπλετης θέας στο ονειρικό ηλιοβασίλεμα.

Στα όσα αξίζει να κάνει ο επισκέπτης του, να περπατήσει στα πλακόστρωτα σοκάκια και να χαζέψει στα τουριστικά μαγαζάκια με σουβενίρ και έργα καλλιτεχνών, καθώς και να επισκεφτεί κάποιον από τους παραδοσιακούς αραβικούς καφενέδες για μια μοναδική εμπειρία.

Αν υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που εκ πρώτης όψεως όχι απλά παραπέμπει, αλλά σε κάνει να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι όντως στην Ελλάδα, αυτό δεν είναι άλλο από το Ferragudo, στην φημισμένη επαρχία της Algarve, στο νοτιότερο άκρο της Πορτογαλίας. Μόλις αντικρίσει κανείς το παραλιακό μέτωπο του χωριού μεταφέρεται αυτόματα στις αρχοντικές Σπέτσες, στο σημείο με τα καπετανέικα αρχοντικά από το παλιό λιμάνι προς την Ντάπια. Από την άλλη το εσωτερικό του χωριού με τα στενά σοκάκια και τα λευκά κτίσματα με τις χρωματιστές λεπτομέρειες θυμίζουν κάτι από την Απολλωνία της Σίφνου, του πιο όμορφου οικισμού του νησιού των Κυκλάδων.

Τα λευκά διώροφα σπίτια με τις κόκκινες κεραμοσκεπές και το γραφικό λιμανάκι ακριβώς μπροστά τους αποτελούν το σήμα κατατεθέν του χωριού, που έχει καταφέρει να μείνει ανέγγιχτο από τον μαζικό τουρισμό της ευρύτερης περιοχής.

Διατηρώντας σε μεγάλο μέρος την παραδοσιακή του γοητεία, μοιάζει σαν «τη μύγα μέσ΄το γάλα» αν σκεφτεί κανείς ότι είναι περιτριγυρισμένο από δημοφιλή τουριστικά θέρετρα της χώρας όπως τα Portimao και Praia da Rocha.

Για όσους θέλουν να το ανακλύψουν εκ των έσω και να μην μείνουν μόνο στην πρώτη «εξωτερική» παραθαλάσσια εικόνα του, από την ακτή ξεκινάει ένα μικρό, παλιό καλντερίμι γεμάτο με ασβεστωμένα σπίτια που οδηγεί στο παλιό χωριό. Στο τέλος της διαδρομής στην κορυφή του λόφου βρίκσεται η εκκλησία του χωριού, απ’ όπου η θέα φτάνει μέχρι τον ποταμό και την κοντινή παραλία Praia da Angrinha.

Μαζί με την γοητεία του παλιού χωριού δέλεαρ του Ferragudo αποτελούν και οι όμορφες παραλίες που συναντά κανείς σε κοντινή απόσταση. Η βασική παραλία της πόλης θεωρείται η Praia Grande, μια ακτή με χρυσαφένια άμμο και ήρεμα νερά για ασφαλές κολύμπι.

Χτισμένη πάνω σε απόκρημνα, κάθετα βράχια, πάνω από το εντυπωσιακό φαράγγι του El Tajo που ξεπερνάει τα 100 μέτρα σε ύψος και διασχίζεται από τον ποταμό Río Guadalevín που χωρίζει στα δύο την πόλη, η Ρόντα είναι μια πόλη με δραματικές εικόνες και επιβλητικά τοπία που κόβουν την ανάσα. Ενώ και η ιστορία της που χάνεται στα βάθη των χρόνων, ξεκινώντας από τον 9ο αιώνα, παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον γεμάτη με παράνομους ληστές, αντάρτες πολεμιστές και επαναστάτες.

Πρόκειται για έναν αρκετά δημοφιλή προορισμό στην επαρχία της Μάλαγα, στην Ανδαλουσία, στο νότιο τμήμα της Ισπανίας, που αν και δεν είναι παραθαλάσσιος συγκεντρώνει κάθε χρόνο αμέτρητους τουρίστες, δυσανάλογους με το μικρό μέγεθός της.

Το βασικό χαρακτηριστικό της, εκτός από τις δραματικές εικόνες με τα επιβλητικά βράχια του φαραγγιού, αποτελούν τα πάλλευκα παραδοσιακά σπίτια με τις χαρακτηριστικές κεραμιδοσκεπές και τα γραφικά, στενά, πλακόστρωτα σοκάκια στην συνοικία της Παλιάς Πόλης, La Ciudad, που θυμίζουν κάτι από Ελλάδα.

Η Ρόντα αποτελεί την γενέτειρα των ταυρομαχιών στα τέλη του 18ου αιώνα, ενώ εδώ βρίσκεται και η αρχαιότερη, ίσως, αρένα ταυρομαχιών σε ολόκληρη τη χώρα, η Plaza de toros, που δημιουργήθηκε το 1779.

Η «λευκή πόλη» της Ισπανίας, όπως πολλοί την αποκαλούν, λατρεύτηκε από Αμερικανούς καλλιτέχνες όπως οι Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Όρσον Γουέλς -με τον τρόπο τους συνέβαλαν στην «διαφήμιση» της Ρόντα εκτός ισπανικών συνόρων- οι οποίοι πέρασαν πολλά από τα καλοκαίρια τους σε αυτήν, γράφοντας για την ομορφιά της πόλης και τις διάσημες παραδόσεις των ταυρομαχιών.

Σημείο αναφοράς της, επίσης, και η υπέροχη θέα που προσφέρει από το φρούριό της.

Το ορεινό χωριό Collobrieres, στην επαρχία Alpes-Côte d’Azur, στις νοτιοανατολικές ακτές της Γαλλίας, μεταφέρει τον ταξιδιώτη στα όμορφα σοκάκια της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας. Εδώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχου γραφικές εικόνες που θυμίζουν πολύ το Καμπιέλο, την παλαιότερη συνοικία της πόλης, με όμορφα αρχοντόσπιτα και λαβυρινθώδη σοκάκια. Το μεσαιωνικό χωριό στην καρδιά των λόφων Massif des Maures, που δημιουργήθηκε τον 12ο αιώνα γύρω από ένα μεσαιωνικό τείχος (σήμερα δεν υπάρχει) διασχίζεται από ένα όμορφο ποτάμι και αποτελεί μια ήρεμη και γαλήνια επιλογή μακριά από την πολύβουη Γαλλική Ριβιέρα.

Ο κεντρικός δρόμος του χωριού είναι γεμάτος με πλατάνια, λιθόστρωτα πεζοδρόμια, μερικά τουριστικά μαγαζάκια καθώς και κάποια ελκυστικά εστιατόρια. Αυτό, ωστόσο, που χαρακτηρίζει το Collobrieres δεν είναι άλλο από τις καστανιές και τους καρπούς τους -πολλοί το αποκαλούν και «πρωτεύουσα» του κάστανου-, με τους οποίους παρασκευάζουν ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους -από παγωτό μέχρι και σούπες.

Οι λάτρεις της φύσης έξω από το χωριό θα ανακαλύψουν αμέτρητα, υπέροχα μονοπάτια για πεζοπορία, ενώ η άγρια φύση που χαρακτηρίζει την περιοχή Massif des Maures σίγουρα εντυπωσιάζει και τους πιο δύσπιστους.

Με έντονο το ελληνικό στοιχείο το νησί της Σικελίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μια «μικρή Ελλάδα». Ένα από τα χωριά της που μόλις το αντικρίσει κανείς του δημιουργείται η αίσθηση ότι βρίσκεται στην Ελλάδα και όχι στο γειτονικό νησί της Ιταλίας, το Cefalu στην επαρχία του Παλέρμο, που βρέχεται από το Τυρρηνικό πέλαγος και απέχει 70 χλμ. από την πόλη του Παλέρμο. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η ελληνική προέλευση του ονόματος του μικρού παραθαλάσσιου χωριού, στα ελληνικά σημαίνει «κεφάλι», το οποίο, ωστόσο, δεν αναφέρεται πουθενά στα έργα του Θουκυδίδη, ο οποίος δηλώνει ξεκάθαρα ότι η Χιμέρα ήταν η μόνη ελληνική αποικιία σε αυτή την ακτή της Σικελίας.

Οι εικόνες που θα αντικρίσει κανείς εδώ προσιδιάζουν περισσότερο στο τοπίο της πανέμορφης Μάνης, κυρίως το παραθάλασσιο μέτωπο του χωριού, λιγότερο άγριο, ωστόσο, και περισσότερο γλυκό. Παραδοσιακά σπίτια στο σημείο που σκάει το κύμα και ένα μικρό, γραφικό λιμανάκι που κλέβει τις εντυπώσεις.

Το Cefalu είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ιταλίας και από τους πιο πολυσύχναστους προορισμούς για καλοκαιρινές διακοπές στη Σικελία. Πάνω από την μικρή πόλη δεσπόζει ένας μνημειώδης βράχος σε ύψος 270 μέτρων, γωνστός και ως το «ακρωτήριο του Ηρακλή», πάνω στον οποίο ορθώνεται ο ναός της Ντιάνας, ένα μεγαλιθικό κτίριο που συνδέεται με τη λατρεία του νερού. Η θέα από το συγκεκριμένο σημείο πραγματικά κόβει την ανάσα. Η ιστορική συνοικία του χωριού βρίσκεται στη σκιά του βράχου, η καρδιά της οποία χτυπά γύρω από τον εντυπωσιακό, καθεδρικό ναό της.

Στα όσα σίγουρα πρέπει να ζήσει κανείς εδώ η απογευματινή βόλτα κατά μήκος της παραλίας και η στάση σε κάποια από τα παραθαλάσσια εστιατόρια με τα φρέσκα ψάρια την ώρα του ηλιοβασιλέματος πάνω από το φωτισμένο γραφικό λιμανάκι.

Πηγή