Ο δημοσιογράφος Εργκίν Κονούσκεβερ, δύο μέρες μετά, συνελήφθη από την Εθνική Φρουρά στην κατοχή του οποίου βρέθηκε το φωτογραφικό υλικό. Ο Κονούσκεβερ δημοσίευσε αργότερα τις φωτογραφίες στην τουρκική εφημερίδα “Μιλιέτ”. Η φωτογραφία-ντοκουμέντο με τους πέντε Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους, δημοσιεύτηκε πάρα πολλές φορές τόσο στον κυπριακό όσο και στον διεθνή τύπο.
Οι πέντε Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι ήταν:
Κορέλης Αντωνάκης του Μιχαήλ 30 ετών από την Κυθρέα
Σκορδής Χριστόφορος του Γεωργίου 25 ετών από το Δάλι
Παπαγιάννης Ιωάννης του Χαραλάμπους 24 ετών από την Αγλανζιά
Χατζηκυριάκος Ιωάννης του Χαραλάμπους 19 ετών από την Αμμόχωστο
Νικολάου Πανίκος του Χρυσοστόμου 26 ετών από το Έξω Μετόχι
Υπηρετούσαν στο 398 Τάγμα Πεζικού και ήταν γονατιστοί με τα χέρια πίσω από το κεφάλι περικυκλωμένοι από Τούρκους στρατιώτες. «Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πέντε άντρες πρέπει να δολοφονήθηκαν μεταξύ 12:00-12:30 μετά το μεσημέρι» έγραφαν διάφορες εφημερίδες τότε.
Τον Αύγουστος του 2009…
Τα λείψανα των πέντε Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων βρέθηκαν στις εκταφές που διενεργεί η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ), σε ένα πηγάδι στο κατεχόμενο χωριό Τζιάος. Ο Ξενοφών Καλλής, βοηθός του εκπροσώπου της Ελληνοκυπριακής πλευράς στην ΔΕΑ, δήλωσε τότε ότι για την ταυτοποίηση των λειψάνων ενημερώθηκαν οι οικογένειες των πέντε και πρόσθεσε ότι βρέθηκαν τα λείψανα ακόμη 19 προσώπων.
Η ιστορία του 26χρονου Πανίκου Χρυσοστόμου, του ήρωα χωρίς πουκάμισο.
Ο Πανίκος γεννήθηκε στις 3/2/1948 στo Έξω Μετόχι (κατεχόμενο χωριό της Επαρχίας Λευκωσίας) και είχε 3 αδέλφια. Ήταν πολύ ξεχωριστός άνθρωπος, έξυπνος και ευγενικός. Είχε καλή ψυχή και απίστευτο χιούμορ. Του άρεσε πολύ η μουσική, είχε εξαιρετική φωνή και έπαιζε μπουζούκι (αυτοδίδακτος). Οι συγγενείς και οι φίλοι όταν τον άκουγαν να τραγουδά ενθουσιαζόντουσαν. Ήταν αρραβωνιασμένος με την γνωστή ζωγράφο Ήβη Αχνιώτου και ζούσαν στην Άχνα.
Η Ήβη Αχνιώτου αναφέρει στο ant1ıwo:
«Αρραβωνιαστήκαμε το 1972 και το καλοκαίρι του 1974 θα παντρευόμασταν. Χτίσαμε σπίτι στην Άχνα και θα μετακομίζαμε λίγες μέρες πριν τον γάμο. Ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι μέχρι που ήρθε ο πόλεμος και μαζί με εκείνον, πήρε και όλα τα όνειρά μας…
Δεν φοβόταν, αγαπούσε την πατρίδα του και ήθελε να πολεμήσει τον κατακτητή. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Πανίκος έτρεξε από τους πρώτους και στη διάρκεια της πρώτης φάσης της εισβολής, υπηρέτησε στην περιοχή Λάρνακας. Μετά την εκεχειρία και πριν από το ξέσπασμα της δεύτερης φάσης, ήρθε στο σπίτι με άδεια.
Όταν τελείωσε η άδεια και έπρεπε να επιστρέψει, μου είπε ότι ήθελε να πάει στη μονάδα του, που ήταν στην περιοχή της Κυθρέας. Θα πήγαινε να πάρει το φύλλο πορείας του. Θυμάμαι που στο δρόμο βρήκαμε έναν Έλληνα αξιωματικό και μας είπε ότι δεν είναι ανάγκη να πάει στη μονάδα του και ότι το ίδιο είναι, όπου κι αν καταταγεί. Ο Πανίκος επέμενε.
Με αποχαιρέτησε και μου είπε: «Mην ανησυχείς σε λίγες μέρες θα γυρίσω». Ήμουν σίγουρη πως σε λίγες μέρες θα γυρνούσε πίσω αλλά δυστυχώς… Έφυγε στις 3 Αυγούστου από το σπίτι μας και δεν γύρισε πίσω ποτέ ξανά.
Τον Σεπτέμβρη, είδα στην εφημερίδα την φωτογραφία και έπαθα σοκ. Χάρηκα όμως γιατί σκέφτηκα ότι, για να τους φωτογραφίσουν δεν θα τους σκοτώσουν αλλιώς γιατί να τους φωτογραφίσουν. Έλεγα μέσα μου: «Ευτυχώς είναι ζωντανός». Έλεγα ότι κάπου μπορεί να τον έχουν, σε κάποια φυλακή, σε κάποια καταναγκαστικά έργα ή να είναι κάπου άρρωστος. Με τίποτα δεν ήθελα να πιστέψω ότι τον σκότωσαν. Ήμουν σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα γυρνούσε πίσω, θα τον συναντούσα ξανά…
Όλοι μου έλεγαν πως έπρεπε να φτιάξω τη ζωή μου, να προχωρήσω, να κάνω οικογένεια αλλά δεν ήθελα, τον περίμενα…
Όταν με πήρε τηλέφωνο ο αδελφός του το 2009 για να μου πει ότι βρέθηκαν τα λείψανα και των πέντε στις εκταφές που διενεργεί η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Χάθηκε κάθε ελπίδα που με κρατούσε ζωντανή, γέρασα απότομα…
Από τότε ζωγράφισα αρκετούς πίνακες με θέμα την εισβολή».
Οι πίνακες της Ήβης με θέμα τα τραγικά γεγονότα του 74, συγκίνησαν ολόκληρη την Κύπρο. Με αυτούς τους πίνακες, έκανε έκθεση στο Λονδίνο τον Ιούλη του 1992, κατόπιν προσκλήσεως του Θεάτρου Τέχνης στα πλαίσια της Κυπριακής εβδομάδας.