Ο Σταύρος Ξενίδης παντρεύτηκε δύο φορές την ίδια γυναίκα με απόσταση 20 χρόνων

«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» και στη ζωή του Σταύρου Ξενίδη φαίνεται πως βρήκε πλήρη εφαρμογή. Αν πράγματι η μοίρα έχει για τον κάθε άνθρωπο γραμμένα, αυτά είναι τότε καταδικασμένα να γίνουν, όσα εμπόδια και αν εμφανισθούν στο διάβα της ζωής.

Κάπως έτσι, άλλωστε, συνέβη και στη ζωή του σπουδαίου ηθοποιού. Ενός καλλιτέχνη που έλαμψε ως δευτεραγωνιστής στον ελληνικό κινηματογράφο, δίνοντας το παράδειγμα, αλλά και αποδεικνύοντας πως για να γίνεις πρωταγωνιστής στην καρδιά του κοινού, δεν είναι πάντα απαραίτητο να είσαι το πρώτο όνομα στη μαρκίζα.

Αλλά ας πάμε στης μοίρας του τα γραμμένα, που μάλλον εκείνη εξ’ αρχής τον προόριζε να ασχοληθεί με την υποκριτική, αλλά και να περάσει τη ζωή του με μία συγκεκριμένη γυναίκα, την Μαργαρίτα Λαμπρινού. Με την επίσης, ηθοποιό παντρεύτηκαν δύο φορές – σε απόσταση 20 χρόνων – κι έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του, το 2008.

Ο Σταύρος Ξενίδης είδε το πρώτο φως της ζωής στην Κωνσταντινούπολη, στις 8 Μαρτίου το 1923. Ο πατέρας του ήταν γεννημένος στην Άγκυρα και εργαζόταν ως γυναικολόγος στην Πόλη, ενώ η μητέρα του ήταν από την Καισαρεία. Τέσσερα χρόνια μετά η οικογένεια Ξενίδη αποφάσισε να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και να έρθει στην Αθήνα, το 1927.

Αρχικά, εγκαταστάθηκαν στο Κουκάκι, ενώ αργότερα μετακόμισαν στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου και μεγάλωσε ξέγνοιαστα ο ηθοποιός. Πήγε στο σχολείο, ενώ φοίτησε στη Λεόντειο σχολή με κόπο την τελευταία τάξη, αφού ήρθε η γερμανική κατοχή. Όταν πήρε το απολυτήριο, ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα.

Μία καλή δουλειά και με προοπτικές να αποκτήσεις ακόμα και τη δική σου επιχείρηση. Αλλά τον ίδιο δεν τον ενδιέφερε, αφού από μικρός ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή του: να γίνει ηθοποιός. Βέβαια, όπως συνέβη σε πολλές περιπτώσεις καλλιτεχνών, η οικογένειά του και δη ο πατέρας του ούτε που ήθελε να ακούσει για τα σχέδια του μοναχοπαιδιού τους να γίνει θεατρίνος.

Αλλά ο Σταύρος Ξενίδης ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει το όνειρό του. Έτσι, πήγε και γράφτηκε κρυφά στη Δραματική Σχολή του Καρόλου Κουν. Έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο τον Οκτώβρη του 44 στην παράσταση «Στο βυθό», αλλά η σεζόν δεν ολοκληρώθηκε λόγω των Δεκεμβριανών.

Και δύο χρόνια αργότερα, ήρθε ο στρατός κι έβαλε φρένο στο ξεκίνημά του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπηρέτησε για 4 ολόκληρα χρόνια. Ο λόγος; Όπως είχε εξηγήσει ο ίδιος: «Απέλυαν σταδιακά τους στρατιώτες, για να μη δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα. Εγώ ήμουνα από τους τελευταίους, γιατί σαν αποθηκάριος έπρεπε να παραδώσω».

Και αφού ολοκληρώνει τη θητεία του επιστρέφει γεμάτος όνειρα και σχέδια για το μέλλον του. Και παρ’ όλα τα όποια – μικρά ή μεγάλα – εμπόδια που βρέθηκαν στο διάβα του, εκείνος ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει το όνειρό του στην υποκριτική. Και κάπου εκεί, ξεκίνησε η συνεργασία του στο θέατρο Μουσούρη. Μία πορεία που έγραψε πολλά χρόνια, συγκεκριμένα 25, ενώ ο ίδιος ο Ξενίδης είχε χαρακτηρίσει την επαφή του με τον Μουσούρη, ως την «πιο ευτυχισμένη, θεατρικά, περίοδο της ζωής του».

Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1954 έκανε το ντεμπούτο του στο μεγάλο πανί στην ταινία η «Ωραία των Αθηνών». Έκτοτε, υπηρέτησε τόσο το θέατρο όσο και τον ελληνικό κινηματογράφο με πίστη και αφοσίωση. Και μπορεί να ήταν σε δεύτερους ρόλους, όμως, κατάφερνε πάντα να ξεχωρίζει. Και να μείνει στη συνείδηση του κόσμου.

Θα μπορούσε να ήταν η ιστορία ενός μυθιστορήματος. Ή το σενάριο μιας αισθηματικής ταινίας. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία αγάπης του Σταύρου Ξενίδη με τη σύζυγό του Μαργαρίτα Λαμπρινού είναι συγκινητική και από εκείνες που λες… το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Άλλωστε, οι δυο τους ήταν μοιραίο να είναι μαζί, κόντρα στα εμπόδια που έβαζε η ζωή.

Οι δυο τους παντρεύτηκαν το 1955 αλλά για λόγους που μόνο εκείνοι γνώριζαν, χώρισαν έναν χρόνο μετά. Και 20 χρόνια μετά οι δρόμοι τους συναντήθηκαν και πάλι. Ξενίδης και Λαμπρινού είπαν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη τους, αποφασίζοντας να παντρευτούν ξανά.

Πιο ώριμοι, σίγουροι για τα αισθήματά τους και τα θέλω τους, ένωσαν και πάλι τις ζωές του. Κι έμειναν μαζί, αχώριστοι και αγαπημένοι μέχρι το Νοέμβριο του 2008, όταν ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή.

Τα τελευταία χρόνια της κοινής τους ζωής τα πέρασαν στο Γηροκομείο Αθηνών. Ο Σταύρος Ξενίδης μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη, η υγεία του επιβαρύνθηκε πολύ, χρειαζόταν βοήθεια κι έτσι το αγαπημένο ζευγάρι πέρασε την πόρτα του Γηροκομείου.

 

Πηγή