Οι τραγικές ιστορίες ζωής των πρωταγωνιστών στις Άγριες Μέλισσες

Το 1899 ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε ότι «η ζωή μιμείται την τέχνη πολύ καλύτερα από ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή». Και πόση αλήθεια κρύβουν τα παραπάνω λόγια του Ιρλανδού λόγιου, αφού ουκ ολίγες φορές τα έχουμε δει να επιβεβαιώνονται σε διάφορες εκφάνσεις και με διαφορετικούς τρόπους.

Για κάποιους από τους πρωταγωνιστές της σειράς του ΑΝΤ1, Άγριες Μέλισσες η ρήση του Ουάιλντ επιβεβαιώθηκε με τρόπο τραγικό, μιας και οι ιστορίες της προσωπικής τους ζωής είναι ένα θλιβερό ακόμη και τραγικό σενάριο.

Στην πετυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 (επιστρέφει στις 14 Σεπτεμβρίου με νέα επεισόδια) υποδύεται με τρόπο υποδειγματικό τον σκληρό, άκαρδο και αδίστακτο Δούκα Σεβαστό. Στην πραγματικότητα, ο Λεωνίδας Κακούρης ως χαρακτήρας εννοείται πως δεν έχει σχέση με τον τηλεοπτικό ήρωα.

Το μόνο που τους δένει, είναι πως και οι δύο ένιωσαν τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας αγαπημένου προσώπου. Ο Δούκας στις Άγριες Μέλισσες έχασε τον γιο του Στέργιο. Ο Κακούρης πρώτα έζησε την απώλεια της αδελφής του και μετά του πατέρα του.

Όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί, η αδελφή του έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 9 ετών ενώ εκείνος ήταν 13.

«Πολλά δύσκολα πράγματα έχω να διηγηθώ για τα παιδικά μου χρόνια… Η αδελφή μου, η Κωνσταντίνα, όταν ήταν κοριτσάκι είχε πάρει ένα ρόδι να το πάει απέναντι στη γειτόνισσα, στο χωριό. Πέρασε αυτοκίνητο, τη χτύπησε, νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο του Αγρινίου. Κάτι δεν έγινε σωστά. Μετά από κάποια χρόνια εμφάνισε κρίση επιληψίας, μπήκε στο «Αγία Σοφία» και δεν βγήκε. Με την αδελφή μου είχαμε ενωθεί δύο χρόνια. Ήμασταν χώρια. Οι γονείς στη Γερμανία, εγώ σε μια θεία», είχε πει για τον θάνατο της αδελφής του.

Λίγα χρόνια μετά ήρθε ο θάνατος του πατέρα του, τον οποίο ο ηθοποιός έμαθε με τρόπο βίαιο, ενώ τα επόμενα χρόνια ήταν για εκείνον πολύ δύσκολα.

«Έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρός. Ήμουν 18 χρονών. Ήταν σε ηλικία 47 ετών ο πατέρας μου. Το έμαθα πολύ βίαια. Πήγα στο Πολυτεχνείο να δω αν πέρασα στο Πολιτικό της Νομικής. Έφυγα πετώντας μέχρι την πλατεία Βάθης που έμενε για να του πως ότι πέρασα και εκεί έμαθα πως σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Έτσι είναι η ζωή, περίεργη. Από τα 18 μέχρι τα 25 δεν είχα τη νιότη που θα έπρεπε… Για 4-5 χρόνια είχα έναν αγώνα για να μπορέσω να ξεχρεώσω το ταξί του πατέρα μου, γιατί ήταν μισό-μισό και ουσιαστικά κληρονόμησα, εκτός από το πένθος, και ένα χρέος», έχει εξομολογηθεί.

Στον χαρακτήρα της «Λενιώς», η Μαρία Κίτσου μπορεί να βρει αρκετά κοινά στοιχεία. Όμως, οι δυο τους έχουν ακόμη ένα κοινό στοιχείο: βίωσαν την απώλεια του πατέρα τους και ο θάνατος τούς στοίχισε.

Η ηθοποιός έχει μιλήσει για τη δική της θλιβερή προσωπική ιστορία και πώς η μοίρα στη δική της περίπτωση έγραψε το δικό της τραγικό σενάριο, μιας και η κηδεία του πατέρα της συνέπεσε με την πρεμιέρα της στο θέατρο σε ένα έργο με ιδιαίτερη σημασία.

«Ο μπαμπάς μου ήταν στρατιωτικός. Δεν μου έπαιρνε άλλα βιβλία, μόνο σχολικά, για να μην αποσπάται η προσοχή μου. Ήμουν άριστη μαθήτρια. Ήταν αυστηρός ο πατέρας μου. Το πρώτο εξωσχολικό βιβλίο που μου πήρε ήταν “Ο Ηλίθιος”. Του είπα ψέματα πως μας το ζήτησαν από το φροντιστήριο για την έκθεση. Στην πρώτη μου παράσταση στον “Ηλίθιο” αρρώστησε ο πατέρας μου, όταν κάναμε πρόβες.

Ήταν καλπάζουσα η ασθένεια. Δυστυχώς δεν με είδε ποτέ να παίζω. Η κηδεία του ήταν τη μέρα της πρώτης μου πρεμιέρας. Αυτού του έργου. Το φοβερό είναι ότι τότε θεσπίστηκε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Το 2007. Μετά από 5 χρόνια, την ίδια ημερομηνία της πρώτης πρεμιέρας, πήρα το βραβείο. Και έλεγα, μου το έκανε δώρο από πάνω» είχε εξομολογηθεί η ηθοποιός.

Επίσης, έχει πει και για τα συναισθήματα της: «Η είσοδός μου στο θέατρο ήταν λίγο δύσκολη. Θεωρώ ότι αν δεν είχα το θέατρο, θα τρελαινόμουν. Με έσωσε, δηλαδή, το ότι είχα να πάω στην παράσταση κάθε βράδυ, δηλαδή λίγο μάζεψε το μυαλό μου. Στο σπίτι, η κατάσταση ήταν -όπως καταλαβαίνεις- φοβερή. Είχα την αμέριστη συμπαράσταση όλων των παιδιών στον θίασο. Βέβαια, όταν τελείωνε η παράσταση, δεν μπορώ να σου περιγράψω τι συνέβαινε μέσα μου».

Όμως και η μητέρα της αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα με την όραση της.

«Έχει ένα πρόβλημα με την όρασή της, αλλά βλέπει κάθε μέρα τη σειρά, ενώ πριν κοιμόταν νωρίς. Είναι τόσο πολύ περήφανη… Βλέπει ελάχιστα και δυστυχώς επιδεινώνεται», έχει αποκαλύψει χαρακτηριστικά.

Στις Άγριες Μέλισσες υποδύεται την Θεοδοσία, αν και ο ρόλος της σύντομα θα κάνει τον κύκλο του στη σειρά. Ο λόγος για την Χριστίνα Χειλά – Φαμέλη, για την οποία πολλοί έχουν την ίδια απορία: για ποιο λόγο έχει δύο επίθετα.

Όπως έχει εξηγήσει η ίδια η ηθοποιός το Φαμέλη είναι της μητέρας της και έχει κρατήσει για συναισθηματικούς λόγους, μετά τον θάνατό της από καρκίνο.

«Έχω κρατήσει το επίθετο της μητέρας μου από τότε που την έχασα, για να την τιμήσω. Έφυγε από καρκίνο. Η μαμά μου το ήξερε πως θα γίνω ηθοποιός. Ήθελα να γίνω μπαλαρίνα όταν ήμουν μικρή. Σταμάτησα το μπαλέτο όταν έχασα την μητέρα μου. Είναι κάτι που ίσως έχω μετανιώσει», έχει εξομολογηθεί η νεαρή ηθοποιός.

Μάλιστα, πριν δύο χρόνια στη φονική φωτιά στο Μάτι η τηλεοπτική Θεοδοσία και η οικογένειά της από θαύμα δεν κάηκαν. Γλίτωσαν από τη φωτιά οικογενειακώς για λίγα λεπτά, μιας και ζουν στο Νέο Βουτζά και ήξεραν τα στενά για να διαφύγουν.

Ο Κωστής Σαββιδάκης υποδύεται τον παπά του Διαφανίου με τέτοιο υποδειγματικό τρόπο που θαρρείς ότι είναι και στη ζωή ιεράς. Και μπορεί κάτι τέτοιο να μην ισχύει, όμως, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί, έχει βιώσει στη ζωή του το θαύμα, μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.

Όπως έχει εξηγήσει ο ηθοποιός, είχε σοβαρό πρόβλημα με τα πνευμόνια του καθώς ήταν μανιακός καπνιστής και ήταν να μπει στο χειρουργείο για να αποφύγει τις χημειοθεραπείες. Πριν όμως, περάσει την πόρτα του νοσοκομείο, επισκέφτηκε τους Αγίους Ισιδώρους στο Λυκαβηττό κι εκεί βίωσε το θαύμα.

«Πριν πεντέμιση χρόνια έκανα μια εγχείρηση στα πνευμόνια, κάτι που δεν πρέπει να το γνωρίζετε γιατί είναι η πρώτη φορά που το λέω. Κάπνιζα γύρω στα τέσσερα πακέτα την ημέρα από τα 14 μου χρόνια. Κάποια στιγμή με έπιασε βήχας, πήγα να κάνω μια ακτίνα, πάω κάποια στιγμή στους Αγίους Ισιδώρους στο Λυκαβηττό, με σταυρώνει ο παπά Δημήτρης και μου λέει “πήγαινε να κάνεις μια εξέταση τώρα”. Κόλλησε ο Σταυρός στην πλάτη μου για ένα εικοσάλεπτο και δεν ξεκολλούσε. Το λέω πολύ ειλικρινά», δήλωσε σε συνέντευξή του.

Και είχε προσθέσει: «Κάνω την εξέταση και μου λέει η γιατρός, “μπαίνεις Παρασκευή και Δευτέρα εγχειρίζεσαι. Δεν θέλω να σε βάλω σε χημειοθεραπείες”. Μια υπέροχη επιστήμονας που βρήκε μια κύστη σαν αυγό! Έπρεπε να κόψω το τσιγάρο, κόβοντας το πήρα κιλά και… αν δεν πήγαινα στους Αγίους Ισιδώρους μπορεί να μην ήμουν ούτε στις Μέλισσες ούτε εδώ να τρώμε την παστούλα μας».

Ο ηθοποιός είχε κάνει και άλλη μία σοβαρή εγχείρηση μόλις στα 13 του χρόνια.

«Σε ηλικία 13 ετών έφτασα 120 κιλά. Έπαθα παραμόρφωση των οστών και στα δύο πόδια με αποτέλεσμα να χρειαστεί να σπάσουν το κόκαλο για να το επαναφέρουν στη θέση του και να μείνω τρεις μήνες στους γύψους», αποκάλυψε χαρακτηριστικά.

Στη σειρά είναι η οικονόμος των Σεβαστών, αυτή που μεγάλωσε τον Δούκα και τα παιδιά του. Η Αγορίτσα είναι από τους αγαπημένους χαρακτήρες στις Άγριες Μέλισσες και μπορεί να μην είναι πρωταγωνίστρια, όμως, με το ρόλο της έχει κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό.

Έτσι, είναι και στη ζωή της η Μαρία Αντουλινάκη, η οποία είχε και εκείνη τις «μαύρες» ημέρες της ζωής της, αφού έδωσε τη δική της δύσκολη μάχη με την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού, μετά τον θάνατο του πατέρα της.

«Η προτροπή του να βρεθώ στον ψυχολόγο ήταν της Μαρίας Καβογιάννη. Λατρεμένος άνθρωπος για εμένα, την αγαπώ πάρα πολύ πραγματικά. Με έβλεπε ότι υπέφερα, γιατί ήταν ακριβώς μετά τον θάνατο του μπαμπά και όλο αυτό έσκασε και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ενώ έδειχνα ότι είμαι ένα πολύ χαρούμενο πλάσμα μέσα στη δουλειά, έκλαιγα ξαφνικά, δεν ήμουν καλά» είχε αναφέρει σε συνέντευξή της.

Πηγή