Από τον Κώστα Μπουρούση
Μπορεί το ημερολόγιο να έγραφε 10 Απριλίου, όμως, στην πραγματικότητα ήταν σαν να ξημέρωνε η 11η Σεπτεμβρίου του ελληνικού gossip Τύπου. Η εμφάνιση σε καθημερινό ημερήσιο φύλλο της αναγγελίας του γάμου του τομεάρχη Άμυνας της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη Κικίλια με την Πολυξένη-Τζένη Μπαλατσινού ήρθε σαν απρόσμενη ριπή ανέμου. Και πήρε μαζί του το φύλλο συκής όλων όσων διατείνονται ότι γνωρίζουν την ντόπια σόου μπιζ καλύτερα κι από την παλάμη του χεριού τους, έχουν έγκυρο και διασταυρωμένο ρεπορτάζ και ειδίκευση στις celebrity αποκαλύψεις που γεννούν trending topics. Πώς γίνεται κανείς από εκείνους που έχουν μύτη λαγωνικού και οσφραίνονται τους διάσημους από τις φερορμόνες τους και μόνο να μην είχε την παραμικρή υπόνοια ότι ο χωρισμός Κικίλια-Μπαλατσινού ήταν fake και οι δυο τους βάδιζαν ολοταχώς προς τα σκαλιά της εκκλησίας;
Η Τζένη Μπαλατσινού, η οποία πολλάκις τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια, έχει ενσαρκώσει ρόλο Ιερού Δισκοπότηρου για τα media, κατάφερε αυτό που για άλλους μοιάζει ακατόρθωτο, αδύνατο, σισύφειο. Διαφύλαξε την ιδιωτική ζωή της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ξεγλίστρησε από τους παπαράτσι, απέφυγε να δει τη ζωή της να γίνεται για μία ακόμα φορά εξώφυλλο κρεμασμένο στα μανταλάκια των περιπτέρων. Τι δηλαδή; Έκατσε και κατέστρωσε κάποιο στρατηγικό σχέδιο προκειμένου να παραπλανήσει, να ξεγελάσει ή να θολώσει τα νερά; Δύσκολο. Ή μήπως άρχισε να ζει σε κάποιο λαγούμι όπου κανένας τηλεφακός φωτογράφου και κανένα drone δεν θα μπορούσε να την εντοπίσει; Απίθανο.
Μάλλον μαθημένη από τα παθήματα του παρελθόντος, αλλά και από το μέγεθος έκτακτου παραρτήματος που έλαβε η σχέση της όταν έγινε γνωστή -άλλοι τη χλεύασαν, κάποιοι την επικρότησαν, όλοι τη σχολίασαν- επέλεξε να ακολουθήσει έναν άλλο, ίσως όχι εύκολο, αλλά υπαρκτό δρόμο. Σταμάτησε τις συνεντεύξεις, έπαψε τις δημόσιες εμφανίσεις και τις κοσμικές παράτες -τουλάχιστον συνοδευόμενη από τον σύντροφό της- χάθηκε μέσα στο πλήθος των αρκετών εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στην Αθήνα. Και πέτυχε τον απόλυτο αιφνιδιασμό
Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς εάν η πρόθεσή της ήταν να πάρει το αίμα της πίσω για όσα πολλά -δίκαια ή άδικα- της έχουν προσάψει κατά καιρούς, όμως, μικρή σημασία έχει. Η εικόνα των σαστισμένων πανελιστών, αλλά και των συντακτών που μετά τη δημοσιοποίηση της αγγελίας πάλευαν να κάνουν τα πικρά γλυκά, να συνδέσουν τα ασύνδετα και να σερβίρουν την εικασία ως πληροφορία, ήταν η καλύτερη εκδίκηση. Η περίπτωσή της οφείλει να διδάσκεται σε σχολές διασημοτήτων -ειδικά σε όσους διαμαρτύρονται ότι παραβιάζεται (συνήθως με τη συγκατάθεσή τους) η ιδιωτικότητά τους- όταν και όποτε αυτές δημιουργηθούν. Και στα δικά σας.
Η Ελένη Μενεγάκη, η οποία, χωρίς να αλλάξει τη δομή της εκπομπής της ή να κάνει κάτι διαφορετικό φέτος, φαίνεται ότι απλά έκλεισε τ’ αυτιά της στις διάφορες φωνές που υποστήριζαν ότι κούρασε και ζητούσαν αλλαγή, χαλάρωσε και δείχνει να απολαμβάνει αυτό που κατέκτησε τόσα χρόνια!
Εντάξει, να δανειστείς την ιδέα από το trailer του «Πρωινού», να την προσαρμόσεις στα μέτρα σου, αλλά όταν η Φαίη Σκορδά και οι συνεργάτες της έλεγαν στον Γιώργο Λιάγκα την ατάκα «Αμάν ρε Γιώργο», ήταν καπάκι στην αδεξιότητά του. Το να τη λέει ο Τάσος Θεοδώρου στον Χάρη Αριστείδου, επειδή πριν πει την ατάκα του σβήνουν τα φώτα(;), ε δεν είναι δα και το πιο έξυπνο.
Έχει ψυχαγωγική εκπομπή το πρωί το ΡΙΚ1 και ονομάζεται «Όμορφη μέρα κάθε μέρα»! Όντως! Αλήθεια, σας λέω!
