Την ιστορία καθώς και τον βίο του γέροντα Γεδεών Κατουνακιώτη του Κύπριου με καταγωγή το Αυγόρου αναδεικνύει η οικογένειά του και συγκεκριμένα του Σταύρου Κλατσιά ο οποίος είναι αδελφός του, με αφορμή το Γεύμα Αγάπης για άπορες οικογένειες του Κέντρου Προσφοράς και Αγάπης που προσέφερε πρόσφατα.
Ο γέροντας Γεδεών Κατουνακιώτης, αναχώρησε το 1945 για το Άγιο Όρος και από τότε δεν βγήκε ποτέ στον κόσμο. Για 72 χρόνια ζούσε παρέα με την Παναγία και τους Αρχαγγέλους όπως έλεγε ο ίδιος.
Μέσα από τα γράμματά του ασπαζόταν εγκαρδίως και παρότρυνε τα αδέλφια του να κάνουν συνεχώς ελεημοσύνη. Μία από τις παραινέσεις του: “Η ελεημοσύνη καλύπτει πλήθος αμαρτιών, όλα τα χρηματά σας να τα στέλνετε εις τον Παράδεισον διά μέσου της Ελεημοσύνης”
Το Νοέμβριο του 2017 μετακόμισε στον παράδεισο.
Είχε πει κάποτε ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης για τον Γέροντα Γεδεών :
“Όταν είχα ακόμη τα γεροντάκια και τα διακονούσα, λίγο πιο πάνω από το κελί μας, ήταν ένας Γέροντας, ο πατήρ Γεδεών (Κύπριος την καταγωγή) ο οποίος όταν «κοιμήθηκε» ο Γέροντάς του, έμεινε μόνος του.
Έκανε τα καθήκοντά του, και επειδή ήταν «λεπτός άνθρωπος» δεν ήθελε να έρχεται στο κελί μας, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο και να μας απασχολεί. Ένα απόγευμα, ακούω κάποιον να χτυπάει έναν τενεκέ με ένα ξύλο.
Βγαίνοντας, βλέπω αυτόν το Γέροντα έξω από το κελί του και του λέω: «Γέροντα, θες κάτι;». Και μου απαντά: «Αυτό που θέλω, τώρα δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αργότερα θα το καταλάβεις».
Όταν «κοιμήθηκαν» όλοι οι πατέρες και ζούσα μόνος μου, τότε κατάλαβα γιατί χτυπούσε τον τενεκέ ο Γερο- Γεδεών. Ήθελε να ακούσει μια ανθρώπινη φωνή. Και αυτό ήταν μια παρηγοριά.
Ένα απόγευμα, βγήκα έξω και του φώναξα: «Εεε! Πάτερ Γεδεών!» Και μου λέει: «Ορίστε Γέροντα!» «Τώρα κατάλαβα γιατί χτυπούσες τον τενεκέ».
Αιωνία του η μνήμη.”
Ένας άλλος προσκυνητής έγραψε:
“Επισκεπτόμουν τον γέροντα Γεδεών τον Κατουνακιώτη κάθε Πάσχα απο το 2010. Είχε μάτια μικρού παιδιού στην καθαρότητα.
Από το 1945 στο Όρος δεν βγήκε στον κόσμο ποτέ. Με τα ίδια ρούχα όλα αυτά τα χρόνια, βλέπω τα κουρέλια που έδενε τα γόνατά του γιατί είχε οστεοαρθρίτιδα και πονούσε πολύ.
Μια χρονιά του πήγα osteoflex για τα γόνατά του και ένα μαύρο μπουφάν για το κρύο του χειμώνα. Την επόμενη χρονιά τα βρήκα άθικτα εκεί που τα είχα τοποθετήσει. Τέλεια ακτημοσύνη και αδιαφορία για καθε γήινο, άνθρωπος πραγματικά ελεύθερος, 70 χρόνια μόνος με παρέα την Παναγία και τους Αρχαγγέλους όπως μου έλεγε. Το κομποσχοίνι του πάντα στο χέρι”
“Να σηκώνεις τα χέρια ψηλά και να λες την ευχή” με συμβουλευε.
Τον Οκτώβριο του 2017 μετακόμισε στον Παράδεισο. Ας έχουμε την ευχή του.”
