Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε σήμερα τις εφέσεις των καταδικασθέντων στην υπόθεση του πενταπλού φόνου στην Αγία Νάπα στις 23 Ιουνίου 2012, Δημήτριου Μαμαλικόπουλου και Αναστάσιου Τσεχιλίδη από την Ελλάδα.
Το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας – Αμμοχώστου με απόφαση του στις 07/02/2014 επέβαλε στους δύο κατηγορούμενους τη μεγαλύτερη ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε ποτέ στην Κυπριακή Δημοκρατία, καταδικάζοντας τους σε πέντε φορές ισόβια για το φόνο εκ προμελέτης πέντε θυμάτων.
Εναντίον των δύο κατηγορουμένων, οι οποίοι δεν παραδέχθηκαν ενοχή, επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές δια βίου φυλάκισης σε κάθε μια εκ των πέντε κατηγοριών φόνου που αντιμετώπιζαν, μία για κάθε θύμα.
Σύμφωνα με την απόφαση του Κακουργιοδικείου, τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2012, σε κεντρική πλατεία της Αγίας Νάπας, οι δύο κατηγορούμενοι εκ προμελέτης επέφεραν, πυροβολώντας με πυροβόλο όπλο τύπου Glock, το θάνατο των Φίλιππου Λουκαΐδη 33 ετών και Μάριου Καραολή 28 ετών από τη Λευκωσία, του Γιώργου Γεωργίου 35 ετών από το Παραλίμνι και των Τζιορτζιάν Καταλίν Κομάν 25 ετών και Μαρσέλ Αουρέλ Κολεάσα 33 ετών από τη Ρουμανία. Γεωργίου, Καταλίν Κομάν, Αουρέλ Κολεάσα και Φίλιππος Λουκαΐδης ήσαν εργοδοτούμενοι του Καλοψιδιώτη ως φρουροί ασφαλείας, ενώ ο Καραολής ήταν φίλος του Λουκαΐδη.
Η καταδίκη των εφεσειόντων βασίστηκε κυρίως επί διαπιστώσεων από κυκλώματα παρακολούθησης στην περιοχή και από κινήσεις των ιδίων των εφεσειόντων. Το Κακουργιοδικείο βασιζόμενο σε στοιχεία περιστατικής μαρτυρίας θεώρησε ότι παρείχετεο το έρεισμα για να κριθούν οι εφεσείοντες ένοχοι πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εφεσείοντες κληθέντες σε απολογία επέλεξαν να προβούν σε ανώμοτι δήλωση, τονίζοντας την αθωότητα τους και το τυχαίο της παρουσίας τους στο χώρο κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Τις εφέσεις κατά της καταδικαστικής απόφασης εξέτασε τριμελές Εφετείο που απαρτιζόταν από τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Μύρων Νικολάτο και τους δικαστές Τεύκρο Οικονόμου και Τάσια Ψαρά-Μιλτιάδου. Η απορριπτική απόφαση για την έφεση του Δημήτριου Μαμαλικόπουλου ήταν ομόφωνη, ενώ η απόφαση για τον Αναστάσιο Τσεχιλίδη, λήφθηκε κατά πλειοψηφία 2 προς 1. Συγκεκριμένα, οι δικαστές Οικονόμου και Ψαρά – Μιλτιάδου τάχθηκαν υπέρ της απόρριψης της έφεσης, εκδίδοντας ωστόσο χωριστές αποφάσεις με διαφορετικό σκεπτικό, ενώ κατά τάχθηκε ο κ. Νικολάτος. Την υπόθεση εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα χειρίστηκε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας Ανδρέας Αριστείδης.
Στην ομόφωνη απόφαση απόρριψης της έφεσης Μαμαλικόπουλου, το Ανώτατο σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «η αλληλουχία των κινήσεων από όλα τα πλάνα και κατά πάντα χρόνο σε συσχετισμό με επιμέρους δραστηριότητες στο χώρο αυτό καθ’ αυτό αλλά και αναφορικά με τις μετακινήσεις στο ξενοδοχείο δημιουργούν ένα αρραγές σύνολο όπου από την αφετηρία μέχρι το τέρμα σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια οι κινήσεις αυτές καταγράφονται και μεταφέρονται, θα λέγαμε, κινηματογραφικά».
«Δεν αγνοούμε ότι το όπλο δεν βρέθηκε στην κατοχή των δύο κατηγορουμένων. Επίσης δεν αγνοούμε ότι δεν υπήρξαν ευρήματα επί των κινήτρων. Σίγουρα δε η όλη εξέλιξη των γεγονότων αφήνει κάποια ερωτηματικά για θέματα που αφορούν το σκοπό και τον τρόπο προετοιμασίας για την εκτέλεση, χωρίς να παραβλέπεται η σημασία των προηγούμενων επισκέψεων των εφεσειόντων στην Κύπρο οι οποίες έλαβαν χώρα σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα σε σύντομο διάστημα πριν τα γεγονότα της 23.6.2012», προστίθεται στην απόφαση.
Το Δικαστήριο αναφέρει επίσης ότι «δεν παρέχεται κανένα περιθώριο αμφισβήτησης του τρόπους εργασίας και ανάλυσης» εκ μέρους των μαρτύρων κατηγορίας που ασχολήθηκαν με τη μελέτη και επεξεργασία των οπτικών πλάνων από τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης (CCTV) , σημειώνοντας ότι «υπήρξαν τα πιο σημαντικά τεκμήρια και οι ποιο σημαντικοί μάρτυρες αντίστοιχα».
«Θα προσθέταμε ότι οι μάρτυρες εργάστηκαν υποδειγματικά και μπόρεσαν να μεταφέρουν στο πρωτόδικο Δικαστήριο και μέσω αυτού και στο Εφετείο τον άκρως επιστημονικό τρόπο με τον οποίο εργάστηκαν αλλά και την αμεροληψία και αντικειμενικότητα με την οποία κατέθεταν», σημειώνεται.
«Συνολικά ορώμενη η εικόνα που μεταδίδεται για τον τρόπο δράσης του Κ1 (Δημήτριου Μαμαλικόπουλου) εκ της απόφασης του Κακουργιοδικείου και η συναφής αιτιολογία που δίδεται, οδηγεί στην απόρριψη των λόγων έφεσης», καταλήγει το Εφετείο.
Σε σχέση με την έφεση του Αναστάσιου Τσεχιλίδη, το τριμελές Εφετείο αποφάσισε κατά πλειοψηφία να απορρίψει την έφεση με τους δύο δικαστές να τάσσονται υπέρ της απόρριψης της έφεσης εκδίδοντας ωστόσο χωριστές αποφάσεις με διαφορετικό σκεπτικό.
Ο Δικαστής Οικονόμου στη δική του απόφαση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ο ρόλος του Τσεχιλίδη «δεν περιορίστηκε σε παροχή βοήθειας μετά το έγκλημα. Ούτε η παρουσία του στο χώρο ήταν μια απλή, άνευ ετέρου, παρουσία. Ακόμα, ούτε ο ρόλος του περιορίστηκε σε τυφλή εκτέλεση οδηγίας να περιμένει απλώς να οδηγήσει το αυτοκίνητο διαφυγής».
«Βρέθηκε στην Κύπρο και εγκαταστάθηκε απευθείας στην Αγία Νάπα όπου έγιναν οι φόνοι, σε φανερό συντονισμό με τον Κ. 1 (Μαμαλικόπουλου), σε χρόνο που συνδέεται με τους φόνους, αμέσως μετά τη διάπραξη των οποίων ανεχώρησαν», όπως αναφέρει.
Ακολούθως, προστίθεται στην απόφαση, «η διακίνηση και η συμπεριφορά του, πάντοτε με τον Κ.1, κατά τις μέρες πριν από το έγκλημα βοά περί του ότι επρόκειτο για κατόπτευση και αναγνώριση του χώρου στα πλαίσια προετοιμασίας της εγκληματικής επιχείρησης που ακολούθησε.«Περαιτέρω η διακίνηση και η συμπεριφορά, πάντοτε με τον Κ.1. κατά τις κρίσιμες ώρες πριν το έγκλημα βοά περί του ότι επρόκειτο για αναμονή και εγρήγορση για το συγκεκριμένο εγκληματικό σκοπό που ακολούθησε…», καταλήγει στην απόφαση του.
Στη δική της απόφαση, η κα. Ψαρά – Μιλτιάδου σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «σαφώς και δεν έχουμε αυθόρμητες ή παρορμητικές ενέργειες οποιουδήποτε χαρακτήρα. Αντίθετα. Η προμελέτη είναι η μόνη δυνατή εξήγηση των ενεργειών».
«Βεβαίως», συνεχίζει, «και δεν πρόκειται για ένοχη διάνοια που συνίσταται σε πρόβλεψη του Κ2 (Τσεχιλίδη) πως ο Κ1(Μαμαλικόπουλος) θα διέπραττε φόνο. Πρόκειται για από κοινού σχεδιασμό που αποκλείει την πρόβλεψη», προσθέτοντας ότι «σαφώς και δεν πρόκειται για ‘αυθόρμητη βία’».
Στην απόφαση μειοψηφίας, ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Μύρων Νικολάτος εκφράζει τη θέση ότι το Κακουργιοδικείο έσφαλε όταν αναφέρθηκε στη φιλική σχέση των δύο Κατηγορουμένων, ως στοιχείο περιστατικής μαρτυρίας, η οποία έτεινε να αποδείξει τη συνέργεια εκ μέρους του Τσεχιλίδη.
«Το Κακουργιοδικείο επίσης, κατά την κρίση μου, δεν ήταν επαρκώς αναλυτικό στην καταληκτική, συμπερασματική αποτίμηση των σχετικών περιστάσεων, όπως παρατηρεί και ο αδελφός Δικαστής Οικονόμου στην απόφαση του», προσθέτει.
Αναφέρει, επίσης ότι η αναφορά στο γεγονός ότι ο Τσεχιλίδης συνόδευε τον Μαμαλικόπουλο μετά τη διάπραξη των πέντε φόνων εκ προμελέτης, δεν αποδεικνύει τη συνέργεια του Τσεχιλίδη, σύμφωνα με το άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα, αλλά μόνο τη συνέργεια μετά τη διάπραξη των φόνων, σύμφωνα με το Αρθρο 23 του Ποινικού Κώδικα.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την κατάληξη των αδελφών Δικαστών|, αναφέρει στην απόφαση του ο κ. Νικολάτος, ότι η βοήθεια που, αδιαμφισβήτητα, παρείχε ο Τσεχιλίδης στον Μαμαλικόπουλο μετά τη διάπραξη των φόνων, αποδεικνύει την εξ αρχής πρόθεση του Τσεχιλίδη να ενεργήσει ως συνεργός του Μαμαλικόπουλου στη διάπραξη πέντε φόνων εκ προμελέτης, καταλήγει.
Πηγή: ΚΥΠΕ
