Αυτοί είναι οι δικοί μας άνθρωποι, Οι γνωστοί, οι φίλοι, οι γείτονες, τα παιδιά της διπλανής πόρτας. Οι νοσηλευτές, οι γιατροί, οι υπάλληλοι του χημείου, οι βοηθοί θαλάμου, τα παιδιά της υπηρεσίας ασθενοφόρων. Όλοι αυτοί βρίσκονται στη μάχη. Στην πρώτη γραμμή. Στο μέτωπο ενός πολέμου με έναν αόρατο εχθρό. Με μέσα λιγοστά αλλά με καρδιές γεμάτες με αγάπη και όρεξη να νικήσουν τον θάνατο και να προσφέρουν ξανά ζωή. Περιθάλπουν ασθενείς. Φροντίζουν ανθρώπους. Που θα μπορούσαν να ήταν ο θείος μας, ο παππούς μας, ο πατέρας μας, ο αδελφός μας. Θα μπορούσαμε να ήμαστε εμείς. Δουλεύουν ώρες ατέλειωτες, κάνουν μέρες να δουν τη γυναίκα, τον άντρα, τα παιδιά, τη μητέρα τους. Κάποιοι από αυτούς δε μένουν σπίτι τους. Μένουν σε καταλύματα για να μη μεταδώσουν τον ιό. Κάποιοι από αυτούς έχουν μέρες ή εβδομάδες να αγκαλιάσουν το παιδί τους. Κι όλα αυτά, για εμάς. Αυτοί είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Οι δικοί μας ήρωες. Ένα “ευχαριστώ” είναι λίγο. Ένα “κάθομαι στο σπίτι μου” θα τους ήταν αρκετό.
Συντακτική ομάδα Famagusta.News
