Επικήδειος Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου στην Πρεσβυτέρα Ανδρούλα ΠαπαΕυέλθοντος
“Άγιοι Αρχιερείς, αγαπητοί εν Χριστώ ιερείς και αδελφοί,
δυο λόγια μόνο θέλω να πω αυτήν την ιερή ώρα κατά την οποία αποχαιρετούμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο, την αγαπητή μας πρεσβυτέρα την Ανδριανή, η οποία ανεχώρησε χθες ημέρα Κυριακή για την ουράνια βασιλεία του Χριστού μας και εκεί είμαστε βέβαιοι ότι συγχορεύει μετά των Αγίων και των δικαίων και μετά των εκλεκτών του Θεού.
Βλέπομε μπροστά μας το σκήνωμα της αδελφής μας, της μητέρας μας και σκεφτόμαστε τον αγώνα τον επίγειο τον οποίο διέδραμε αυτή η μακαρία ψυχή της στο δρόμο της ζωής της. Με πολλές δυσκολίες, με πολλούς αγώνες, με πολλές θλίψεις, με πολλούς πειρασμούς, με μεγάλες περιπέτειες, αλλά όμως έμεινε πιστή εις τον Θεόν και αυτό έχει σημασία. «Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής». Η πρεσβυτέρα μας η Ανδριανή έμεινε πιστή άχρι θανάτου. Υπερέβει τον εαυτό της, τη φύση της, τη μητρική της ιδιότητα, τη συζυγία της, τα πάντα για να μείνει πιστή εις τον Χριστό και έφυγε από τον κόσμο αυτό όχι απλώς με χέρια καθαρά αλλά με χέρια γεμάτα από αγαθοεργίες και ελεημοσύνες και έργα αγάπης, τα οποία παντού απλόχερα σκόρπιζε.
Ποιο μοναστήρι, ποια εκκλησία, ποια ιεραποστολή, ποιος φτωχός άνθρωπος δεν γνώρισε τη βοήθεια και την ελεημοσύνη της πρεσβυτέρας Ανδριανής, του πατρός Ευέλθοντος και της οικογενείας του; Αυτό είναι που μας δίνει την παρηγορία και την πληροφορία, ότι τα έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών . Και αυτό έχει σημασία και γι αυτό και αισθανόμαστε στην καρδιά μας βαθιά ειρήνη, ότι απλώς αυτή η μετάβασις από τα πρόσκαιρα εις τα αιώνια είναι κάτι προσωρινό, είναι κάτι το παρερχόμενο, είναι κάτι που θα λάβει τέλος στην ανάσταση των νεκρών, γιατί η ελεημοσύνη είναι αυτή που μας παριστά ενώπιον του Θεού ζώντες και εβρισκομένους σε κοινωνία αγάπης μαζί με Αυτόν.
Ευχαριστούμε τον Θεό, διότι μας έδειξε ανθρώπους αγίους που τον αγαπούσαν στη ζωή τους. Ευχαριστούμε τον Θεό, διότι μας απέδειξε μέσα από τους αδελφούς μας όλους αυτούς και πολλούς άλλους, ότι αληθής είναι ο λόγος του Κυρίου και ότι «ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεώ». Και ο Θεός πραγματικά επιστρέφει εκατονταπλασίονα τις ελεημοσύνες και τις αγαθοεργίες που κάνουμε. Διότι όσα χρήματα και αν είχε αυτή η ευλογημένη γυναίκα, δεν ήταν δυνατόν να καλύψουν το πλήθος των ευεργεσιών, τις οποίες καθημερινά εσκόρπιζε. Όπως λεγει η γραφή «εσκόρπισε, έδωκε τοις πένησι και η δικαιοσύνη αυτου μένει εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος».
Προσευχόμαστε να την αναπαύσει ο Κύριος , ταυτόχρονα προσευχόμαστε να πρεσβεύει για μας, γιατί είμαστε βέβαιοι ότι είναι μπροστά στον Θεό μετά παρρησίας. Έχει εξ άλλου πολλούς γνωστούς εν τη Σιών. Έχει πολλούς γνωστούς στην Άνω Ιερουσαλήμ. Έχει το παιδί της τον Χριστόφορο, τον σύζυγό της τον πατέρα Ευέλθοντα, ένα πλήθος αγίων επισήμων και ασήμων, γνωστών και αγνώστων, οι οποίοι ευεργετήθηκαν από την ίδια και οι οποίοι την περιμένουν τώρα στη Βασιλεία του Θεού και ήδη είναι μαζί τους. Γι’ αυτό και ημείς ειρηνεύομε. Πονούμε ανθρώπινα αλλά δεν πονούμε υπερβολικά. Έχομε την παρηγοριά μας, ότι αυτή είναι μια μετάβασις απ’ αυτή τη ζωή στην αιώνια Βασιλεία του Θεού. Και βλέποντας το σκήνωμά της, μας έρχεται μέσα στην ψυχή μας η εικόνα του πρωταθλητή που τρέχει στον στίβο, τρέχει στο στάδιο, κουράζεται, ιδρώνει, κοπιάζει, αγωνιά αλλά όταν φτάσει στο τέρμα και πάρει το πρώτο βραβείο εκεί πλέον νικητής το δεικνύει σε όλους και ετοιμάζεται για το βραβείο της Βασιλείας του Θεού.
Έτσι λοιπόν είμαστε βέβαιοι ότι και η αδελφή μας Ανδριανή πρεσβυτέρα άκουσε ήδη τη φωνή του Χριστού μας. «Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής». Ήδη απέλαβε τον στέφανον των κόπων της, των αγώνων της, των θλίψεών της, των πειρασμών της και όλα αυτά έγιναν αιτίες μεγάλης δόξας. Και όπως έλεγε ένας σύγχρονος άγιος, όταν φύγομεν απ αυτόν τον κόσμο και ανοίξουμεν τα μάτια μας στη Βασιλεία του Θεού νομίζω έλεγε, το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να ευχαριστήσομε και να δοξολογήσομε τον Θεόν για όλες τις θλιψεις, για όλες τις δοκιμασίες, για όλους τους πειρασμούς που περάσαμε στην ζωή αυτή. Γιατί τότε θα καταλάβουμε ότι «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι».
Ύπαγε λοιπόν εν ειρήνη αγαπητή πρεσβυτέρα. Αναπαύου εν Κυρίω μετά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μετά πάντων των εκλεκτών του θεού και μετά των αγαπητών σου οικείων που είναι εκεί και εβρίσκονται μαζί σου και προσεύχου και υπέρ ημών να βαδίσουμε τον δρόμο της αγιότητος, της αρετής, τον δρόμο που θα γίνουμε όμοιοι με τον Θεόν πατέρα μας, σ’ αυτή τη ζωή για να ζήσουμε και μεις αιώνια μαζί Του. Αμήν”.