Έφυγε σε ηλικία 86 χρόνων η Ξένια Πιττάτζιη Ζουβάνη. Η κόρη της, Κατελίτσα Ζουβάνη Φυλακτού με φανερή τη συγκίνησή της, έγραψε την πιο κάτω ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό:
«Πολυαγαπημένη μας μάνα,
Πώς να κλείσω σε λέξεις τον πόνο και τη θλίψη μας…
Πώς να σου πούμε το στερνό αντίο;
Δεν ήθελες ποτέ σου να μας βλέπεις στεναχωρημένους, πικραμένους…
Δεν τα κατάφερες, αν και μας προετοίμαζες εδώ και μερικά χρόνια.
Σε βλέπαμε κάθε μέρα να βυθίζεσαι ολοένα και περισσότερο στο κενό του Alzheimer. Όμως, όσο κι αν η νόσος σου απορρόφησε όλες σου τις δυνάμεις, ήσουν κοντά μας, σε αγκαλιάζαμε, σου μιλούσαμε.
Έστω κι αν δεν επικοινωνούσες, σου φωνάζαμε ‘μάμα’ και νιώθαμε τη στοργή και την αγάπη σου.
Ποτέ δεν σε ακούσαμε να γογγύσεις, να πεις πως πονάς… Υπέμεινες την ασθένειά σου με τόση στωικότητα και υπομονή και με παλικαρίσια δύναμη όσο λεβέντικη ήταν κι όλη σου η πορεία στη ζωή.
Πέρασες χρόνια δύσκολα όπως οι περισσότεροι της δικής σου γενιάς. Γεννημένη το 1933, κόρη του Αβράμη και Μυροφόρας Πιττάτζιη, παντρεύτηκες τον Γεώργιο Α. Ζουβάνη με τον οποίο ζήσατε μαζί 70 χρόνια. Βιοπάλη και αγώνες, βάσανα ζωής, χωρίς ανέσεις. Δούλεψες σκληρά, στα αγαπημένα σου περβόλια, την Περνέρα και τον Φάραγγα.
Με την εισβολή του ’74 άφησες, μας έλεγες, τους πρώτους καρπούς, τα πορτοκάλια και τα γκρέιπφρουτ στους Τούρκους κατακτητές. Έκλαψες και πόνεσες μαζί με όλη την Κύπρο.
Θυμάμαι που δεν ήθελες να αγοράζεις πορτοκάλια και έκλαιες κάθε φορά για την αδικοχαμένη πατρίδα.
Στάθηκες δίπλα στον πατέρα μας άξια, δραστήρια, δυναμική, με αυταπάρνηση. Ήσουν ο βράχος που ακουμπούσαμε όλοι μας. Ο ήλιος και η δροσιά της ζωής μας. Η νηνεμία στις καταιγίδες μας. Το φως στη σκοτεινιά μας. Ήσουν πηγή αστείρευτης αγάπης για τα 4 παιδιά σου, τα 13 εγγόνια και 12 δισέγγονά σου. Οι συμβουλές σου ήταν χρυσάφι που ρέει μια ζωή.
Μας δίδαξες μάνα για τις αξίες της ζωής, αυτές που κοσμούν και φωτίζουν τους σωστούς ανθρώπους.
Και σε ευγνωμονούμε γι’ αυτό. Η προσευχή ήταν καθημερινότητα για σένα. Ο Άγιος Κορνήλιος ήταν προστάτης σου, ο Άγιος που ήταν πάντα δίπλα σου, μας έλεγες πάντα. Αναμνήσεις ξεδιπλώνονται και μιλούν για μια μάμμα συμπονετική και φιλάνθρωπη. Πάντα είχες κάτι να δώσεις από το υστέρημά σου στον συνάνθρωπό σου που είχε ανάγκη.
Το μοναδικό σου παράπονο από τη ζωή ήταν ότι στερήθηκες, τα τότε δύσκολα χρόνια, της στοιχειώδους εκπαίδευσης και το είχες μεγάλο καημό. Ήσουν όμως μάμμα μου μια μεγάλη δασκάλα της ζωής, κοινωνικά πολύ μορφωμένη και διακρινόσουν γι’ αυτό. Όσοι σε γνώριζαν έχουν να μιλούν για σένα!!
Αγαπούσες και θαύμαζες τη μόρφωση και αναγνώριζες τις διαχρονικές της αξίες. Είχες επιθυμία να μορφώσεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, τα κατάφερες και όχι μόνο!
Το 2000 με την ίδρυση του σχολείου έπρεπε να αποφασίσουμε και για την ονομασία του. Όλοι μας, ο σύζυγος μου, τα παιδιά μου, τα αδέλφια μου Μάρκος, Μυρούλλα και Αντώνης με τις οικογένειές τους και φυσικά ο πατέρας μου ομόφωνα συμφωνήσαμε και δώσαμε το όνομά σου στο σχολείο μας, Xenion, γιατί πραγματικά σου αξίζει.
Η αγάπη σου και οι ευχές σου είμαι σίγουρη ότι θα συνοδεύουν για πάντα το Xenion και όλους μας.
Μάμμα μου καλή μου, μας εγκατέλειψες για έναν κόσμο φωτεινό κι αληθινό. Στον δρόμο που διαβαίνεις θα συναντήσεις αγαπημένα σου πρόσωπα, τους γονείς σου και τον Μάρκο, τον 23χρονο ψάλτη αδελφό σου που έσβησε με τον θάνατό του τη χαρά από τα χείλη της οικογένειάς σου και τον αδελφότεκνό σου τον αγαπημένο Μάμο τον ψάλτη…
Πώς να σε αποχαιρετήσουμε…
Εσένα, που μας έδωσες πνοή απ’ την πνοή σου…
Που μας δίδαξες να είμαστε όρθιοι και να κοιτάμε κατάματα τη ζωή…
Που μας έδειξες τι σημαίνει οικογένεια, καλοσύνη, ήθος και αρχές…
Που μας έμαθες τι σημαίνει ευγένεια, αλτρουισμός, θυσία, εργατικότητα, οργάνωση, σπιτικό, νοικοκυριό ….
Ευχαριστούμε τον Θεό που μας ευλόγησε να σε έχουμε μάνα μας. Εσένα, μια αγωνίστρια της ζωής, που ήταν η καρδιά σου πάντοτε γεμάτη αγάπη, τα χείλη σου πάντοτε γεμάτα ευχές…
Για όλα όσα μας χάρισες, για όλα όσα μας δίδαξες, για τις τρυφερές αγκαλιές, τα γλυκά συναισθήματα, τα γέλια και τα δάκρυα, τις όμορφες στιγμές, σε ευχαριστούμε μάνα μας αγαπημένη….
Μάμμα μου στο καλό, Καλό Παράδεισο. Είμαι σίγουρη ότι ο Ουράνιος πατέρας μας σε έχει κατατάξει ανάμεσα στους αγγέλους Του, εσένα, που ήσουν για μας ο φύλακας άγγελος επί της γης. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Σε αγαπώ παντοτινά.”
Famagusta.News
