Από τον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης, που ψάλλεται νύχτα Μεγάλης Τρίτης στους ιερούς ναούς, ξεχωρίζει ένα από τα πιο γνωστά, μελωδικά και δημοφιλή τροπάρια (δοξαστικά) της θρησκευτικής υμνολογίας. Το Τροπάριο της Κασσιανής είναι αφιερωμένο στην αμαρτωλή γυναίκα, και φέρει την υπογραφή της Κασσιανής, βυζαντινής ηγουμένης, ποιήτριας, συνθέτριας και υμνογράφου:
«Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου. Μη με την σήν δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος.»
Στη Λειτουργία πρωί Μεγάλης Τρίτης θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές: Των δέκα παρθένων, που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι για τον Νυμφίο και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει στο γαμήλιο δείπνο μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, ενώ «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν, κοιμήθηκαν και δεν έγιναν δεκτές στο δείπνο. Και των Ταλάντων, που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να ενισχύουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Πηγή: iKypros.com