Του δημοσιογράφου, Μάριου Αδάμου:Αυτά τα Χριστούγεννα μας βρίσκουν όλους διαφορετικούς. Απογοητευμένους, θλιμμένους, συγχυσμένους. Ο καθένας μας με το φορτίο του, που μόνο αυτός ξέρει. Με τις δικές του αγωνίες και φόβους. Και την ακόμη πιο δική του κατάθλιψη… Εδώ και καιρό επιβάτες σ’ ένα τραινάκι τρόμου. Οι εποχές της ξέφρενης διασκέδασης, των ακριβών αυτοκινήτων, των γκλάμουρ διασκεδάσεων, των εξωτικών ταξιδιών, μακρινό παρελθόν. Πορευτήκαμε έτσι κάμποσα χρόνια μέσα στην αφασία μιας επίπλαστης ζωής-πλάνης ώσπου ξαφνικά έσκασε η φούσκα.
Ας μην αναλωθούμε στο ποιος έφταιξε. Τους ξέρουμε όλοι και θα ‘ρθει η ώρα να “κάνουμε ταμείο μαζί τους”!
Δεν θα τους χαριστούμε άλλο! Αυτό δεν μας αξίζει!
Όμως Τέρμα! Δεν μας αξίζει να χάσουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, μίζεροι, κατηφείς μελαγχολικοί.
Ο καθένας να σηκώσει το ανάστημα του και να φύγει μπροστά. Συνοδοιπόροι οικογένεια και κολλητοί, που η κρίση μας έφερε ακόμη πιο κοντά. Στηρίζοντας ο ένας τον άλλο. Με τις αδυναμίες μας αλλά και τη δύναμη της ψυχής μας, να ανασυνταχθούμε.
Ποιός είπε ότι δεν ορίζουμε τη μοίρα μας; Κάποτε κάποιων οι γονείς και οι παππούδες, έφυγαν πρόσφυγες εγκαταλείποντας τα πάντα, σέρνοντας μαζί τους ανήλικα παιδία και εγγόνια. Ήρθαν «από ‘δω» και έκτισαν σπίτια, έστησαν δουλείες, σπούδασαν παιδιά. Εμείς δεν πρέπει να δειλιάσουμε. Να πάρουμε δύναμη από το παράδειγμα τους και να σπεύσουμε να συναντήσουμε ξανά τα όνειρα μας.
Όπως γράφει και ο Παλαμάς: «Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, Θα περάσουν. Κριτές μας, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί μας».
Όσο για τούτες τις γιορτές ας είναι όπως και τότε… όταν είμαστε μικροί.
Τότε που δεν χρειαζόμασταν ένα σωρό μπιχλιμπίδια, που τρώγαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, στα σπίτια μας, και όχι σε χλιδάτα εστιατόρια και high – class νυχτερινά κέντρα. Τότε που ο Άγιο-Βασίλης ερχόταν και έφερνε μπάλες, κούκλες και παραμύθια. Δεν είχαμε πολλά, δεν ζητούσαμε πολλά.
Ένα να θυμάστε: δεν μας αξίζει να τους χαρίσουμε τα όνειρα τα δικά μας και των παιδιών μας. Την προοπτική και την ελπίδα θα την ξαναδημιουργήσει ο καθένας μας.
Μόνοι μας. Στηρίζοντας ο ένας τον άλλο, βοηθώντας ο ένας τον άλλο.
“Κουφάλες νεκροθάφτες, δε θα μας θάψετε”. Δεν σας έχουμε ανάγκη, ρε…
Καλές γιορτές αδέρφια και καλή λευτεριά!